Αυτο ειναι στο βαθος η ποιηση,
η τεχνη να οδηγεισαι και να φτανεις προς αυτο που σε υπερβαινει.
να γινεσαι ανεμος για τον χαρταετο και χαρταετος
για τον ανεμο, ακομα κι οταν ουρανος δεν υπαρχει.
Δεν παιζω με τα λογια.
Μιλω για την κινηση που ανακαλυπτει κανεις να σημειωνεται μεσα στη 'στιγμη'
οταν καταφερνει να την ανοιξει και να της δωσει διαρκεια. Οδ.Ελυτης
κι' αν ζωή είναι βήματα στην άμμο που θα χαθούν με το πρώτο κύμα... η άμμος θυμάται... και εμείς είμαστε λίγα βήματα παραπέρα... πράγματι πανέμορφη φωτογραφία...:)
Τί φοβερή φωτό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟδοιπόρε μου σε ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι για μένα είναι πανέμορφη.. :)
κι' αν ζωή είναι βήματα στην άμμο που θα χαθούν με το πρώτο κύμα... η άμμος θυμάται... και εμείς είμαστε λίγα βήματα παραπέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήπράγματι πανέμορφη φωτογραφία...:)
αστεράκι μου τί παρατήρησες! είσαι άψογη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι η άμμος θυμάται χαρά μου και εμείς θυμόμαστε.
Σε ευχαριστώ πολύ,
Καλημέρα :)
Τι ομορφιά, σαν υπερκόσμια επικοινωνία στον κόσμο του απείρου."Πόρτα για τον ουρανό, αλλά και πόρτα για την θάλασσα."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ
ακριβώς έτσι ανώνυμε φίλε..
ΑπάντησηΔιαγραφήδες το και στην εικόνα του μπλογκ,
στη βάση του :)
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Σε αντίθεση με το γράψιμο, στη φωτογραφία οι γυναίκες τα καταφέρνουν πολύ καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεβαστή η γνώμη σας αγαπητέ..
ΑπάντησηΔιαγραφήτην καλημέρα μου!