Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Οι κρικοι μιας αλυσίδας...

...μιας αλυσίδας από ατσάλι.. είναι γκρι το ατσάλι.. και με τον Χρόνο μοιάζει...

Ας ταξιδέψουμε τρία χρόνια πίσω... τότε που ένα πρωινό η flash διάβασε την ανάρτηση της Κατερίνας... τον πρώτο κρίκο της αλυσίδας... άρχισαν τότε μια παράξενη κουβέντα... μια κουβέντα για το γκρι... που πιο πολύ την είπαν με τα χαμόγελά τους... έτσι αξίζει να μιλάει κανείς για του κόσμου τα γκρι... έτσι αξίζει να πορευόμαστε στη ζωή... τότε ήταν που η flash έκανε την πρώτη 'ζαβολιά' για να θυμίσει και στις δυο τους πως έτσι χαμογελούνε τα παιδιά... και έκλεψε τα πιο ζωηρά χαμόγελα και τη γλυκιά αύρα της φίλης της... να τα σκορπίσει στον ουρανό της... να της κρατάνε συντροφιά όλου του χρόνου τα φθινοπωρινά πρωινά... της είπε όμως η πονηρή πως μόνο ένα βιντεάκι της δανείστηκε... εκείνο το βιντεάκι όμως μέσα του έκλεισε όλα τα χαμόγελα, όλα τα ανεμίσματα, όλες τις συναισθήσεις και την απαντοχή, μα κυρίως όλα τα χρώματα... όλα του κόσμου τα χρώματα τα αντίκρυσε η flash σε εκείνη της παγωμένη εικόνα του, απλά επειδή ήταν η Κατερίνα που της τα έδειχνε... ας θυμηθούμε όμως τώρα πάλι εκείνη την μαγική εικόνα αντάμα με την μαγεμένη την μετάφραση...




Το γκρι… που ακροβατεί

Το γκρι είναι το χρώμα των εύθραυστων ισορροπιών
είναι η ένωση του λευκού με το μαύρο
είναι η παρουσία κάθε χρώματος αγκαλιασμένη με μια ίση απουσία
Φαντάσου την παρουσία μέσα στην απουσία
Φαντάσου να συμβαίνει ένας θάνατος ακριβώς τη στιγμή που γεννιέται μια ζωή
Είναι δύσκολο να φανταστείς
Το γκρι δεν είναι το χρώμα της φαντασίας

Το γκρι είναι το χρώμα των σιδηροδρομικών σταθμών την Άνοιξη
είναι το χρώμα της στιγμής που αποχαιρετάς τον αγαπημένο σου
χωρίς να ξέρεις για πόσο ούτε γιατί
τη στιγμή που όλο το φως τρυπώνει στην ψυχή σου και μένει εκεί
Είναι η στιγμή που δεν μπορείς να ελπίσεις και δεν αντέχεις να απελπιστείς
Το γκρι είναι το χρώμα που έχει το παράπονο
το χρώμα που έχει η βροχή μέσα στα μάτια σου
Γκρι είναι η απάντηση που δεν έχει δοθεί.

Το γκρι είναι η θέληση της ζωής να κρατηθεί
είναι η αλαζονική απαίτηση του θανάτου να επιβληθεί
Το γκρι είναι το χρώμα της σκακιέρας προτού αποφασίσεις
την κίνηση που θα σε οδηγήσει στον θρίαμβο ή την ήττα
Γκρι είναι η υπόσχεση που δεν τηρήθηκε
Το όνειρο που δεν πραγματοποιήθηκε
Ακόμα
Γκρι είναι η αναμονή

Το γκρι…
είναι σα να ακροβατεί στο μυστήριο
-στη λήθη-
σαν την κοιμωμένη πριν πάρει το φιλί
σαν την στιγμή πριν όλα αρχίσουν
Τελικά το γκρι δεν είναι άσχημο χρώμα,
αδικημένο είναι
στο κέντρο βρίσκεται, μα όχι της προσοχής,
στο κέντρο της ζωής
Κανείς δεν το πλησιάζει αρκετά
γιατί;
Κανείς δεν θέλει να ξέρει για τα χρώματα που κρύβει
μα όλοι μπορούν και μιλούν για τα χρώματα που κρύβει…
γιατί;
Γκρι και τα ‘γιατί;’

Κι αυτές οι λέξεις ακόμα
Είναι γκρι


και κύλησαν τα χρόνια... οι δυο τους συνέχισαν με τον δικό τους πεισματάρικο τρόπο να χαμογελούνε... με τον δικό τους όχι πολύ εύκολο τρόπο να αισιοδοξούνε... και να αναζητάνε
πάντοτε και αδιάκοπα τα χρώματα στις ζωές τους, στις καρδιές τους, στον κόσμο ένα γύρο...
και να τα ανακαλύπτουν... και έπειτα αφού ταξίδεψαν τους κρίκους της αλυσίδας... σε μιας τους ένωση ξανασυναντήθηκαν... 'μιλούσαμε για τα χρώματα, θυμάσαι;' είπε η Κατερίνα, 'έλα, τώρα θα πούμε για την Μνήμη...' και είπαν... με τον δικό τους τρόπο πάλι... η Μνήμη λοιπόν είναι η νίκη του χρονικού ακροβάτη... εκείνη που καταλαγιάζει την ένταση στης ψυχής τα μέλη... από την επίπονη εξάσκηση... και κάπως έτσι προστίθεται ένας ακόμη κρίκος στη μαγική αλυσίδα... φτιαγμένος και αυτός από του χρόνου το άυλο ατσάλι... σαν πουπουλένιο κάτασπρο φουσκωτό φθινοπωρινό συννεφάκι... ησυχασμένο από την καταιγίδα... που αντανακλάει όλα του ουράνιου τόξου τα χρώματα... κάθε φορά που εκείνο το συναπαντάει και το αγκαλιάζει...







Για την Κατερίνα μου!

15 σχόλια:

  1. χμ, έχω ένα μισοτελειωμένο κομμάτι που το λέω "το γκρι"...

    ίσως να το ανεβάσω

    καλο μεσημέρι φλασάκι μου!

    υ.γ. το ξέρεις πως όταν γράφεις με την καρδια σου με ταξιδεύεις; όχι; κακώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναυτάκι μου, να το ανεβάσεις οπωσδήποτε ε;
      θα το περιμένω! :)))

      Σε ευχαριστώ! τί να πω;
      ...αμηχανία... :ο)

      Καλημέρα! :)

      Διαγραφή
  2. θαυμάσια ανάρτηση, ενδιαφέρον το θέμα και πολλές οι σκέψεις και οι συνειρμοί... να'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που είσαι εδώ Νιμερτή!
      Τιμή μου και η παρουσία σου και τα καλά σου λόγια!
      Καλή σου μέρα! :)

      Διαγραφή
  3. Κρίκοι αλυσίδας.. Και για να εκτιμάς την κάθε αλυσίδα πρέπει που και που να βλέπεις τους πρώτους πρώτους κρίκους και να τους ξεσκονίζεις.. :)

    Και ο Moby εκεί, να μη ξεχνιόμαστε! ^^
    Καληνύχτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς όρισες Jade!!!
      να ξέρεις πως χαίρομαι πάρα πολύ! :)

      η ζωή μας και όλα είναι ένας κύκλος λένε
      και τους πρώτου κρίκους πού να τους βρεις
      δύσκολο να διακρίνει κανείς με σαφήνεια την κάθε αρχή
      και για το κάθε τέλος σαφώς και ίσως ευτυχώς ίδια η δυσκολία...

      αξίζει όμως αληθινά να προσπαθεί κανείς
      ταξιδεύει έτσι την Αλήθεια ένα γύρω...

      για να καταλάβεις να ακόμα ένας κρίκος από την ίδια αλυσίδα αυτή
      http://portagiatonourano.blogspot.gr/2009/09/blog-post.html
      και πάνε ακόμα πιο πίσω
      σε κάθε αλυσίδα έτσι συμβαίνει..
      ούτε καν η στιγμή της γέννησης δεν είναι ποτέ ο πρώτος κρίκος...

      Καλημέρες μας!!! :)

      Διαγραφή
  4. Αγαπημένο χρώμα το γκρι. Και κάτι παραπάνω μάλλον...

    "η Μνήμη λοιπόν είναι η νίκη του χρονικού ακροβάτη..."

    Όποιος τιμάει τις μνήμες του έχει σύμμαχο τον καιρό, όπως κι αν εκείνος τον ταξιδεύει...

    "Με τον καιρό να 'ναι κόντρα, έχει τιμή να πετάς"...

    Αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό Πειρατή μου!

      Τιμή μου Ακριβή
      το Πέταγμά σου
      στον Ουρανό μου...

      Σ' ευχαριστώ.. μέρα Όμορφη! :)

      Διαγραφή
  5. Παράγεται από δυο ακρότητες, άσπρο μαύρο, το χρώμα που βλέπουν κάποιοι οργανισμοί, το χρώμα που βλέπουν οι άνθρωποι, στην απόλυτη χαρά ή λύση. Εσύ επέλεξες το γκρι για να ζωντανέψεις τη μνήμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με επέλεξε εκείνο θα έλεγα καλέ μου Φοίνικα...
      όμως φαίνεται πως είμαι πράγματι από εκείνους
      τους 'οργανισμούς'.. ή τους ανθρώπους
      που μπορούν στο γκρι να βλέπουν όλα τα χρώματα
      του ουράνιου τόξου!
      έτσι ξεκίνησε όλο τούτο.. η απολογία ενός αγνού χρώματος
      αγνού και αθώου.. από μια γκρίζα εικόνα που στις καρδιές μας
      φανερώνει τα αληθινά της χρώματα.. σαν η ψυχή μας να τα ξεπλένει..
      από μια φθινοπωρινή Κυριακή που το μούχρωμά της πάλεται καθώς βουτάει σε ολοζώντανη παλέτα χρωματική.. και ριγεί...

      αρκεί η Μνήμη να μένει χρωματιστή
      και ολοένα να δημιουργεί

      Καλημέρα! :)

      Διαγραφή
  6. Χα! Καθώς ξεσκόνιζα κοίτα τι βρήκα!
    Οκτώβριος του 2009 παρακαλώ!
    http://adiswom.blogspot.gr/2009/10/blog-post_22.html
    ...σ' ό,τι πέθανε στα "γκρι"...

    (Απ' ό,τι φαίνεται,
    ήξερα χωρίς να ξέρω.. ^^')

    Καλό ξημέρωμα.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σου φαίνεται παράξενο;
      Εμένα οχι..

      Διαγραφή
    2. Στο είπα Jade, με τους κρίκους
      δεν μπορεί ποτέ να ξέρει κανείς... ;)

      Την πιο γλυκιά Καλημέρα και στους δύο! :)

      Διαγραφή
  7. Αναρωτιόμουν τι θα συμβεί αν ανακατέψω στην παλέτα μου
    λίγο Γκρι, μια Κυριακή,3 στιγμές απο τη Μνήμη και 2 χαμόγελα..
    Τώρα πια ξέρω..
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κατερινάκι... :)))))))
    να αυτό θα βγει..
    τώρα πια κι εγώ ξέρω ;)

    Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή