Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Έρως και Ψυχή




Σάρκινος λόγος


Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω.
Σου δέομαι: Κρύψου, γίνε αόρατη για όλους, ορατή μόνο σ’ εμένα.
Καλυμμένη απ’ τα μαλλιά ως τα νύχια των ποδιών με σκοτεινό διάφανο πέπλο
διάστικτο απ’ τους ασημένιους στεναγμούς εαρινών φεγγαριών.
Οι πόροι σου εκπέμπουν φωνήεντα, σύμφωνα ιμερόεντα.
Αρθρώνονται απόρρητες λέξεις. Τριανταφυλλιές εκρήξεις από τη πράξη του έρωτα.
Το πέπλο σου ογκώνεται, λάμπει πάνω απ’ τη νυχτωμένη πόλη με τα ημίφωτα μπαρ,
τα ναυτικά οινομαγειρεία.
Πράσινοι προβολείς φωτίζουνε το διανυκτερεύον φαρμακείο.
Μια γυάλινη σφαίρα περιστρέφεται γρήγορα δείχνοντας τοπία της υδρογείου.
Ο μεθυσμένος τρεκλίζει σε μία τρικυμία φυσημένη απ’ την αναπνοή του σώματός σου.
Μη φεύγεις. Μη φεύγεις. Τόσο υλική, τόσο άπιαστη.
Ένας πέτρινος ταύρος πηδάει απ’ το αέτωμα στα ξερά χόρτα.
Μια γυμνή γυναίκα ανεβαίνει τη ξύλινη σκάλα κρατώντας μια λεκάνη με ζεστό νερό.
Ο ατμός της κρύβει το πρόσωπο.
Ψηλά στον αέρα ένα ανιχνευτικό ελικόπτερο βομβίζει σε αόριστα σημεία.
Φυλάξου. Εσένα ζητούν. Κρύψου βαθύτερα στα χέρια μου.
Τo τρίχωμα της κόκκινης κουβέρτας που μας σκέπει, διαρκώς μεγαλώνει.
Γίνεται μία έγκυος αρκούδα η κουβέρτα.
Κάτω απ’ τη κόκκινη αρκούδα ερωτευόμαστε απέραντα,
πέρα απ’ το χρόνο κι απ’ το θάνατο πέρα, σε μια μοναχική παγκόσμιαν ένωση.
Τι όμορφη που είσαι. Η ομορφιά σου με τρομάζει.
Και σε πεινάω. Και σε διψάω. Και σου δέομαι: Κρύψου.


-Γιάννης Ρίτσος-








Σε περιμένω παντού


Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε, αγάπη μου,
μη χάσεις το θάρρος σου.
Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου, είναι να ‘χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα, είναι όταν χρειάζεται
να παραμερίσει την καρδιά του.
Την αγάπη μας αύριο, θα τη διαβάζουν τα παιδιά στα σχολικά βιβλία, πλάι στα ονόματα των άστρων και τα καθήκοντα των συντρόφων.
Αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα ,
θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή πλάι σου.
Θα θυμάμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερά και μεγάλα,
σα δυο νύχτες έρωτα, μες στον εμφύλιο πόλεμο.
Α! ναι, ξέχασα να σου πω, πως τα στάχυα είναι χρυσά κι απέραντα, γιατί σ’ αγαπώ.
Κλείσε το σπίτι. Δώσε σε μια γειτόνισσα το κλειδί και προχώρα. Εκεί που οι φαμίλιες μοιράζονται ένα ψωμί στα οκτώ, εκεί που κατρακυλάει ο μεγάλος ίσκιος των ντουφεκισμένων.
Σ’ όποιο μέρος της γης, σ’ όποια ώρα,
εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι για ένα καινούργιο κόσμο… εκεί θα σε περιμένω, αγάπη μου!


-Τάσος Λειβαδίτης-




9 σχόλια:

  1. Φιλενάδα μου, χρόνια σου πολλά.

    αυτά τα λίγα μπορώ να σου πω απόψε

    την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να 'χα χίλιες Ζωές
    Χίλιους έρωτες να σου χαρίσω
    σε κάθεμιά
    να βιάζομαι να Γεννηθώ
    μόνο και μόνο για να Σε συναντήσω.......




    με έκανες Κ ο μ μ ά τ ι α ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τα υπόλοιπα αύριο meggie μου..
    και την δική μου αγάπη,
    ένα όμορφο βράδυ να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάκια μου,
    λίγο πολύ όλοι κομμάτια είμαστε απόψε..
    θαρρω πως μας αρεσει μάλιστα..
    να είσαι καλά, πολλά ολόδικά σου φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εμένα δεν μου άρεσε καθόλου. Ενώ είχα μια πολύ όμορφη μέρα το βράδυ έγινε σκόνη, κι ακόμα ψάχνω το ξεσκονόπανο. (Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια).
    Εύχομαι του χρόνου καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα Νινάκι!
    να μην σου αρέσουν τα κομμάτια, αυτό είναι και το νόρμαλ!!! χαχα μην ανησυχείς, στο σωστό δρόμο βρίσκεσαι! ;)
    μια μέρα σαν όλες ήταν, γενική καθαριότητα σήμερα και ως το βράδυ όλα θα λάμπουνε!
    Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλημέρα
    τι σκόνη;
    εδω το βράδυ πέσαμε σε βράχια...
    απ το πρωι η επιστασία βλαβων μετράει τις απώλειες
    τη καρδια τη ψάχνουμε ακόμη
    βούτηξε πάλι...

    άτιμη, γυναικείο όνομα δεν έχει;
    τι περιμένει κανεις...;

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. κι εσύ τέκνο Ναύτη;
    :)))
    τί γυναικείο όνομα τί αντρικό, για κανέναν μας δεν έχει ρουσφέτι, καταλάβετε το!!

    Κοίτα σχόλια, στη σειρά.. ψηλά το κεφάλι μωρέ! :)

    πάμε για επόμενη ανάρτηση, 'συνεταιρικά' ;).. τα απομεινάρια μιας μέρας θα την πούμε!!

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή