Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Πολύχρωμο






Το τρυφερό σου ροζ – Αρλέτα

Κι όταν μου φύγεις πως θ’ αντέξω
να ξαναπάω να ξαναπαίξω
παιχνίδια ασπρόμαυρα;
Χωρίς εσένα πως θα ζήσω
τώρα που μ’ άνοιξες το γκρίζο
να δω τα χρώματα;

Δεν είν’ ο κόσμος πουθενά
πιο τρυφερός
πιο τρυφερός απ’ το δικό σου ροζ
πιο απαγορευμένος
κι από το μωβ σου
κι από το μωβ σου πιο θλιμμένος

Κι εγώ βαθιά μες στο φιλί σου
στο λαμπερό πορτοκαλί σου
είδα το κάψιμο
Ό,τι ξεχνάς δε σε ξεχνάει
σκιά σκουριάς και προχωράει
πάνω στο πράσινο

Δεν είν’ ο κόσμος πουθενά
πιο τρυφερός...

Κοιμήσου κι αύριο θυμήσου
πόσο μακριά στο θαλασσί σου
εγώ ταξίδεψα
Εγώ που μ’ ένα στεναγμό σου
μέσα στο χρυσοκόκκινό σου
ηλιοβασίλεψα

Δεν είν’ ο κόσμος πουθενά
πιο τρυφερός
πιο τρυφερός απ' το δικό σου ροζ
πιο απαγορευμένος
κι από το μωβ σου
κι από το μωβ σου πιο θλιμμένος


Στίχοι: Μαριαννίνα Κριεζή
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος


Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

εκτρώσεις





Η ποίησή μου είναι ποτάμια
Που τα μπάζωσαν
Ορμητικά νερά
Που έγινα χείμαρροι θολοί
Και σβήστηκαν από το χάρτη
Γάργαρη πηγή
Που σήψη την πότισαν
Αιμάτινη γραφή
Που προδόθηκε
Πριν τη σάρκα της δεθεί
Κύηση νεκρή

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012





Αφιερωμένο
στη Ζωή, στον Έρωτα,
στη Χαρά, στην Ευτυχία.


Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

όπα, όπα, όπα, Αβάντι Μανέστρο...





Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει
είναι που Ονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη...