Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

ΠΡΟ - ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ



IF

IF you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don't deal in lies,
Or being hated, don't give way to hating,
And yet don't look too good, nor talk too wise:

If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two impostors just the same;
If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,
And stoop and build 'em up with worn-out tools:

If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breathe a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: 'Hold on!'

If you can talk with crowds and keep your virtue,
' Or walk with Kings - nor lose the common touch,
if neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds' worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that's in it,
And - which is more - you'll be a Man, my son!


Rudyard Kipling (1865-1936)


Αξίζει να το διαβάσεις στα Αγγλικά. Αλλά πιο πολύ αξίζει να το διαβάσεις, για αυτό θα τολμήσω μια μετάφραση, όσο πιο απλά και πιστά μπορώ. Με μια αναζήτηση εξάλλου θα βρεις πάρα πολλές μεταφράσεις/αποδόσεις αυτού του ποιήματος. Εγώ πάντως δεν εγγυώμαι για την πιστότητα και την ποιότητα, ούτε της δικής μου ούτε και των άλλων.


Αν


Αν μπορείς να κρατάς την ψυχραιμία σου όταν όλοι γύρω σου

χάνουν την δική τους και ρίχνουν το φταίξιμο σε σένα

Αν μπορείς να πιστεύεις στον εαυτό σου όταν όλοι σε αμφισβητούν

Μα δείχνεις ανοχή και στην αμφιβολία τους ακόμα

Αν μπορείς να περιμένεις και να μην σε κουράζει η αναμονή

Και όταν σε εξαπατούν να μην άγεσαι από τα ψέματα

Και όταν σε μισούν, να μην σε αγγίζει το μίσος

Και ωστόσο να μην το παίζεις υπερβολικά καλός ούτε πως τα ξέρεις όλα


Αν μπορείς να ονειρεύεσαι και να μην γίνονται τα όνειρα αφέντες σου

Αν μπορείς να σκέφτεσαι και να μην γίνονται οι σκέψεις ο σκοπός σου

Αν μπορεις να έρχεσαι αντιμέτωπος με τον θρίαμβο κι την καταστροφή

Και να συμπεριφέρεσαι το ίδιο στους δύο αυτούς απατεώνες

Αν αντέχεις να ακούσεις τις αλήθειες σου

Να διστρεβλώνονται από άτιμους για να γίνουν παγίδα για ανόητους

Και να δεις όλα για όσα έδωσες και την ζωή σου ακόμα, κατεστραμμένα,

Και σκύψεις και τα ξαναφτιάξεις με εργαλεία παλαιωμένα


Αν μπορείς να συγκεντρώσεις όλα σου τα υπάρχοντα

Και να τα παίξεις σε μια ριξιά κορώνα γράμματα,

Και χάσεις, και ξεκινήσεις πάλι από την αρχή,

Και ποτέ δεν αρθρώσεις λέξη για όσα έχασες

Αν μπορείς να κάνεις την καρδιά, τα νεύρα, το θάρρος σου

Να σε υπηρετούν ακόμα και πολύ αφότου έχουν φύγει

Και να κρατάνε γερά ακόμα και όταν δεν υπάρχει τίποτα μέσα σου

Εκτός από την θέληση σου που τους λέει: ‘Κρατηθείτε!’


Αν μπορείς να μιλάς με τα πλήθη και να διατηρείς την αρετή σου

Να περπατάς με βασιλιάδες χωρίς να χάνεις την ταπεινότητά σου

Αν ούτε εχθροί ούτε φίλοι αγαπημένοι μπορούν να σε πληγώσουν

Αν υπολογίζεις όλους τους ανθρώπους αλλά κανέναν υπερβολικά

Αν μπορείς να γεμίζεις τον αμείλικτο χρόνο

Δίνοντας αξία σε κάθε στιγμή που περνά

Είναι δική σου η Γη και ό,τι αυτό σημαίνει

Και – το πιο σπουδαίο – θα λέγεσαι Άνθρωπος, παιδί μου!



15 σχόλια:

  1. Ναι αν τα έκανα όλα αυτά ίσως λεγόμουν άνθρωπος.
    Πολύ όμορφο.
    Καλημέρα χρυσάφι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έι... τι είναι αυτά;;;
    Με προβλημάτισες τώρα! Ως προς το ποίημα και την ερμηνεία του εννοώ. Θα ήθελα να είχα τον χρόνο να μοιραστώ τις σκέψεις μου γι αυτό το ποίημα... ίσως, μια άλλη στιγμή, να τον βρω...
    Όμως, έτσι κι αλλιώς, δεν είναι πολύ σημαντικό να την αναλύεις και να την ερμηνεύεις την ποίηση. Δεν είναι αυτό το πιο σημαντικό. Το πιο σημαντικό είναι να την νιώθεις, να την αναπνέεις... με τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο ο καθένας... και εσύ νομίζεις πως έχεις δρόμο ακόμα για να σου αξίζει να λέγεσαι άνθρωπος;... Κάπως έτσι το λες; Καρδιά μου, για αυτό τον διανύεις τον δρόμο αυτόν, γιατί τον βλέπεις, έχεις τα ματάκια της ψυχής σου ανοιχτά και τον βλέπεις.
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μια διόρθωση νομίζω του πρέπει του ποιήματος.
    Μάλλον αν μπορεί να λειτουργεί κάποιος έτσι θα λέγεται :'ελεύθερος άνθρωπος '.
    Και,αν οι κοινωνικές μας συνθήκες ευνοούν προς αυτή την κατεύθυνση εμένα να μου τρυπήσεις τη μύτη :)

    Καλό μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλό μήνα ! Κιπλινγκ ,πρώτη φορά διαβάζω εδώ και μπορώ να πω , σωστή επιλογή ! Θα το ψάξω κι αλλού να διαβάσω και άλλα ποιήματά του! Να είσαι καλά 'ΣΤΙΓΜΗ'!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αν καταφέρεις να κοιτάς τον εαυτό σου το πρωί στον καθρέφτη και χαμογελάς,
    αν μπορείς να συγχωρείς τα λάθη σου και να προχωράς,
    αν κρατήσεις δίπλα σου ανθρώπους που ξέρεις πως σ αγαπούν γιαυτό που είσαι κι όχι γιατί που θα ήθελαν να είσαι
    Αν στην καρδιά σου υπάρχει αγάπη και την μοιράζεις απλόχερα
    Αν σκέφτεσαι και τους άλλους μαζί με εσένα...
    Αν αν τόσα πολλά αν.....
    Μα είσαι άνθρωπος....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Κωνσταντίνος

    Καλησπέρα Κωνσταντίνε.
    Είναι αλήθεια οτι το ποίημα αυτό έχει δεχτεί κριτική για διάφορους λόγους.
    Το ποίημα γράφτηκε έναν αιώνα πριν και υποτίθεται οτι τα λόγια αυτά τα απευθύνει ένας πατέρας στο παιδί του.
    Δεν είναι εγχειρίδιο με οδηγίες χρήσης να πω οτι εγώ δεν το κάνω αυτό, άρα δεν είμαι άνθρωπος, σύμφωνα με το ποίημα. Πρόκειται για ποίημα, οπότε το Άνθρωπος ή το Άντρας - όπως προτιμάς - με Α κεφαλαίο όμως, το εκλαμβάνει ο καθένας όπως νομίζει. Για σένα σημαίνει τον ελεύθερο άνθρωπο. Σίγουρα πάντως σημαίνει για τον καθένα το ιδανικό, αυτό που ένας πατέρας θα ευχόταν για το παιδί του, ή που - πιο σωστά - αυτό που ένας πατέρας οφείλει να εμφυσήσει στο παιδί του, οι αρχές και οι αξίες που οφείλει να του δώσει, ώστε αυτό να βρει το δρόμο της αυτογνωσίας και να οδηγηθεί στην ωριμότητα... Τελοσπάντων, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
    Δεν νομίζω λοιπόν οτι είναι απλώς μια ουτοποία, είναι το χρέος ενός σωστού γονιού. Αυτός πρέπει να δείξει στα παιδιά του τα ιδανικά, να τους πει οτι υπάρχουνε, ακόμα και αν ο ίδιος έχασε την πίστη του, δική του είναι η ήττα...
    Γιατί τα παιδιά είναι η ελπίδα, και πρέπει να ξεκινάνε από την αρχή κάθε φορά και όχι από εκεί που μείναμε εμείς.
    Για να μην τους στερήσουμε την ελπίδα να γίνουν ελεύθεροι άνθρωποι.
    Για να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα πως οι κοινωνικές συνθήκες μπορούν να αλλάξουν... ακόμα και αν δεν τα καταφέραμε εμεις.

    Καλό βράδυ και καλό μήνα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @σκορπιες σκεψεις

    Καλησπέρα Δημήτρη.
    Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε! Ούτε εγώ έχω διαβάσει άλλα ποιήματα του Κίπλινγκ. Πάντως αυτός στην εποχή του, λέει, ήταν πολύ δημοφιλής! Το συγκεκριμένο όμως το έχω ανακαλύψει αρκετά χρόνια, από παιδί, και μπορώ να πω με σιγουριά πια οτι είναι σπουδαίο ποίημα. Ωραία η ιδέα σου, θα ψάξω και εγώ για άλλα δικά του ποιήματα...
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Αnastasia

    Καλησπέρα Αναστασία.
    Όμορφα όλα αυτά τα αν!
    Ναι, τόσα και άλλα τόσα και άλλα τόσα πρέπει να είναι τα αν, να έχουμε να πορευόμαστε... αρκεί να μας δείχνουν τον σωστό δρόμο.
    Ακριβώς γιατί είσαι Άνθρωπος...
    για σένα είναι όλα τα αν του κόσμου!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπέροχο ποίημα! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αυθόρμητη κίνηση μιας φίλης να μου το δώσει, χωρίς να έχουμε αναφέρει τίποτα πριν, μόνο και μόνο επειδή βρέθηκε τυπωμένο σε ένα χαρτί στην τσάντα της! Έτσι συνέδεσα το ποίημα με αυτό το γεγονός και από τότε το λάτρεψα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @aggelika

    Καλημέρα aggelika!
    Xαίρομαι που σου αρέσει και που το έχεις συνδέσει με άνθρωπο που αγαπάς και εύχομαι να είναι πάντα έτσι και να φέρνει στη μνήμη σου όμορφους συνειρμούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν θα μπορούσα νάμουν ένας τέτοιος άνθρωπος. Είμαι ο άνθρωπος των αδυναμιών και των λαθών που τα παλεύω.Ψάχνω να βρώ τη χαμένη συνείδηση της κάθε αδυναμίας μου, των επιθυμιών μου που γεννιούνται απ' τη ζωή και χάνονται μέσα σ' αυτή. Μου λείπει πολλές φορές το όνειρο που θα μπορούσε να αποτρέψει τις στιγμές του πανικού. Χτίζω απάνω σε τούτη τη γή εφήμερες περιουσίες ύλης ή νου που κάποτε τις θαυμάζω και άλλοτε μου φαίνονται γελοίες και τίποτα.Η καθημερινή πίκρα τρέφει τους φόβους μου και η χαρά ανασταίνει τις στιγμές.Διατηρώ ως κόρη οφθαλμού το δικαίωμα της αλητείας. Αφήνω την τελειότητα στους άλλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @albus genius

    Tην τελειότητα (ακεραιότητα θα μπορούσα να την πω) δεν μπορεί κανένας άνθρωπος να την φτάσει...
    Οφείλει όμως να την αναγνωρίζει ως αξία, να της χαρίζει μια προσπάθεια όταν μπορεί και να την σέβεται όταν την συναντάει.
    Δεν θα μπορούσα να ήμουν ένας τέτοιος άνθρωπος, λες.
    Ούτε εγώ θα μπορούσα.
    Δεν μου το επιτρέπουν οι συνθήκες, ο τρόπος που γαλουχήθηκα, η ίδια μου η φύση...
    δεν ξεχνώ όμως οτι κατ εικόνα και καθ ομοίωσιν δημιουργήθηκα και οτι την προοπτική να το φτάσω αυτό την κρύβω μέσα μου.
    Σε ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο σου.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αν κάποιος κατάφερνε να κάνει έστω και τα μισά από αυτά τα ΑΝ πάλι άνθρωπος θα λεγόταν στην κοινωνία που ζούμε
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @nina

    Πραγματικά nina μου.
    Θα αρκούσαν και τα μισά.
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος14/12/08, 1:56 π.μ.

    To ΙF

    το σκέφτομαι όλες αυτές τις μέρες, είναι μία έκπληξη που το βρίσκω εδώ.

    Καλώς σε βρίσκω λοιπόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή