Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ




Σπείραμε ανέμους, θερίζουμε θύελλες.

Η σταγόνα ξεχείλισε το ποτήρι, η οργή ξεχειλίζει στις καρδιές. Γνήσια οργή ξεχειλίζει σε αγνές καρδιές. Παιδιά που νιώθουν χαμένα, απροστάτευτα, μια γενιά με όνειρα λεηλατημένα, μια γενιά χωρίς ελπίδες και στηρίγματα, οργίζετε και ξεσπά. Τα παιδιά αυτά δεν έχουν μέλλον, τους το έχουμε στερήσει, τους έχουμε στερήσει το δικαίωμα να κάνουν όνειρα, να έχουν ιδανικά, να λαμβάνουν αληθινή παιδεία, να ζουν σε κοινωνία δικαίου, να συμμετέχουν σε δημοκρατία. Τίποτα δεν τους αφήσαμε. Τα λεηλατήσαμε όλα. Και μιλάμε σήμερα για λεηλασίες σε καταστήματα και αυτοκίνητα! Δεν δικαιούμαστε!

Τίποτα δεν τους αφήσαμε. Δεν υπάρχει ένα φως να οδηγεί σε μία διέξοδο. Δεν υπάρχει μία σανίδα που να μοιάζει γερή, να πιαστούν. Δεν υπάρχει ένας πολιτικός καθαρός να εμπνευστούν. Δεν υπάρχει μία ιδεολογία αλώβητη να πιστέψουν. Με ποιες αξίες και ποια ιδανικά θα πορευτούν; Σε μια κοινωνία που αδυνατεί να τα μορφώσει ως όφειλε, σε μια κοινωνία που αδυνατεί να τα απασχολήσει ως επίσης όφειλε, μια κοινωνία που τους προτείνει ως στόχο ζωής μια σταθερή αμοιβή 700 ή στην καλύτερη εκδοχή 1000 ευρώ, για να επιβιώσουν, απλώς. Μια κοινωνία που μέρα με τη μέρα κατατρώει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την πίστη όλων μας στο αύριο, μια κοινωνία στην οποία κυριαρχούν τα σκάνδαλα, η υποκρισία και η διαφθορά, δεν μπορεί, δεν δικαιούται να αντιδράει όταν εισπράττει αναμενόμενη, δικαιολογημένη οργή.

Λέω κοινωνία και όχι πολιτεία. Πολιτεία δεν υπάρχει, εκτός και αν δεν την βλέπω μόνο εγώ. Λέω κοινωνία και όχι πολιτεία. Γιατί μερίδιο ευθύνης έχει ο κάθε ένας μας ξεχωριστά. Κάθε πολίτης έχει ευθύνη σε μια Δημοκρατία. Αν έχει νόημα να επιμένουμε να μιλάμε για Δημοκρατία πια. Που είναι η πολιτεία; Πρωτίστως η κυβέρνηση φυσικά, μα η πολιτεία γενικά. Που είναι οι υπεύθυνοι για το οτιδήποτε σε αυτή τη χώρα; Πότε θα παραιτηθεί ένας υπουργός; Όχι για λόγους ευθιξίας μα αναλαμβάνοντας την ευθύνη για μια φορά. Τι τερτίπια είναι αυτά; Υπέβαλα, λέει, την παραίτηση μου και ο πρωθυπουργός δεν την έκανε δεκτή. Γιατί πρέπει να μου προκαλούν γέλια τη στιγμή που αρμόζουν μόνο δάκρυα; Θεωρούν πως όλα έγιναν σωστά! Θράσος. Ανικανότητα. Παράλυση. Ακυβερνησία. Ηλιθιότητα. Ανηθικότητα. Δειλία. Κι όμως αυτοί αξίζουμε να μας κυβερνούν.

Μια κοινωνία που δεν φτάνει που στερεί καθημερινά ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα, κάθε έννοια ισονομίας και δικαίου, τώρα σημαδεύει και στερεί το ιερότερο των δικαιωμάτων, την ζωή. Σηκώνει η κοινωνία το όπλο και εκτελεί εν ψυχρώ ένα 15χρονο παιδί. Γιατί; Επειδή βρέθηκε στις 9 το βράδυ στο κέντρο της πρωτεύουσας; Δεν έπρεπε να βρίσκεται εκεί; Τι είναι εκεί; Ποιος τα πρωτοευφηύρε τέτοιου είδους ‘άβατα’, ποιον εξυπηρετούν και ποιος τα διατηρεί; Επειδή τόλμησε να αντιμιλήσει (αν το έκανε, λένε πως δεν το έκανε, αλλά κατά τη γνώμη μου έχει πολύ μικρή σημασία) στο ‘όργανο της τάξης’; Στον κάθε απαίδευτο, φανατικό που γίνεται αστυνομικός για να κρύβεται πίσω από μια στολή; Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπως αποδεικνύεται, σε έναν άνθρωπο εντελώς ακατάλληλο να φέρει όπλο, έναν άνθρωπο που έχει στο παρελθόν εκδηλώσει στοιχεία τραμπουκισμού, φανατικής νοοτροπίας, για να το πω πιο κομψά. Έναν δημόσιο υπάλληλο που θα έπρεπε να έχει απομονωθεί, μια περίπτωση που θα έπρεπε να έχει διαγνωστεί, μια δολοφονία που θα έπρεπε να έχει αποφευχθεί. Μέτρα ευθύνες τώρα εσύ… Φυσικά δεν υπάρχουν ελαφρυντικά για τον άνθρωπο αυτό. Μακάρι να αποδοθεί δικαιοσύνη και να αποδοθεί άμεσα και ας γίνει για τα μάτια του κόσμου. Γιατί πότε τηρήθηκε το γράμμα του νόμου για τους υποτίθεται προασπιστές του; Αστεία πράγματα!

Μια κοινωνία ολόκληρη σηκώνει το όπλο και εκτελεί εν ψυχρώ ένα 15χρονο παιδί. Έτσι απλά. Χωρίς αιτία. Στο πρόσωπο του αστυνομικού, η κοινωνία, το καθεστώς και ό,τι αυτό σημαίνει. Στις βιτρίνες και στα αυτοκίνητα, τα ψέματα και η υποκρισία, η ίδια αυτή κοινωνία. Στα καδρόνια και τις πέτρες η οργή και το μίσος. Στις λέξεις και τις κραυγές, η οργή και η αγανάκτηση. Κοινή η οργή. Στο πρόσωπο του Αλέξη, ο κάθε ένας βλέπει τον εαυτό του… ένας από αυτούς. Απλά ένας μαθητής. Δεν χρειάστηκε να κρατάει πέτρα, μολότοφ, τίποτα… Δεν χρειάστηκε να φοράει κουκούλα για να εκτελεστεί. Ίσως μάλιστα τότε να ήταν καλύτερα, μπορεί να έχει κάτι μαγικό η κουκούλα που να τον έκανε αόρατο… Βαθιά στις ψυχές φόβος και ανασφάλεια. Τι άλλο να περιμένεις; Τι άλλο να περιμένουν;

Πώς να αντιδράσει ένα παιδί; Θυμάσαι τον εαυτό σου όταν ήσουνα παιδί; Εμείς, στην εποχή μου, σεβόμασταν και δεν τολμούσαμε να βγάλουμε γλώσσα, θα πεις. Εσένα, στην εποχή σου, ίσως να σε σέβονταν περισσότερο. Εσύ, στην εποχή σου, αγανακτούσες επίσης στο άδικο. Θυμάσαι; Ήταν τότε που δεν είχες ακόμα συμβιβαστεί. Δεν θυμάσαι ε; Είσαι χαμένη υπόθεση λοιπόν… Όμως αυτά τα παιδιά είναι το αύριο και δεν κατέθεσαν τα όπλα ακόμα. Αυτά τα παιδιά αντιδρούν. Στήριξέ τα και προστάτευσέ τα… από σένα τον ίδιο. Μπορείς; Αν δεν μπορείς, έχεις αποκτηνωθεί τελείως, δεν είσαι πια άνθρωπος κανονικός, πρέπει να στο πω. Είναι ελάχιστη υποχρέωσή σου να τα στηρίξεις. Είναι υποχρέωσή τους να αντιδρούν. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Σήμερα, αύριο… θα δεις.

Λόγια σκόρπια οργής και ενοχής.

16 σχόλια:

  1. Συντάσσομαι και ταυτίζομαι με όσα γράφεις.
    Καλή συνέχεια σου εύχομαι κι από αυτό το μετερίζι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλορίζικο το νέο μετερίζι λοιπόν!
    Η οργή είναι που μας ταυτίζει, το κλίμα των ημερών. Όλους μας - τους περισσότερους - εννοώ.
    Δεν θα κρατήσει.
    Θα δεις τι πόλωση θα υπάρξει σε λίγες μέρες, πως θα κλειστούμε όλοι στα καβούκια μας. Μαριονέτες θα μείνουμε. Ξέρουν να μας κινούν καλά. Πρέπει να το παραδεχτούμε αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η οργή είναι ξέχειλη,
    οχι για τις εξεγέρσεις αλλά για τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση.
    Συσσωρευμένη αδικία καταπίεση και κοροϊδία έφεραν αυτά τα αποτελέσματα.
    Από ένα σημείο και μετά όμως και αυτή η αιτία χάθηκε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συγγνώμη.. Αλλά αλήθεια δε νιώθω ότι ήμουν μαζί με τον αστυνομικό όταν σήκωσε το όπλο. Δε νιώθω ότι όλοι μαζί σκοτώσαμε το παιδί. Το λάθος ενός ασυναίσθητου ανθρώπου έχει γίνει μπούμερανγκ και έχουν γίνει τόσες καταστροφές. Δεν το θεωρώ καθόλου δίκαιο όλο αυτό το επακόλουθο. Σε φταίει ο αστυνομικός; Εκείνον να κυνηγήσεις.. εκείνον να καταστρέψεις. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και διαφορετικός. Δε μπορεί να είναι όλοι οι αστυνομικοί γουρούνια; Δε μπορεί να είναι όλα τα παιδιά αναρχικά.
    Και γιατί δε στραφήκαμε με την ίδια οργή στον ασυνείδητο οδηγό που πάτησε το μικρό κοριτσάκι? Και γι αυτόν το λεωφορείο ήταν όπλο στα χέρια του. Όλα αυτά γίνονται για πολιτικά συμφέροντα και καρέκλες και την πληρώνει τη ζημιά πάλι ο λαός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αναστασία μου, είναι ελπιδοφόρο αν η οργή έχει ακόμα ως αφετηρία τις αληθινές αιτίες.
    Η αλήθεια δεν πρέπει να χαθεί. Θα είναι σα να κοιτάμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος. Θα είναι καταστροφή.
    Φυσικά αυτό είναι πολύ δύσκολο γιατί τα γεγονότα είναι πραγματικά θλιβερά και ο αποπροσανατολισμός χρόνιος και επίμονος. Πολύ δύσκολο.
    Σε ευχαριστώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα jacki μου.
    Εγώ νιώθω έτσι. Πες με τρελή, πες με ενοχική, έτσι νιώθω. Νιώθω και ευθύνη και ενοχή, για αυτό και για χιλιάδες άδικα και στραβά που συμβαίνουν. Το λάθος δεν είναι ενός, δεν είναι ένα το λάθος, όλα είναι ένα λάθος.
    Το επακόλουθο δεν είναι δίκαιο. Είναι θλιβερό. Όμως το δίκαιο για να ανθίσει χρειάζεται δικαιοσύνη. Δεν είναι δίκαιο το επακόλουθο, αλλά είναι απολύτως λογικό, αναμενόμενο. Δεν το λέω εγώ, το λένε κοινωνιολόγοι, εγκληματολόγοι και λοιποί πιο σχετικοί.
    Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και διαφορετικός... και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται. Σε παρακαλώ, βγες και φώναξέ το αυτό.
    Σαφώς δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί γουρούνια. Σαφώς δεν είναι όλα τα παιδιά αναρχικά. Γιατί πρέπει να υπάρχουν και τέτοιοι, και τέτοια παιδιά;;; Τι θα πω; Υπάρχουν, τι να κάνουμε τώρα;

    Δεν στραφήκαμε, υποθέτω, με την ίδια οργή σε αυτόν που λες, γιατί έχουμε αποκτηνωθεί και κοιμόμαστε όρθιοι, γιατί το είπαν στο star δεύτερη είδηση μετά την Μπεζαντάκου... τι να σου πω, δεν ξέρω. Ο Αστυνομικός δεν είναι οδηγός, φέρει εξουσία.
    Δεν είναι ο αστυνομικός jacki μου, δεν είναι απλώς αυτό. Δεν είναι αυτό. Άλλο αφορμή και άλλο αιτία.

    Συγνώμη που σου απαντάω ένα προς ένα, δεν έχω πολύ χρόνο για να σου δώσω μια πιο πλήρη απάντηση.
    Όμως σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο. Το εκτιμώ ειλικρινά. Είναι πάντα ευπρόσδεκτη οποιαδήποτε διαφωνία.
    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πάντως εψές ο Χαρδαβέλας παρουσίασε όλες τις περιπτώσεις αστυνομικών που σκότωσαν παιδιά και πολίτες στην Ελλάδα και είναι όλοι έξω απολαμβάνοντας την ελευθερία τους.
    Πλην ενός ,που όχι πως δεν είναι ελεύθερος αλλά πήρε και προαγωγή .

