Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009

Ουλαλούμ...








ΟΥΛΑΛΟΥΜ...


Ήταν σα να σε πρόσμενα Κερά
απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα,
κι έλεγα: Θάρθει απόψε απ' τα νερά
κι από τα δάσα.

Θάρθει, αφού φλετράει μου η ψυχή,
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζει ήλιο και βροχή
και νειό φεγγάρι . . .

Και να, το κάθισμά σου σιγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα,
και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα:

. . . Πως – να, θα μείνει ο κόσμος με το "μπά"
που μ' έλεγε τρελόν πως είχες γίνει
καπνός και - τάχας - σύγνεφα θαμπά
προς τη Σελήνη . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ·
κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωιμένα -
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή
κι εσύ με μένα.

Τόσο πολύ σ' αγάπησα Κερά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
Πάταγα γω - στραβός - μεσ' τα νερά;
κι εσύ κοντά μου . . .


Γιάννης Σκαρίμπας




14 σχόλια:

  1. Αν είναι κάποιος αληθινά ερωτευμενος έτσι νιώθει. Έχει την ανάγκη να είναι με τον άνθρωπό του, θέλει να τον νιώθει πάντα πλάι του, φτιάχνει εικόνες, ακούει την φωνή, γελά μόνος του, μυριζει το άρωμα του, ακούει την ανάσα του...
    Όμορφα,όμορφα,πολύ όμορφα όλα αυτά!
    Σε φιλώ!
    Να έχεις μια όμορφη νύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ Νικόλα,το ξέρω οτι καταλαβαίνεις.. και δεν είναι καθόλου άσχημα..
    Καλή σου νύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι στίχοι δεν είναι πολύ ιδιαίτεροι;
    Που να βρούμε εμείς τέτοιες λέξεις..
    Μακάρι να νιώθαμε.. χωρίς να βρίσκουμε τις λέξεις..
    Μα πλέον φοβάμαι πως δε νιώθω.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η πρώτη εκτέλεση μου άρεσε, ξεχείλιζε ερωτισμό, η δεύτερη είναι σα τραγούδι του ΚΚΕ σε πορεία:)

    Καλό μεσημέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος28/9/09, 11:31 μ.μ.

    Δεν ξέρω πραγματικά αν μπορούμε να νιώσουμε... Είμαι σχεδόν σίγουρη όμως ότι φοβόμαστε... να νιώσουμε, να αφεθούμε, να μαγέψουμε και να μαγευτούμε. Είναι αυτή η περίεργα δομημένη επίπλαστη καθημερινότητά μας... με τους μηχανισμούς, τα δήθεν και τα "ωραία", τα γνώστα και τα κεκτημένα...

    Καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @jacki

    Καλησπέρα jacki μου!
    Κάποια συναισθήματα είναι βουβά,λένε. Ίσως τότε, μη βρίσκοντας διέξοδο, να γίνονται τεράστια και να παρασέρνουν τά πάντα στο πέρασμά τους, πρώτα αυτά τα ίδια..
    μα μη φοβάσαι, στο τέλος τέλος όλα παιχνίδια του μυαλού μας δεν είναι;
    Όταν καθαρίζει το μυαλό, όλα παίρνουν τις διαστάσεις που τους πρέπει.
    Καλή σου νύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Κωνσταντίνος Κόλιος

    Καλησπέρα Κωνσταντίνε.
    Σε ευχαριστώ πολύ!.. για την πρώτη εκτέλεση μόνο, που σου άρεσε :p
    Εμένα μου αρέσει και η δεύτερη με έναν άλλο τρόπο... Άσιμος είναι! Τί περίμενες; Μου αρέσει που είναι αυθόρμητη και γνήσια.. και το γρέζι στη φωνή μου αρέσει... κι αν είναι ροκ μην τον φοβάσαι!... ο οποίος Άσιμος υπήρξε πάντα του ανένταχτος.. να εξηγούμαστε!
    Εντάξει, να συμφωνήσω πως η πρώτη είναι κομματάκι πιο...

    :)

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Auctor ignotus

    Γειά σου καλή μου,

    γιατί το λές αυτό; Δεν μπορούν οι άνθρωποι πια να νιώσουνε; Το πιστεύεις; Αυτό το τραγουδάκι σε έκανε να το σκεφτείς; Δεν είναι σα να διηγείται ένα παραμυθάκι; Δεν είναι όμως…
    Αυτά που λες, να αφεθούμε, να μαγευτούμε, στην καθημερινότητα που μέσα από την περιγραφή σου τα εντάσεις, ίσως φοβίζουν λιγάκι.. συναίσθημα είναι και ο φόβος, τόσο ανθρώπινο.. Φοβόμαστε ό,τι μας φοβίζει.. λογικό είναι.
    Όμως υπάρχουν συναισθήματα πιο δυνατά από τον φόβο, συναισθήματα όπως η Εμπιστοσύνη… φαντάσου μια απέραντη, αλώβητη εμπιστοσύνη, σαν ζεστή και φιλόξενη θάλασσα, που μέσα εκεί αναπτύσσεται ασφαλής η αγάπη… ίσως αυτό αρκεί για να μετατεθούν τα θέλω της ψυχής μας από τα υλικά και δήθεν που όπως λες τα έχουμε εσφαλμένα εναποθέσει, σε τόπους μαγικούς και ονειρεμένους, εκεί που σωστά είσαι σίγουρη πως ανήκουν… το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να γνωρίζουμε τον τρόπο, εκείνο το μονοπάτι, να το βρούμε και σαν το βρούμε να μην αφήσουμε να χαθεί… ναι είναι δύσκολο, δεν θα σου πω πως δεν είναι.

    Σε φιλώ.
    Καλό σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οι στίχοι πολύ όμορφοι, κάπως παλαιομοδίτικοι, με την έννοια του λεξιλογίου και των εικόνων αλλά συνάμα και δυνατοί με υποδηλούμενο πάθος και έρωτα.
    Για τον Άσημο δεν έχω να πω και πολλά, ένας από τους πολλούς που δικαιώθηκε μετά την αυτοκτονία του. Ζούσε σε ένα άθλιο ισόγειο χώρο, μαγαζί ήταν, σε ένα δρόμο πάνω από τα Εξάρχεια, και τον βλέπαμε όταν περνούσαμε από κει. Ελάχιστοι του στάθηκαν προς το τέλος της ζωής του. Η εκτέλεσή των στίχων με την απλή μουσική υπόκρουση αλλά και τη πιο μπλουζ είναι σπαρακτική, συνυφασμένη με την ίδια του τη ζωή. Έχει ένα συναίσθημα που πονά.

    Πολύ καλή ανάρτηση
    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @AlexMil,

    καλωσόρισες!
    Η συλλογή Ουλαλούμ του Σκαρίμπα γράφτηκε το 1936, όπως μας ενημερώνει η βικιπαίδεια, γι αυτό και μας ξενίζουν κάπως οι λέξεις, βρίσκω όμως και εγώ τους στίχους του όμορφους και ιδιαίτερα ερωτικούς, πράγμα που μας οδηγεί νομίζω να αναλογιστύμε, άλλη μια φορά την δύναμη των λέξεων και την διαχρονικότητα των συναισθημάτων άπαξ και αποτυπωθούν με γνησιότητα... η ερμηνεία του Άσιμου, όπως ακριβώς το λες, είναι σπαρακτική... κανείς δεν τραγούδησε το ποίημα αυτό όπως ο Άσιμος, το άγγιξε με σεβασμό και την ανάλογη γνησιότητα... κάθε άλλη ερμηνεία μετά του Άσιμου μοιάζει να ψευτίζει.
    Λοιπόν, πολύ σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου, ίσως έπρεπε και η ανάρτησή μου να είναι πιο πλήρης... πραγματικά όταν χρησιμοποιώ τέτοιους καλλιτέχνες, ανέγγιχτους και καθαρούς, για να εκφραστώ η ίδια, χωρίς δυο παραπάνω λόγια, νιώθω τύψεις...
    Τέλοσπαντων. Να είσαι καλά, καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος29/9/09, 11:30 μ.μ.

    Γεια σου flash μου πάλι...

    Δεν είναι ότι φοβάμαι, ούτε ότι βλέπω τον κόσμο γύρω μου απαισιόδοξο. Μόνο που ορισμένες φορές αυτή η περιβόητη εμπιστοσύνη που δείχνεις σε κάποιον, δεν είναι ούτε φιλόξενη ούτε ήρεμη σα θάλασσα. Γυρνάει και ζητάει εξηγήσεις, όταν κάτι δεν πάει καλά. Και κάτι άλλες φορές - ακόμα χειρότερες από την πρώτη περίπτωση - άλλοι δείχνουν εμπιστοσύνη τυφλή σε σένα και εσύ δεν ξέρεις το λόγο και αν τον ξέρεις δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό. Και νιώθεις φορτωμένος από θέλω άλλων, όνειρα διπλανών και νιώθεις ανίκανος να τους πεις πόσο πολύ λυπάσαι που δεν μπορείς να θες αυτά που θέλουν, αλλά δε θες να πληγώσεις τη δική τους φιλόξενη θάλασσα, την αγάπη τους...

    Αρκετά βάρυνα το κλίμα...
    Να περνάς όμορφα,
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος1/10/09, 1:08 μ.μ.

    Διαφορετικά όμορφοι οι στίχοι...

    Καλό μήνα βρε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ο ΄Ασημος αλλά και πιο πολύ ο Σκαρίμπας ήταν σημάδια στον καιρό τους. Ο Σκαρίμπας είχε τρελλάνει τη Χαλκίδα στις μηνύσεις γιατί του πρόσβαλλαν την αισθητική της πόλης με τις γελοιότητες που έφτιαχναν. Ο ΄Ασημος μπορεί να έμενε σε ένα ισόγειο στην Καλλιδρομίου αλλά δεν ήταν ανέγγιχτος ούτε αυτός ούτε ο Σκαρίμπας.Τα πάθη καλή μου δεν ντύνονται με σούπες. Και ο ΄Ασημος και ο Σκαρίμπας είχαν πολύ πάθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κοίτα σύμπτωση, προχθές έβλεπα μια εκπομπή αφιερωμένη στον Άσιμο,
    ιδιόρρυθμος,ιδιότροπος και περίεργος άνθρωπος μα όσα έγραψε θα μείνουν για πάντα και θα μας αγγίζουν βαθιά.

    Γλυκό ξημέρωμα Φλας μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή