Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Δική μου Κυριακή...






Η πρώτη Κυριακή του φετινού «χειμώνα» ξημέρωσε σήμερα. Άνοιξα τα βλέφαρά μου στις οχτώ και κάτι, πολύ λίγα λεπτά αφού άνοιξαν οι κουρτίνες του μυαλού μου θρασύτατα, χωρίς να με προειδοποιήσουν καν… εσύ τις άνοιξες πάλι σήμερα… τσακ, με μια κίνηση, με ένα χαμόγελο σου φώτισες τα σκοτάδια του μυαλού μου και είπες καλημέρα! Καλημέρα λοιπόν!

Το σώμα μου έχει παγώσει τόσο ώστε να μου αρέσει αυτή η αίσθηση.. μόνο που πονάει λίγο η πλάτη μου και λίγο η μέση μου επειδή το μπλουζάκι έχει σηκωθεί και την έχει αφήσει εντελώς απροστάτευτη στα καπρίτσια της θερμοκρασίας και της υγρασίας που νιώθω ότι η σημερινή μέρα θα έχει… Τέτοιες στιγμές χρειάζεσαι ένα άγγιγμα και μοιάζει η αφή η αίσθηση που πιο πολύ από κάθε άλλη κάνει αισθητή την απουσία.

Πιάνω το σεντόνι και τυλίγομαι. Ανοίγω το κινητό, οχτώ και εικοσιπέντε λέει.
Το σπίτι παράξενα σκοτεινό σήμερα… ελάχιστο φως απλώνεται στο σαλόνι και λίγο περισσότερο μπαίνει από το παράθυρο του μπάνιου… κίτρινο χρώμα πουθενά, μάλλον λευκό του πάγου, γκρίζο για να το πω πιο απλά.. δεν με πειράζει σήμερα, μου αρέσει, σηκώνομαι με διάθεση να απορροφήσω αυτά τα νέα χρώματα που μου πάνε πιο πολύ.. δεν χρειάζεται να με καλοπιάσουν για να τα καλοδεχτώ, με έχουν κερδίσει ήδη.

Τρέχω στο μπάνια ξυπόλυτη, ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπό μου και παγώνω πιο πολύ, και μέσα μου ξυπνάω, μέσα μου φουντώνει μια φωτιά ικανή να φέρει την κατάσταση σε ισορροπία.. κοιτάζομαι στον καθρέφτη και μου χαμογελάω.. ωραία μέρα η σημερινή! Ξέρω πως σήμερα δεν θα είμαι μόνη, θα μου κρατήσει συντροφιά μια απουσία.. έμαθα πια να κάνω την απουσία παρουσία.

Ανάβω το θερμοσίφωνο, πλησιάζω το ψυγείο, στέκομαι μια στιγμή, κάνω να βγάλω την κανάτα με το νερό, την ακουμπάω στον πάγκο, ανοίγω το ντουλάπι να πιάσω το σέικερ… δεν πίνω καφέ κάθε πρωί μα σήμερα… σήμερα είναι ακόμα πρωί και εγώ θέλω παρέα και δεν έχω τίποτα να κάνω ούτε και θέλω να κάνω τίποτα ακόμα και… η κανάτα μπαίνει πίσω στη θέση της και εγώ αναζητώ το μπρίκι του καφέ… ελληνικός διπλός.. ο πρώτος για φέτος… και εγώ θα βάλω όλη μου τη μαεστρία!

Παίρνω μια φρυγανιά και αρχίζω να την μασουλάω… κανονικό πρωινό; Ίσως αργότερα. Βάζω ένα cd να παίζει απαλή, νωχελική μουσική.. φθινοπωρινή μου μοιάζει και αυτή… μόλις φτάνω με την κούπα του καφέ στο γραφείο μου, η μουσική ίσα που ακούγεται μα δεν τη δυναμώνω γιατί της πάνε οι ψίθυροι, μου πάνε και μένα…

Τώρα θέλω ένα τσιγάρο, ψέματα να πω; Πηγαίνω στο σαλόνι, ανοίγω το πακέτο και παίρνω δύο. Ανοίγω και το παράθυρο, στέκομαι και κοιτώ το πρωινό σκηνικό.. ο ήλιος είναι κάπου εκεί μα κρύβεται ακόμα.. τραβάω την κόκκινη κουρτίνα και γυρίζοντας όλα τα χρώματα του σαλονιού έχουν πάρει μια κόκκινη απόχρωση ερωτική… ανώφελα!

Πίσω στο γραφείο ανοίγω τον υπολογιστή… γουλιά ζεστού καφέ, τσιγάρο… τσιγκλάω κάτι μισοτελειωμένα αρχεία… κανένα δεν θα τελειώσει σήμερα… από πού να ξεκινήσω άλλωστε; Δεν γίνεται όλα μαζί… και μόνο η συγκέντρωση δεν με χαρακτηρίζει σήμερα, για να ακριβολογώ, είναι πολύς καιρός που με έχει απαρνηθεί… μα όλα καλά!

Μα μία ανάρτηση θα την κάνω.. έτσι για το γαμώτο δηλαδή!.. Στρέφομαι στα ανώδυνα.. έχω στο μυαλό μου από μια βδομάδα πριν έναν συγγραφέα, έναν ποιητή και έναν ζωγράφο.. ναι ζωγράφο.. παίρνω στα χέρια μου το βιβλίο με τα έργα του και χανομαι πάλι στις σελίδες του… στους κήπους, τους αγρούς και τα κύματα… παρατηρώ εκστασιασμένη, θα πει βαθιά συγκινημένη, τον τρόπο που κάνει έρωτα το φως στα χρώματα, η τέχνη στην πραγματικότητα…

Θα ασχοληθώ ξανά με τον ζωγράφο, ίσως το απόγευμα. Ως τότε πρέπει να ετοιμαστώ για να πάω στης αδελφής μου για φαγητό, να κάνω και καμιά δουλειά, γιατί από αύριο γυρίζω πάλι στην εργασιακή μου καθημερινότητα, βασικά πρέπει να κάνω μια αρχική διερεύνηση στις ντουλάπες.. ξερεις, χειμερινά-καλοκαιρινά… και ακόμα έχω να δω και μια ταινεία το απόγευμα, που έχω υποσχεθεί… με παρέα ή χωρίς; Μπα, δεν είναι για παρέα η συγκεκριμένη ταινεία… όχι για την διαθέσιμη παρέα, τουλάχιστον.

Αυτά! Λοιπόν μου αρέσει το φθινόπωρο πολύ!
Και αυτή είναι μια ολόκληρη δική μου Κυριακή!

Καλημέρα μας!

Υ.Γ. Το τραγουδάκι είναι ένα από τα μουρμουρητά που μου χάιδευαν τα αφτιά όσο έγραφα. Μόλις το άκουσα πήγα στον καναπέ, αγκάλιασα ένα μαξιλαράκι και κοίταξα από το παράθυρο.. ο ήλιος είχε βγει πίσω από τα σύννεφα.. και τότε ακριβώς, έπιασε βροχή......

...................................................................................................................

Φθινοπωρινό σχόλιο

Το ουσιώδες στη μικρή ιστορία μου ήταν μια μαύρη κουνιστή
πολυθρόνα –αλλά πού είναι τώρα το σπίτι, πού είναι η φρουτιέρα
με τα παλιά επισκεπτήρια, οι πετσέτες που πνίγαμε τα γέλια–
μόνον η λάμπα καίει ακόμα στην άδεια κάμαρα, σαν κάποιον που
συνομιλεί με τον εαυτό του αγνοώντας τους κινδύνους ή όπως μια
γυναίκα που δεν τη γνώρισες ποτέ κι όμως θα πρέπει κάποτε να
’χατε αγαπηθεί πολύ
μες στην ατέλειωτη ερήμωση μιας μέρας του φθινοπώρου.


-Τάσος Λειβαδίτης-

18 σχόλια:

  1. Μου αρέσει η Κυριακή σου..
    Θέλω κι εγώ μια κούπα καφέ..
    Και θέλω μια μέρα να τον πιω με παρέα.
    Και θέλω κι εγώ μια αγκαλιά.
    Και πάντα στα μαξιλάρια μου καταλήγω..
    Και το τραγούδι που μουρμούριζει..
    Απλά υπέροχο.. πάντα ο ήλιος θα βγαίνει νωρίς..
    Είναι ωραίο το φθινόπωρο.. άρχισα να φοράω καλσόν.. Να ανεβαίνω στα γοβάκια μου..
    Και μια ζακέτα στους ώμους πάντα..
    Και μια γουλιά ζεστό καφέ.. θέλω να βρεθώ παραλιακά και να πιω ένα ζεστό καφέ.. ή έστω ένα ποτήρι κατακόκκινο κρασί..
    Του πάει.. δεν του πάει;
    Ναι ναι του πάει..
    Καλό μας φθινόπωρο..
    Ααα και καλή όρεξη.. ελπίζω η αδερφούλα να ετοίμασε κάτι καλό.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα
    Και όμως μια χαρά είναι η Κυριακή όπως την περιγράφεις. Ξεκούραση και χαλάρωση!
    Ανασυγκροτείς το μυαλό σου και τις δυνάμεις σου.
    Τώρα αυτή η ''απουσία'' είναι ένα θέμα αλλά μην ανησυχείς θα έρθουν οι όμορφες στιγμές.
    Σε φιλώ, καλά να περνάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος13/9/09, 2:33 μ.μ.

    " Ώσπου ένα πρωί ξυπνάς με την πεποίθηση ότι μες στον ύπνο σου βρήκες επιτέλους τον αληθινό προορισμό σου..."
    Τάσος Λειβαδίτης

    Είναι όμορφα αυτά τα πρωινά... Μοιάζουν απόμακρα, αλλά κουβαλούν μαζί τους μυρωδιές μακρινές και αισθήσεις ψιλοξεχασμένες.

    Με ταξίδεψες...
    Καλό υπόλοιπο Κυριακής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Flashaki μου,με συγκίνησε η Κυριακή σου.Πραγματικά σαν να ήμουν και εγώ κάπου εκεί και να έπινα καφέ-που κανονικά δεν πίνω..:)
    Μου αρέσει πολύ το φθινόπωρο και όλη σου η διάθεση στα λόγια σου και το τραγουδάκι!!!
    Μου έδωσες δύναμη με έναν μαγικό τρόπο-και σε ευχαριστώ.
    Και κρατάω το ότι "η αγάπη δεν είναι συνήθεια...Καινούριες γέφυρες περνάει η καρδιά μου"..Αυτά είναι που ζω τελευταία και χαίρομαι την κάθε στιγμή που περνάει!!!Φοβόμουν πριν να με δω μόνη και τελικά όλα είναι δυνατά και όμορφα!!!Χεράκια αγκαλιές σφιχτές!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χθες τελικά κάτι ιδιαίτερο είχε η μέρα γιατί και εγώ ξύπνησα παράδοξα νωρίς και ήπια τον πρώτο ζεστό καφέ για φέτος και κατάργησα τον φραπέ.

    Καλή βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος14/9/09, 4:15 μ.μ.

    Καλό ξεκίνημα σε αυτό το Φθινόπωρο που πλησιάζει όλο και πιο κοντά...

    Και ο ήλιος θα βγαίνει κάθε μέρα, άλλωτε πιο ζεστός, άλλοτε πιο δυνατός, για αυτό χρειαζόμαστε και το δικό σου χαμόγελο... για λίγο περισσότερη ζέστη... να βγάλουμε το χειμώνα βρε!

    Φιλί και καλή βδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @jacki

    Γειά σου κοριτσάκι μου! Ωραίο το σχόλιό σου… χείμαρρος που με παρέσυρε… να χαμογελάσω!
    Αν δεν υπήρχαν και τα μαξιλάρια ε;; :))
    Κρίμα να μην είμαστε κοντά… και κάνω έναν καφέ!!!... καλά αν θες κάνω και δέυτερο.. :p
    Καλσόν όχι ακόμα εδώ κάτω, αλλά γοβάκια και ζακετούλες είναι πλέον σε καθημερινή χρήση… όλα δηλαδή ακόμα είναι μές στη μέση γιατί, να σου πω την αλήθεια, δεν έχω πειστεί ακόμα ότι το καλοκαίρι τελείωσε…
    Η αδελφούλα έκανε πάλι τα μαγικά της… ζωγραφίζει τις Κυριακές!!!
    Καλό φθινόπωρο jacki!
    Το πρώτο ποτήρι κόκκινο κρασί θα το πιω στην υγειά σου! ;)

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ΑΡΩΓΗ_ΝΙΚΟΣ

    Καλησπέρα Νικόλα!
    Ναι, έτσι πρέπει να είναι η Κυριακές. Ξεκούραση και χαλάρωση, ξεφόρτωμα και εξισορρόπηση.
    Φυσικά και είναι ένα θέμα η απουσία! Το συζητάς; Αλλά το παλεύουμε… εγώ και αυτή, κατά έναν περίεργο τρόπο, μαζί….
    Χρειάζεται υποστήριξη η απουσία αν δεν θες να μείνει απουσία… αν δεν θες να εδραιωθεί ως κενό… πρέπει να φροντίζεις να την γεμίζεις με όμορφες σκέψεις μα και με πράξεις.. και επειδή, όπως και να έχει με απουσία έχεις να κάνεις, αυτό που πρέπει να δουλέψεις και να υποστηρίξεις στην τελική είναι ο εαυτός σου, αυτός πρέπει να ανακτήσει δυνάμεις… για να έχει… αν με καταλαβαίνεις.. :)
    Φιλιά!
    Καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Auctor ignotus

    Καλωσόρισες στον Ουρανό μου!
    Εδώ ο ουρανός δεν είναι μια πραγματικότητα, είναι μια προοπτική..
    Όλοι στην πόρτα περιμένουμε δηλαδή..
    Αλλά είναι και αυτό κάτι!
    Δεν συμφωνείς;
    Κάτι καλύτερο από τόσα…

    Πολύ ωραίος ο στίχος του Λειβαδίτη και πραγματικά άγγιξες τις ενδόμυχες σκέψεις μου…
    Με την πεποίθηση, πράγματι.
    Μα τι είναι μια πεποίθηση; Η πεποίθηση είναι κάτι το υποκειμενικό, μια προσωπική πίστη, μια πραγματικότητα δική σου που χρειάζεται να κοπιάσεις για να στηρίξεις, να της δώσεις μία θέση στην γύρω πραγματικότητα και να στηριχτείς και εσύ παραμένοντας πιστός σε αυτήν… μα τι άλλο κάνουμε στη ζωή από το να παλεύουμε να μείνουμε πιστοί στον εαυτό μας και στην προσωπική μας αλήθεια;

    Αυτά τα πρωινά, ειδικά τον χειμώνα, είναι σωτήρια. Επειδή έρχονται σε απόλυτη αντίθεση με τους ρυθμούς της καθημερινότητας.. είναι σα να βγαίνεις για λίγο από την πρίζα και να αφήνεσαι να ταξιδέψεις σε ημιφωτισμένους εσωτερικούς διαδρόμους… τότε έρχεσαι σε επαφή με όλες τις αισθήσεις τις δικές σου, τις αληθινές σου, που ναι, είναι ίσως ξεχασμένες, μάλλον παραμελημένες…

    Σε ευχαριστώ πολύ!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Miou-Popofotitsa

    Καλησπέρα miou μου!
    Εγώ σε ευχαριστώ, με έκανες πολύ χαρούμενη με το σχόλιο σου.
    Έχεις δίκιο, η αγάπη δεν είναι ποτέ, μα ποτέ, συνήθεια… μερικές φορές μοιάζει, μα όταν δοκιμάζεται, τότε διαχωρίζονται τα συναισθήματα και βλέπεις αν είναι ο άλλος που αγαπάς ή η συνήθεια… και την συνήθεια δεν την έχεις ποτέ ανάγκη αν έχεις τον εαυτό σου ολόκληρο και την ζωή σου στα χέρια σου. Νομίζω ότι δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι… και εύχομαι να το ανακαλύπτεις κάθε μέρα… να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και τη δύναμή σου κάθε μέρα.. ούτε η γνώση του εαυτού μας είναι συνήθεια.
    Χεράκια αγκαλιές πολύ σφιχτές! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Κωνσταντίνος Κόλιος

    Καλησπέρα Κωνσταντίνε!
    Παραδόξως νωρίς ε;; :))
    Κάτι φαίνεται πως είχε τελικά η μέρα!
    Ίσως ήταν η αλλαγή…
    Τις λαχταράει η ψυχή μας τις αλλαγές.. όσο και να μας αρέσει το καλοκαιράκι και όσο και αν γκρινιάξουμε που θα χειμωνιάζει σιγά σιγά, αυτός είναι ο ρυθμός της ζωής και τις χρειαζόμαστε τις εναλλαγές του.
    Εγώ 3-4 φραπεδάκια ήπια όοοολο το καλοκαίρι… δεν τρελαίνομαι… ενώ ο Χειμώνας… έχει τόσες εναλλακτικές! :)

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ

    Καλό ξεκίνημα!!! :)

    Πες το ψέματα! Πρώτης τάξεως πηγή ενέργειας τα χαμόγελα!
    Οικολογική και… ανανεώσιμη, βεβαίως βεβαίως!
    Κόστος… μηδενικό!
    Μήπως να το διαδώσουμε;;;
    Και οικολογική συνείδηση να μην έχει ο άλλος, την τσεπούλα του θα την σκεφτεί, δεν μπορεί!
    Και έτσι με έναν σπάρο… δισεκατομμύρια τρυγώνια!!! Ξέρεις τι αλλαγές θα επέφερε μια τέτοια προοπτική;
    Να κυκλοφορεί ο άλλος στο δρόμο με χαμογελαστό πρόσωπο αντί για αυτό που θα είχε αφού θα είχε πληρώσει τον λογαριασμό του πετρελαίου – αν είχε και να τον πληρώσει δηλαδη! – μεγάλη αλλαγή σε λέω… τι να τις κάνουμε τις εκλογές μπρος σε τέτοια προοπτική;;;!!! :))

    Καλό βράδυ και Φιλί!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μου άρεσε αυτό που είπες !
    'Έχω μάθει την απουσία - να κάνω παρουσία' !
    ΦΟΒΕΡΟ !
    Ενώ πολλοί σήμερα, κάνουν την παρουσία-απουσία,ν'ακούς να γίνεται το αντίστροφο.....ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ !
    Καλό βράδυ...
    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτά ακριβώς τα λόγια σου και με την τελευταία σου πρόταση είναι ό,τι ζω!!!:))Δεν είναι ο εαυτός μας συνήθεια.Και να διαχωρίζουμε την συνήθεια από την αγάπη ,όπως σωστά είπες...Σε ευχαριστώ πολύ!!!Καλό ξημέρωμα και πόσο μου αρέσει να ακούω τη βροχή που πέφτει τώρα έξω:)))χεράκια αγκαλιές!!!

    *ακόμη δεν μας ειδοποίησαν σε ποιά σχολεία θα είμαστε και δεν κοιμάμαι νωρίς..:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολλά παράδοξα τελικά η Κυριακή!!!! Μάλλον το σύμπαν συνωμοτεί "υπέρ" μας... :))))))))))))

    "Τώρα θέλω ένα τσιγάρο,<...>ανοίγω το πακέτο και παίρνω δύο"
    Λέω την προσπάθεια με την επιστροφή των τσιγάρων στο πακέτο να την κάνουμε μαζί flash :P
    .. ελληνικός διπλός καφές, γιατί το έκανες αυτο τώρα;;;
    Και 'γω θέλω :))))))))
    Φέτος νομίζω πως μου αρέσει και 'μένα το φθινόπωρο... αλλά δεν μπορείς να πείς .. Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΣ ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ... :)))
    Πολλά φιλάκια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

    Καλησπέρα Δημήτρη!

    Εμένα να δεις πώς μου άρεσε το σχόλιό σου! :)
    Έτσι είναι… όπως τα λες ακριβώς… είναι σημαντικό.
    Έτσι νομίζω και εγώ!

    Φιλιά, σε ευχαριστώ! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Miou-Popofotitsa

    Χρόνια σου πολλά και ευτυχισμένα miou μου!!!

    Πρώτα από εδώ!... πιο μετά, θα έρθω να σου ευχηθώ και επισήμως!... πρώτα έχω να ψάξω την πιο γλυκιά και αφράτη και λαχταριστή τουρτίτσα :)... και θα σου ρθω...

    ... με τα πιο ανοιχτά χεράκια αγκαλιές!!!

    *λες να το κάνουν επίτηδες; Για να μένεις ως αργά και να απολαμβάνεις τον ήχο της βροχής στην ησυχία της νύχτας;;;; μπορεί να έχουν αγαθές προθέσεις!... τι να πεις; :)

    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Katerina…

    Αααα το σύμπαν δεν κάνει άλλη δουλειά Κατερινάκι μου… αν στήσεις αφτί, όλο κάτι ψψψ και ψςψςψςψς θα ακούσεις… θα σου φύγει το μυαλό και άκρη… δεν θα βγάλεις! :)

    Πολύ καλή η ιδέα σου… κάθε προσπάθεια γίνεται πιο εύκολη όταν έχεις παρέα.
    … Κάπως έτσι βέβαια συμφωνήσαμε με μία φίλη να ξεκινήσουμε γυμναστήριο μόλις χειμωνιάσει…!!... λες και υπάρχει ποτέ καιρός… μόνο το να αναβάλουμε δεν αναβάλουμε ποτέ τελικά :))
    Γι αυτό σου λέω… πίιιιιισω το τσιγαράκι!!! :)
    Εκτός αν πίνεις ελληνικό διπλό :p .. θες έναν;… έεεεεφτασε! :)
    Πόσες φουσκάλες περικαλώ;; :)))

    Η Κυριακή είναι super μέρα!
    Κυριακή γιορτή και σχόλη…. που λέει και το τραγουδάκι!
    Όσο για το φθινόπωρο… μας παίζει κανονικότατα!
    Ζέστη πολύ είχε σήμερα…
    Παει να μας τρελάνει, τι είναι αυτά που κάνει;… που λέει και το άλλο τραγουδάκι! :)))

    Φιλιά Κατερινάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή