Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

Βράδυ Σαββάτου...


Τι μέρα και η σημερινή. Χάλια ήταν. Και λέω ήταν γιατί κάπου εδώ τελειώνει… το κατεβάζω το εργάκι… τι Σάββατο βράδυ μου λες και εσύ και ωραίο φεγγάρι… μα πούν’το και αυτό, που πήγε και κρύφτηκε πάλι… τουλάχιστον να ήταν εδώ να λειάνει τη ροή του λόγου λιγάκι, να πάρει αυτή την ένταση που με κάνει να πατάω λάθος πλήκτρα με δύσκαμπτες διαθέσεις. Είμαι θυμωμένη. Να, ορίστε έκανα το πρώτο βήμα. Πρέπει να παραδεχτώ ότι είμαι θυμωμένη… ποιος ξέρει πόσον καιρό…

Τις τελευταίες μέρες ζω χωρίς ιδιαίτερες υποχρεώσεις, κάνω, ας πούμε, διακοπές εντός της έδρας μου. Φιλοξενώ κόσμο στο σπίτι και ξεναγούμε και εγώ μαζί τους στα περίχωρα… ζω σε ρυθμούς τουριστικούς και βιώνω μια έως και κυνική απελευθέρωση! Μα αυτό είχα ανάγκη; Αν κρίνω από το αποτέλεσμα, όχι. Είχα όμως ανάγκη την αντίδραση, δεν αντέχω τις κλειστοφοβικές καταστάσεις… όμως με τίποτα… και ζορίστηκα, τους τελευταίους μήνες ζορίστηκα πολύ, μα πάρα πολύ.

Όλα ξεκίνησαν τον Απρίλιο, που είναι και ο πιο σκληρός μήνας, όπως μας ενημερώνει ο Έλιοτ… σε αυτό το σημείο τα γεγονότα επέδειξαν μια κάποια συνέπεια οφείλω να πω, ήρθαν τουλάχιστον στον κατάλληλο καιρό! Για δυο μήνες δεν σταμάτησαν να σκάνε με ακατανόητο για το δικό μου μυαλό ρυθμό…μα τι γίνεται, αναρωτιόμουν όταν προλάβαινα να πάρω ανάσα αλλά για απάντηση, δεν μου έμενε καιρός.

Επέδειξα ψυχραιμία, ακλόνητη ψυχραιμία, μπορώ να πω, σχεδόν με θαύμασα! Μπράβο μου και φτου μου, πέρασε και αυτό! Και αυτό! Μωρέ μπράβο… και αυτό; Βρε τι γίνεται; Λες να βρήκαν τον μάστορα τους όλα τα στραβά και τα ανάποδα και να γουστάρουν και να μην έχουν ξεκολλημό; Αλλά τελικά δεν έγινε έτσι, ξενέρωσαν από τον αδιάφορο ανταγωνισμό και από τότε αγνοείται η τύχη τους… να, μόνο κάτι κατάλοιπα έμειναν, μερικά γαμώτο λιθαράκι λιθαράκι τον έχτισαν τον θυμό. Διότι, είπαμε, δεν μου έμενε καιρός… Και ενώ μετά άρχισαν τα καλά, αυτά που λες τυχερά, ο ρυθμός εξακολουθούσε να είναι εξαντλητικός. Εξαντλητικός αυτός, εξαντλημένη εγώ.

Και εκεί που λες, ορίστε, ήρθε η δικαίωση, τι καλά που είναι όλα, και επαγγελματικά και οικονομικά και οικογενειακά (παραβλέποντας εννοείται τα παρελθόντα γιατί , είπαμε, αυτά πέρασαν και περαιτέρω στοχασμός κρίνεται απρόβλεπτος – μέχρι και τις νίκες που χρεώθηκες μπορεί να ακυρώσει..), ανακαλύπτεις ξαφνικά πως όλο το σύμπαν σου κινείται ορθά και μόνο κάτι τρέχει με τη δική σου την τροχιά… σα να ξεκουρδίστηκε… σα να μην βρίσκεσαι σε τροχιά και ακινητοποιημένη να παρακολουθείς τα ‘Ολα που κινούνται ορθά... Πλάκα έχει!

Εντάξει, αρκεί η ψυχανάλυση για σήμερα. Καλύτερα τώρα. Δεν είναι και τόσο άσχημα τελικά. Το σπίτι είναι ήσυχο… και η γειτονιά. Το φεγγάρι μπορεί να μην φαίνεται από εδώ, αλλά είναι οι λάμπες του δρόμου φεγγάρια πολλά… και δεν έχουν και τροχιά! Τα παράθυρα είναι ανοιχτά και φυσάει απόψε. Έτσι θα κοιμηθώ… στην ώρα μου, μία φορά… και είναι και μια αίσθηση ακόμα… ενώ θα κοιμάμαι, θα έρθει κόσμος στο σπίτι, η πόρτα από πίσω δεν θα έχει κλειδιά, θα κλειδώσει μετά, ενώ εγώ θα κοιμάμαι… κάποιος θα έρθει να κλείσει τα παράθυρα και θα ψιθυρίσει «Γύρισα, καληνύχτα»
Και αύριο θα ξημερώσει μια καινούρια μέρα.

Καληνύχτα.


8 σχόλια:

  1. Αχ αυτός ο Απρίλης...έχει κάνει πολλές ζημιές τελικά...
    Να είσαι αισιόδοξη, όλα θα πάνε καλά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μιά χαρά μ' ακούστηκαν αυτά και λίγα προβλήματα για αλατοπίπερο, νά 'χουμε να λύνουμε δηλαδή:)

    Καλό μεσημέρι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @nina

    Ο Απρίλης... τον αγαπάμε όμως πολύ! :)
    Είμαι αισιόδοξη, συνήθως είμαι... να, φαίνεται και από τη φωτογραφία πως είμαι... απλά, είναι μερικές φορές... που δεν είμαι.. :)))

    Σε ευχαριστώ πολύ για αυτή τη φρασούλα... όλα θα πάνε καλά... πώς μπορεί μια φράση να μοιάζει φιλί.. χάδι.. αγκαλιά.. μία φράση τόση δα...
    είναι δυνατή φρασούλα αυτή :)

    Σε ευχαριστώ που μου την άφησες εδώ.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Κωνσταντίνος Κόλιος

    Κι όμως δεν είναι μια χαρά.
    Μακάρι να είχαμε μερικά προβλήματα από αυτά που λες... θα έτρεχα τότε στη δική τους τροχιά και τουλάχιστον δεν θα προλάβαινα να σκεφτώ... με τις ευχές της κεκτημένης ταχύτητας, φυσικά! :)

    Έχεις δίκιο πάντως οτι τα περισσότερα "προβλήματα" είναι το αλατοπίπερο για να κάνουμε τη ζωή μας όσο το δυνατόν λιγότερο βαρετή.
    Βέβαια είναι και άλλα που δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

    Το σημαντικό για όλους μας, για να μπορούμε να αντέχουμε και ν αξεπερνάμε όλα αυτά -τα λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά- είναι να είμαστε μέσα μας καλά, σε ισορροπία. Αυτό. Όσοι το καταφέρνουν..... είναι μεγάλη μαγκιά!
    Άντε, και στα δικά μας οι ελεύθερες!!!!! :)

    Καλό απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να πάνε όλα καλύτερα.
    Και να έρθουν όπως τα θέλεις.
    Προβλήματα πάντα θα υπάρχουν (δυστυχώς) αρκεί να τα αντιμετωπίζουμε ψύχραιμα.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @jacki

    Σε ευχαριστώ πολύ κουκλίτσα!
    Την πηγούλα που θα μας δώσει τη δύναμη χρειαζόμαστε, όλα τα άλλα... μοιάζουν τόσο μικρά, αν έχεις Αγάπη... αυτή είναι η πηγή... να αντλείς, να αντλείς και να μην στερεύει ποτέ... γιατί ό,τι παίρνεις, επιστρέφει διπλό... έτσι γίνεται με αυτήν την πηγή... είναι μαγική.......!
    Φιλάκια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τί κάθεσαι και στεναχωριέσαι Σαββατιάτικα με το σύμπαν αν πηγαίνει καλά και σύ ξεκουρδίστηκες.Είπα να κάνω ένα τέστ μετά την ανάρτησή σου που διάβασα και πήγα στην κα Αφροδίτη 94 χρονών, δεν βλέπει καλά δεν έχει φώς στα μάτια της που λέει, και τη ρώτησα καθώς καθόμασταν στην αυλή της,και κοιτάγαμε τη θέα. Α το σύμπαν κυρα Αφροδίτη λέω εγώ.Το σύμπαν; Ναι ,μουλέει και μου φέρνει ένα μυρωδάτο βασιλικό και μου τον χώνει στη μύτη.Νά το σύμπαν μου λέει το άλλο δεν το ξέρω και τώρα που να το μάθω. Ξέρεις ποιό είναι το άλλο σύμπαν για μένα; Εκείνος που ανοίγει την πόρτα μου και μου λέει καλημέρα γιατί ούτε για την ομορφιά μου έρχεται ούτε για τα λεφτά, αλλά επειδή η καρδιά του τον κάνει και ανοίγει την πόρτα. Θα έλεγα αν ήθελες δεν το ψάχνεις και λίγο έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Albus Genius

    Δίκιο έχεις. Πρέπει να το ψάχνω και έτσι. Μα το ψάχνω και έτσι, αλήθεια σου λέω.. και το δικό μου σύμπαν λίγοι άνθρωποι είναι, απλές λέξεις, απλές κινήσεις, απλά πράγματα.. και νιώθω τόση ευγνωμοσύνη που τα έχω όλα αυτά, επειδή σε αυτά ανήκω, επειδή κάπου ανήκω... δεν είμαι αχάριστη, νιώθω ευγνωμοσύνη για όλα αυτά.

    Και δεν πρόκειται να πω κανένα 'αλλά..', ακόμα και για αυτά το ίδιο νιώθω.
    Albus.. σε ευχαριστώ ειλικρινά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή