tag:blogger.com,1999:blog-868023678079196190.post8598315060538309995..comments2023-03-24T12:04:27.231+02:00Comments on ΠΟΡΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ: Love's Labour's Lostflashhttp://www.blogger.com/profile/16651152458427452734noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-868023678079196190.post-88890589197453386492009-03-13T10:30:00.000+02:002009-03-13T10:30:00.000+02:00@Kωνσταντίνος ΚόλιοςΚαλημέρα Κωνσταντίνε :)Να ζήσε...@Kωνσταντίνος Κόλιος<BR/><BR/>Καλημέρα Κωνσταντίνε :)<BR/>Να ζήσεις, να σε χαιρόμαστε... πρώτα από δω, αφού έτσι τα έφερε η ζωή, χαχαχα!<BR/><BR/>Πολύ το διασκέδασα το παράδειγμα με τους τόνους και τα ολίγα κιλά!<BR/><BR/>Καταρχήν να πω οτι συμφωνώ σε αυτό που λες για τους χωρισμούς ζευγαριών που αγαπήθηκαν... στέκομαι κυρίως στη φράση κύκλοι που δεν θρέφτηκαν κατάλληλα και στη λέξη αδυναμίες...<BR/><BR/>Επιστρέφοντας στις αναλύσεις... μα μήπως κάνουμε και τίποτα άλλο σε όλη μας τη ζωή; Προσωπικά θα ήμουν ικανοποιημένη αν στο τέλος μου έχουν μείνει μερικά γραμμάρια συμπέρασμα... και αυτά επειδή θα ξέρω οτι δεν μου μένει χρόνος πια να τα αναλύσω ξανά και θα τα χρειάζομαι, θα μου είναι πολύτιμα ανταλλάξιμα αγαθά εκείνες τις ώρες. <BR/>Λοιπόν, κοίτα ιδανικό σκηνικό... μετά από πολλά χρόνια, σε βαθιά γεράματα (λέμε τώρα), στο κρεβατάκι μου (και στην πολυθρόνα μου, δεν θα με χαλούσε), με καναδυο ανθρώπους κοντά που να αλληλοαγαπιόμαστε, θα χρειαστεί να διαπραγματευτώ την Ελευθερία και με εκείνους και με το Θεό... ε να μην έχω κανένα συμπερασματάκι να τους ευχαριστήσω, να πω, να κάτι έκανα τόσα χρόνια και εγώ...<BR/>Έτσι που λες :)<BR/><BR/>Ο σκοπός Κωνσταντίνε μου είναι το τέλος. Τελικές στη γραμματική λέμε τις προτάσεις του σκοπού. Γι αυτό οι αναλύσεις δεν τελειώνουν ποτέ :)<BR/>Φυσικά στη ζωή μας μπορούμε να βγάζουμε όσα συμπεράσματα θέλουμε, να φτάνουμε όσους σκοπούς, βιώνοντας όσα τέλη και να πηγαίνουμε παρακάτω... αλλά το τέλος στην πραγματικότητα είναι ένα και κανείς δεν ξέρει να μας πει αν υπάρχει από κείνο παραπέρα.<BR/><BR/>Στις αναλύσεις λοιπόν! Διάρκεια στις αναλύσεις :)))<BR/><BR/>Φιλιά πολλά!flashhttps://www.blogger.com/profile/16651152458427452734noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-868023678079196190.post-70866854446005259992009-03-13T10:01:00.000+02:002009-03-13T10:01:00.000+02:00@seizethedayΚαλημέρα Κωστή!Γιατί ξέρω εγώ τι να πρ...@seizetheday<BR/><BR/>Καλημέρα Κωστή!<BR/><BR/>Γιατί ξέρω εγώ τι να πρωτογράψω σε όλα αυτά;<BR/><BR/>Λοιπόν, ας τα πάρουμε από την αρχή.<BR/><BR/>Για το βίντεο, σωστά θα πρέπει να μαντεύεις, αν έχεις βασιστεί στη φωτογραφία.. είναι ένα από αυτά (γιατι έχω δει και την άλλη παρτίδα!)<BR/><BR/>Όλα αυτά μου τα έβγαλε το δικό σου βίντεο; Περίπου.<BR/>Όλα αυτά έγιναν ανάρτηση εξαιτίας του δικού σου βίντεο. Το βιντεάκι το ανέβασα γιατί απαντά σε μια άλλη – εξίσου έγκυρη και αυτή :)- θεωρία, που λέει ότι ο έρωτας είναι μια παρτίδα σκάκι. Η φωτογραφία μπήκε για να έρθει σε αντίθεση με το βίντεο και η ιστορία γράφτηκε, στην προσπάθεια μου να συνδέσω τα δυο αυτά... Δεν είναι καμιά φοβερή έμπνευση η ιστορία... (αφού πρέπει να γκρεμίσω το μύθο!!!) είναι αναμνήσεις από την ηλικία που αναφέρω, γραμμένες κάπως βιαστικά και –είναι αλήθεια- σα να πρόκειται για γεγονότα που έχει ζήσει κάποιος άλλος πια...<BR/><BR/>Το γράψιμο γιατί να το σταματήσεις; Και να γράφεις και βιντεάκια να φτιάχνεις.. τα κάνεις και τα δυο καλά!<BR/>Σε ευχαριστώ για την πρόσκληση –και επισήμως! :) Ωραίος είναι και ο καφές κάτω από την Ακρόπολη και η κουβεντούλα. Τις βλέπω τις μαζώξεις που κανονίζετε από τις αναρτήσεις σου (πάντως είναι εντελώς τυχαίο που αναφέρω στην ιστορία το ίδιο μέρος) και ελπίζω να έχουν επιτυχία και να περνάτε καλά!<BR/><BR/>Χαίρομαι που συμφωνείς με την ταπεινή μου θεωρία :)) Αν την έχεις πατήσει μια φορά, είναι σίγουρο πως θα τα θυμηθείς την επόμενη, εξάλλου για αυτό είναι όλα αυτά, για την κρίσιμη στιγμή, τότε είναι που βρίσκουν εφαρμογή, αλλιώς είναι να χαμε να λέγαμε..<BR/><BR/>Έχεις δίκιο, η συγχώρεση είναι αυτόματη και δεδομένη όταν έχει προηγηθεί η αποδοχή, όταν υπάρχει η αγάπη... και όταν τα μέρη μιας σχέσης είναι στοιχειωδώς έξυπνα και διαθέτουν τον απαιτούμενο αυτοσεβασμό και μεταξύ τους σεβασμό... τότε η αγάπη τους θα είναι σαφώς αμοιβαία και χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις για συγχωροχάρτια..!<BR/><BR/>Φιλιά και από μένα!flashhttps://www.blogger.com/profile/16651152458427452734noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-868023678079196190.post-23606328890510066292009-03-13T09:50:00.000+02:002009-03-13T09:50:00.000+02:00@jackiΚαλημέρα κοριτσάκι μου!Πολύ καλά τα λες, οι ...@jacki<BR/><BR/>Καλημέρα κοριτσάκι μου!<BR/>Πολύ καλά τα λες, οι σχέσεις χαλάνε γιατί δεν είμαστε οι εαυτοί μας πια... είσαι πολύ σωστή.<BR/>Δεν λέω να μην πάιξουμε, να παίξουμε, εξάλλου τί άλλο είμαστε από παίκτες της ζωής; Αλλά το μέτρο, κάπου το χάσαμε, τους κανόνες, για κάποιο λόγο, δεν τους σεβόμαστε πια.<BR/>Ας πούμε, είσαι στο παιχνίδι και παίζεις, και κερδίζεις, άδειασε την μπάνκα και βγες στο φως να τα χαρείς... τέλοσπαντων... κάποιοι συνεχίζουν ως εθισμένοι τζογαδόροι μέχρι να μείνουνε ταπί, κάποιοι ξενερώνουν όταν ανοίξουν όλα τα χαρτιά και αλλάζουνε τραπέζι... κάποιοι... είπαμε παίκτες είμαστε όλοι εμείς... να εγώ σήμερα με τέτοια μέρα, θέλω να πάρω τις μάρκες και να πάω να τις κάνω μαλλί της γριάς και συγκρουόμενα... καθένας με την τρέλα του σ'αυτή την οικουμένη, δεν βγάζεις άκρη!<BR/><BR/>Θέλεις αγκαλιά ε;... Ε έχω και αγκαλιά, πάμε για συγκρουόμενα;<BR/>:))))<BR/><BR/>Φιλί μεγάλο καρδιά μου, και μια τοοοοση αγκαλιά!flashhttps://www.blogger.com/profile/16651152458427452734noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-868023678079196190.post-73832001672022468882009-03-13T09:37:00.000+02:002009-03-13T09:37:00.000+02:00@AnastasiaΚαλημέρα Αναστασία μου!Τι σου έκανα βρε ...@Anastasia<BR/><BR/>Καλημέρα Αναστασία μου!<BR/><BR/>Τι σου έκανα βρε ευαίσθητο πλασματάκι;<BR/>Εσυ δηλαδή τι μου έκανες με το ερώτημα που εμμέσως μου θέτεις; :)<BR/>Δεν είναι καθόλου εύκολο να το κόψεις βίαια, γιατί δεν είσαι και από ατσάλι... οπότε συνήθως το αφήνεις να φθαρεί και να χαθεί. Και όταν χαθεί όλα καλά, εκεί ο μεγάλος πόνος έχει περάσει... τα δύσκολα είναι όσο το αφήνεις να φθαρεί... κάπου εκεί είναι που εύχεσαι να ήσουν από ατσάλι...<BR/><BR/>Αλλά γιατί σε παρακαλώ δεν αναφερόμαστε και στις υπόλοιπες πιθανότητες;.. να μην το αφήσεις να φθαρεί και να μην χαθεί... κάτι έχει πάρει το αυτί μου, ότι μπορεί να συμβεί και έτσι!!! Και είμαι και ευκολόπιστη πανάθεμα με! :)<BR/><BR/>Δε μου λες, έτσι σε ρώτησε; Κοίτα που σε λίγο θα απαιτούν να κυκλοφορούμε με τις οδηγίες χρήσης στο χέρι!! Αλλά μήπως και εμείς πάμε πίσω σε απαιτήσεις;<BR/>Βρε τι έχουμε πάθει...<BR/>Τώρα σοβαρά, λες να φταίμε και εμείς λιγάκι; Καλά, όχι προσωπικά εμείς, κανα δυο γενιές πίσω όμως;… κάποιος πρέπει να φταίει, δεν μπορεί!!!<BR/>Τώρα για την συγκεκριμένη περίπτωση, αυτά τα πράγματα συνήθως φαίνονται και σου έχω εμπιστοσύνη, αλλά μήπως να το ξαναδείς; μήπως απλά εξέφραζε την αγωνία του ο άνθρωπος... άβυσσος η ψυχή! Και αν συνεχίσει τις απορίες, του αφιερώνεις το τραγουδάκι... ΜΗ ΡΩΤΑΣ, χτύπα με... :)<BR/><BR/>Φιλάκια πολλά κουκλίτσα, η Άνοιξη είναι εδώ... και να θέλουμε, δεν μας αφήνει να πέσουμε! :))flashhttps://www.blogger.com/profile/16651152458427452734noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-868023678079196190.post-32029312546634862852009-03-11T16:13:00.000+02:002009-03-11T16:13:00.000+02:00Αυτό το κείμενο είναι ιστορία και 7 τόνοι προβλημα...Αυτό το κείμενο είναι ιστορία και 7 τόνοι προβληματισμού μαζί :)<BR/>χρίζει τουλάχιστον 5 τόνους ανταπάντηση.<BR/>Μετά από σένα 3 τόνους,<BR/>απ' τον συνομιλητή 1 τόνος <BR/>μέχρι να εξαχθούν λίγα κιλά συμπεράσματα.:)<BR/><BR/>Συνεπώς θα μείνω σε λίγα.<BR/><BR/>Πως πιστεύω πως οι λόγοι των χωρισμών <BR/>ζευγαριών που αγαπήθηκαν είναι στην ουσία τους<BR/>ψυχολογικοί ,φόβοι,κύκλοι που δεν θρέφτηκαν κατάλληλα και μαράζωσαν<BR/>και βγήκαν αρνητικά αισθήματα στην επιφάνεια.<BR/>Τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτία για να δικαιωθούν τα αισθήματα <BR/>και οι αδυναμίες.Αν οι δυο το θέλουν να είναι μαζί τα υπόλοιπα περισσεύουν.<BR/><BR/>Οι αναλύσεις flash μου μόνο ένα σκοπό έχουν.<BR/>Δηλαδή την κατάληξη σε συγκεκριμένες απόψεις-συμπεράσματα.<BR/>Αν μείνουν αναλύσεις Τότε ο σκοπός δεν επιτεύχθει.<BR/>Όπως και ο σκοπός της αναζήτησης είναι η εύρεση.<BR/>Συνεπώς καταλήγοντας λέω :<BR/>Αγαπάς-θέλεις-επιθυμείς-επιδιώκεις,προσπαθείς-καταφέρνεις-αποδέχεσαι .Κωνσταντίνος Κόλιοςhttps://www.blogger.com/profile/00790743281872317343noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-868023678079196190.post-5032477934316085932009-03-11T14:05:00.000+02:002009-03-11T14:05:00.000+02:00Τι να πρωτογράψω πραγματικά δε ξέρω.Διαβάζω και ξα...Τι να πρωτογράψω πραγματικά δε ξέρω.<BR/>Διαβάζω και ξαναδιαβάζω προσεκτικά.<BR/><BR/>Όλα αυτά στα έβγαλε το δικό μου βίντεο;;;…<BR/>… που απλά μαντεύω πιο είναι (!!!), διότι πραγματικά δε μπορώ να το δω -και στα δικά μου blog δεν εμφανίζονται τα βίντεο (… εκτός κι αν μόνο εγώ δε μπορώ να τα δω !!!). Πραγματικά: όλα τα βίντεο που έχω βάλει στα blog μου δε μπορώ να τα δω.<BR/><BR/>Κατ’ αρχήν: αυτό έλειπε και να με ρώταγες που έβαλες δικό μου βίντεο στο blog σου… …μήπως νόμιζες πως θα σταματήσω το «κλέψιμο»;;; Χα, χα, χα… γελάστηκες! :)))<BR/><BR/><BR/>Πως με ξεσηκώνεις… δε μπορείς να φανταστείς. Και ενώ έλεγα να σταματήσω το γράψιμο… όλο με σκουντάς και βγάζεις στην επιφάνεια ίδια συναισθήματα και εικόνες, με άλλες λέξεις, με άλλη σειρά, σε χρόνο Ενεστώτα.<BR/><BR/>Αλλά να… το καλύτερο είναι να στα πω από κοντά κάποια στιγμή -έτσι κι αλλιώς αφιερωμένες οι σκέψεις μου σε εσένα θα είναι!- είτε στους πρόποδες της Ακρόπολης, είτε πιο βόρεια, είτε πιο νότια -όπου θες, να αναλύσουμε τα περί έρωτος και αγάπης! Τι μας έχει πονέσει και τι μας έχει σπινθηροβολήσει στη καρδιά! Ναι, ναι… σε προσκαλώ -και επισήμως!- ξανά για κουβεντούλα παρέα με άρωμα καφέ!!!<BR/><BR/>Συνεχίζω τώρα…<BR/><BR/>Γράφεις:<BR/>«Οι διαφορές είναι αυτές που πρέπει να αγαπήσουμε και να αποδεχτούμε για να γίνουν τα δύο ένα. Σαν ένα παζλάκι είναι τα ζευγάρια, έχουν τόσες ομοιότητες όσες δυο κομμάτια από το ίδιο παζλ, και τόσες διαφορές όσες δύο διαφορετικά κομμάτια! Απλό δε φαίνεται; Σημασία έχει να κολλήσουν τα κομμάτια, μετά είναι μία η εικόνα και κανείς από τους έξω δεν ψάχνει τις διαφορές… μόνο εκείνοι τις ξέρουν και μόνο εκείνοι ξέρουν που βρίσκεται η χρυσή τομή που τους ένωσε. Αρκεί να μιλάμε για δυο κομμάτια από το ίδιο παζλ... είναι λεπτό αυτό το σημείο! :)»<BR/><BR/>Να ήξερες πόσο πολύ το πιστεύω και σε νιώθω. Όλα αυτά τα έχω ζήσει κι έχω πονέσει γι’ αυτά, γιατί το σημαντικότερο, μετά την αυτοκριτική μου, κατάλαβα πως τα είχα ξεχάσει τη κρίσιμη στιγμή. Συμφωνώ και τόσο πολύ με το ότι τα ομώνυμα -στην ουσία- έλκονται και όχι τα ετερώνυμα!<BR/>Θα πρόσθετα μόνο τη συγχώρεση που πρέπει να μπορεί, να θέλει και να ξέρει να δώσει κάθε άνθρωπος που αγαπά: να συγχωρεί δηλαδή τα λάθη του ανθρώπου που αγαπά και ενώ ξέρει σαφώς πως είναι αμοιβαία αυτή η αγάπη. Απλά θέλω να δώσω βαρύτητα στη συγχώρεση που σαφώς όταν αγαπάς τον άλλο με τα ελαττώματα του και τη διαφορετικότητα του, σημαίνει πως ξέρεις και να συγχωρείς.<BR/><BR/>Τα φιλιά μου σου στέλνω flashάκι μου γλυκό… τα φιλιά μου…<BR/>Σ’ ευχαριστώ πολύ για όλες τις ομορφιές που απλόχερα μου έχεις χαρίσει ως τώρα.<BR/>Δε θα χαθούμε.seizeTHEskyhttps://www.blogger.com/profile/03173484362908355024noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-868023678079196190.post-13085307926863884072009-03-11T09:19:00.000+02:002009-03-11T09:19:00.000+02:00Καλή μου... στρατηγικές και τακτικές.. Νομίζω πως ...Καλή μου... στρατηγικές και τακτικές.. Νομίζω πως αυτά καταστρέφουν τις σχέσεις.. Πως εκνευρίζομαι όταν ακούω στην τηλεόραση τι πρέπει να κάνατε για να τον κερδίσετε.. Τι πρέπει να κάνετε για να τον κρατήσετε. Λες και είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.. Και όλοι χρειάζονται μια ίδια συμπεριφορά.. Οι σχέσεις χαλάνε γιατί δεν είμαστε οι εαυτοί μας πια..<BR/>Θέλω κι εγώ μια αγκαλιά για να κρυφτώ.. <BR/>Τι μας κάνεις. Αχ.<BR/>Καλημέρα.jackihttps://www.blogger.com/profile/11736667115375548306noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-868023678079196190.post-79521068940508747332009-03-10T21:14:00.000+02:002009-03-10T21:14:00.000+02:00Αχ τι μου έκανες τώρα με όλα αυτα!!Τι να πω για τ...Αχ τι μου έκανες τώρα με όλα αυτα!!<BR/>Τι να πω για τον έρωτα, δεν ξέρεις πως και γιατί δεν ξέρεις πότε ξεκίνησε και που θα σε βγαλει.Ένας άνθρωπος γίνεται ο κόσμος σου όλος, πως μπορείς να αγαπάς και να πρέπει να χωρίσεις όπως οι μικροί μας πρωταγωνιστές;<BR/>Δεν γίνεται, πονάει και δεν ξέρω αν είναι καλύτερο να το αφήσεις να φθείρει και να χαθεί ή να το κόψεις βίαια.<BR/><BR/>Μια λέξη για τόσο δυνατά αισθήματα, μα τι νόημα έχουν οι λέξεις αφού είναι φτωχές,ακόμη και η δική μας η τόσο πλούσια δεν μπορεί να καλύψει το συναίσθημα απλά δεν μπορεί!!!<BR/>Η αγάπη δεν περιγράφεται, δεν μπορείς να πεις είναι εκείνο είναι το άλλο.<BR/>και πάνω απ'όλα δεν μπορείς να το πεις στον άλλο.<BR/>ή το νιώθει και αυτό εκφράζεται με χίλιες δύο πράξεις ή....<BR/><BR/>Ξέρεις πρόσφατα με ρώτησε κάποιος<BR/>" ποιες είναι οι πράξεις που θέλεις να κάνω για να καταλάβεις..."<BR/><BR/>Δεν απάντησα, τι να απαντήσεις σε κάτι που έπρεπε ο ίδιος να ξέρει.....<BR/>Σκληρό ή όχι έτσι είμαι, δεν μπορώ να ζητήσω απ τον άλλο και να του πω εγώ τι να κάνει...εμένα γιατί δεν μου το λέει κανείς και απλά όταν το νιώθω φαίνεται. φωνάζουν οι κινήσεις μου ,τα χέρια μου, τα μάτια μου ...όλα....<BR/><BR/>Η βραχνάδα στην φωνή του Χατζηγιάνη με τρελαίνει !!!<BR/><BR/>Σε φιλώ καλή μουΣταλαγματιάhttps://www.blogger.com/profile/14101368534708461701noreply@blogger.com