    Καλό μεσημέρι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν φοβάμαι - λυπάμαι ! Λυπάμαι για όλα τα σκηνικά, αληθινά και συντεχνιακά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γειά σου Κωνσταντίνε.
    Δεν την είδα την εκπομπή.
    Μήπως δεν τα ξέρουμε; Μην μου πεις οτι πέσαμε από τα σύννεφα! Οι νόμοι τηρούντε επιλεκτικά στη χώρα μας. Οι θεσμοί περνάνε κρίση, όχι κάποιοι, ούτε μισοί, όλοι οι θεσμοί. Σιγά τα νέα!
    Σιγά μην ρίξουν τον 'συνάδελφο' στα λιοντάρια. Σε ποια φυλακή να τον κλείσουν; Δεν το κάνουν και δεν θα το κάνουν. Γιατί στη συνείδησή τους παραμένει συνάδελφος, το 'δολοφόνος' έπεται... και ξέρεις γιατί; Γιατί είναι και παραμένει ένας από αυτούς, κύτταρο του ίδιου οργανισμού, γιατί η νοοτροπία των λίγων - ας τους πούμε! - είναι πλέον αποδεκτή και απολύτως ανεκτή, σαν καρκίνος έχει εξαπλωθεί.
    Βρήκε και δικηγόρο να τον υπερασπιστεί... δικαιούται, δεν λέω... αλλά δες ποιον! Δες ποιον! Χα!
    Καλό μεσημέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γειά σου Δημήτρη.
    Ούτε εγώ φοβάμαι. Πρέπει να φοβάται αυτός που είναι με το άδικο.
    Ούτε λυπάμαι. Δεν έχει νόημα. Δεν θα κερδίσω τίποτα με το να λυπάμαι.
    Ντρέπομαι όμως. Αυτό με οθεί εμένα. Με κάνει να θέλω να σταματήσω να ντρέπομαι πια.
    Καλό μεσημέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εμένα αυτό που με απογοητεύει περισσότερο απ' όλα είναι η ωμότητα του περιστατικού. Αυτός ο άνθρωπος (να τον πω έτσι?) δεν σεβάστηκε απολύτως τίποτα. Κι ίσως μας άγγιξε τόσο πολύ ο θάνατος του παιδιού γιατί πραγματικά θα μπορούσε να είναι ο καθένας στη θέση του, γιατί ούτε αναρχικός ήταν ούτε προκάλεσε καθόλου.(Όχι ότι αν είχε προκαλέσει δικαιολογείται μια τέτοια πράξη...) Για σκεφτείτε... όλοι έχουμε γνωστούς που να μένουν στα Εξάρχεια ή έχουμε κυκλοφορήσει λίγο ή πολύ εκεί. Αν το σκεφτείς έτσι, ο Αλέξανδρος φαίνεται ακόμα πιο άτυχος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο
    θα πραγματοποιηθεί στις 12:00
    την Παρασκευή στα Προπύλαια.

    Συγκέντρωση μαθητών
    από τα σχολεία της Αττικής
    έξω από τη ΓΑΔΑ στη λεωφ. Αλεξάνδρας
    τη Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου στις 12:00.

    Πανελλαδικό συλλαλητήριο
    την ερχόμενη Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου
    στο κέντρο της Αθήνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Είτε το θέλουμε είτε όχι, ΟΛΟΙ μας ανεξαιρέτος έχουμε (με τον τρόπο μας ο καθένας) συναινέση σε αυτή την αυταρχική δράση της εξουσίας (γενικότερα). Η μη-αντίδραση μας σε όλα αυτά τα φαινόμενα που έχουν προηγηθεί (από ζαρτινιέρα μέχρι και Βατοπέδι) τους έδωσε το δικαίωμα να συμπεριφέρονται και να ενεργούν χωρίς να ΜΑΣ υπολογίζουν ΚΑΘΟΛΟΥ.

    Ντροπή, ντροπή σκοτώσατε ΠΑΙΔΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @aggelika
    Καλημέρα κορίτσι μου.
    Είναι τόσο δύσκολο να συλλάβεις το μέγεθος του παραλογισμού... το ξέρω.
    Παραλογισμός παντού... από εκείνη την τραγική στιγμή ως τις δηλώσεις του Κούγια, πριν από όλα αυτά και αν δεν δοθεί τέλος και μετά από αυτά... μα θα δοθεί... νισάφι πια!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Lambros

    Καλημέρα Λάμπρο και καλώς όρισες.
    Έτσι ακριβώς νιώθω και εγώ.
    Σε ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή