Ναι ήταν....

Είμαστε χαμένοι για χαμένοι
ούτε θυμάμαι πότε υπήρξα άνθρωπος για τελευταία φορά
ούτε πότε μέλος μιας κοινωνίας ανθρώπων
Νέα τάξη πραγμάτων εξέλιξη και κουραφέξαλα
Το ανθρώπινο είδος κινδυνεύει με εξαφάνιση
Κατρακυλώντας στον πάτο απλά έρμαιο στους νόμους της φύσης
σε μια διαδικασία μετάλλαξης καταδικασμένη ευτυχώς να αποτύχει
αυταπατάται
οικτρά
πως βιώνει
την επιβίωση
αυτό που βιώνεται είναι ο θάνατος
που δεν θα φέρει ανάσταση
αυτή τη φορά

το νόμισμα έχει δύο όψεις
-και γραμμένο τι θα φέρει όπου και να γύρει…

Γιορτάζω την ψευδαισθησιακή εναλλαγή των εποχών
τους κύκλους της σελήνης
την κάθε μέρα που ξυπνά
ενώ ουσιαστικά κολυμπάω σε ένα ατελείωτο βάλτο από σ..απίλα

Γιορτά-ζω το φθινόπωρο
όχι αυτό που έρχεται
αυτό που κάποτε ήρθε και δεν έκανα τίποτα για να φύγει
Γιορτά-ζω το παντοτινό φθινόπωρο
αυτό που μόνο έχω
και επιτέλους νιώθω αληθινή ξανά

πάνω από όλα δεν χρειάζεται να κρατάω το κεφάλι ψηλά
κρατάω ό,τι με αποσυνθέτει -αναγκαστικά
πετάω τα στερεότυπα -ανακουφιστικά
Δεν μου καίγεται καρφάκι τι θα γίνουν τα σκοινιά
Κι αν κοπούν κι αν αντέξουν
σχοινιά μαριονέτας θα ναι πάλι

Ζω αυτό που είναι
Την φθίνουσα φθορά

Με έλεγαν άνθρωπο
Και ήταν καλά