Αυτο ειναι στο βαθος η ποιηση,
η τεχνη να οδηγεισαι και να φτανεις προς αυτο που σε υπερβαινει.
να γινεσαι ανεμος για τον χαρταετο και χαρταετος
για τον ανεμο, ακομα κι οταν ουρανος δεν υπαρχει.
Δεν παιζω με τα λογια.
Μιλω για την κινηση που ανακαλυπτει κανεις να σημειωνεται μεσα στη 'στιγμη'
οταν καταφερνει να την ανοιξει και να της δωσει διαρκεια. Οδ.Ελυτης
χαχαχαχα καλημέρα πειρατούλη!!! μου φτιάχνεις την διάθεση κάθε φορά με τη γλυκύτητα και τον αυθορμητισμό σου! :) χμμμ λοιπόν :) από ό,τι ξέρω δεν ναυλώνονται πτήσεις για την Λιλιπούπολη :ο) εγώ όποτε πηγαίνω είναι σε κάτι χρυσές άχρονες στιγμές... μπορεί να βρίσκομαι οπουδήποτε και ξάφνου... νιώθω μια λάμψη μέσα μου σαν κάτι να σκάει! και τότε το βλέπω... είναι πάντα ένα αστέρι σαν κομήτης με ουρά που χάνεται στο άπειρο... απειρονειρωθούμενο δηλαδή για πραγματικά μεγάλες αποστάσεις :p και τότε που λες το τσακώνω!!! (να σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι που είναι χρήσιμο να είσαι φλασάκι :ο) κι εκείνο με πηγαίνει όοοοπου θέλω ακόμα κι αν δεν ξέρω να του πω πού θέλω εκείνο ξέρει!!! κι εγώ θέλω συχνά να πηγαίνω εκεί, στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης... ειδικά όταν η μέρα είναι όμορφη και ο ήλιος της λάμπει! :) και την άλλη φορά θα αυτοσυγκεντρωθώ και θα σε πάρω κι εσένα μαζί (θυμήσου οτι θα είναι μια λάμψη μέσα σου σαν κάτι να σκάει) για να κόψεις μια αγκαλιά από χρυσαλοτέτοια πειρατούλη!!! :))) Πολλά χρυσαλιφουρφούρινα φιλλλλλιά στο μεταξύ.....
έχεις ξανασχολιάσει εδώ και παλαιότερα; αναρωτιόμουν που να ήσουν... τελικά είναι τόσα τα αρνητικά της ανωνυμίας...
το σχόλιό σου έχει ρομαντισμό μα έχει και διαστρέβλωση η δική μου θέση είναι οτι υπερτερεί η διαστρέβλωση εξάλλου και ο ίδιος ο ρομαντισμός περιέχει κάτι από αυταπάτη είναι λάθος όλων μας πιστεύω το πώς υμνήσαμε και γιγαντώσαμε και διαιωνίσαμε και κάναμε να κυριαρχήσουν γενικώς τα χειρότερα μέρη από τα πιο όμορφα πράγματα! για μένα ο ρομαντισμός δεν είναι αυταπάτη (ας μην τον κάνουμε να μοιάζει)
αυτό που υμνήθηκε λοιπόν και είναι ανείπωτο και έχει και μαρτύριο και γλύκα είναι ο Πόνος (οδύνη-ηδονή) δεν είναι η Αγάπη!
Η αληθινή αγάπη είναι φως, τα ανείπωτα ευδοκιμούν στο σκοτάδι... άρα δεν υπάρχει ανείπωτη αγάπη :)
δεν είναι οι αγάπες αυτές κατά τη δική μου γνώμη που αντέχουν, αυτές που πέρασαν και από εκεί ναι! αυτές που έμειναν όμως... απλά έκαναν το σκοτάδι τάφο τους και πέρασαν στην αιωνιότητα... δεν το λες 'ευδοκιμούν' αυτό όμως το λες αλλιώτικα...
ευδοκιμούν λες για τα λουλούδια και τα δέντρα που ριζώνουν, στο χρόνο όλο και δυναμώνουν και δίνουν ζωή, ομορφιά, χρώματα, αρώματα και καρπούς!
αυτά για να καταλάβεις ισως τις σκέψεις μου περί διαστέβλωσης...
Flash,καλημέρα, μίλησα (έγραψα) για κατάσταση που μπορεί να υπάρχει, όχι για το τι θα έπρεπε να γίνεται.Μεσολαβεί πάντα μια απόσταση ανάμεσα στα δύο. Όταν κάτι μου αρέσει γράφω,είσαι ξεχωριστός ανθρωπος και σε διαβάζω. Σχολιάζεις και ωραία.Η έννοια της ευδοκίμησης ταιριάζει στην ανάπτυξη, στην εξέλιξη, στο ρίζωμα,στο καλύτερο. Άρα όχι στο σκοτάδι.Με αυτό το νόημα γράφτηκε. Α,πολλα έγραψα(για ανώνυμη).
Καλησπέρα σ'ευχαριστώ που επανήλθες και για τα καλά σου λόγια δεν έγραψες πολλά, όριο λέξεων εξάλλου δεν υπάρχει εφόσον σε ευχαριστεί θα είναι χαρά μου να τα λέμε καλό σου βράδυ!
Καληνύχτα ^^
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα Jade!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠότε έχει πτήση για Λιλιπούπολη; Να πάω κι εγώ να κόψω ένα τέτοιο χρυσολα.... χρυσαλο... χρυσιλο... ένα τέτοιο φούρφουρο τέλος πάντων :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχαχα καλημέρα πειρατούλη!!!
Διαγραφήμου φτιάχνεις την διάθεση κάθε φορά
με τη γλυκύτητα και τον αυθορμητισμό σου! :)
χμμμ λοιπόν :) από ό,τι ξέρω δεν ναυλώνονται πτήσεις
για την Λιλιπούπολη :ο) εγώ όποτε πηγαίνω είναι σε
κάτι χρυσές άχρονες στιγμές... μπορεί να βρίσκομαι οπουδήποτε
και ξάφνου... νιώθω μια λάμψη μέσα μου σαν κάτι να σκάει!
και τότε το βλέπω... είναι πάντα ένα αστέρι σαν κομήτης
με ουρά που χάνεται στο άπειρο... απειρονειρωθούμενο δηλαδή
για πραγματικά μεγάλες αποστάσεις :p και τότε που λες το τσακώνω!!!
(να σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι που είναι χρήσιμο
να είσαι φλασάκι :ο) κι εκείνο με πηγαίνει όοοοπου θέλω
ακόμα κι αν δεν ξέρω να του πω πού θέλω εκείνο ξέρει!!!
κι εγώ θέλω συχνά να πηγαίνω εκεί, στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης...
ειδικά όταν η μέρα είναι όμορφη και ο ήλιος της λάμπει! :)
και την άλλη φορά θα αυτοσυγκεντρωθώ και θα σε πάρω κι εσένα μαζί
(θυμήσου οτι θα είναι μια λάμψη μέσα σου σαν κάτι να σκάει)
για να κόψεις μια αγκαλιά από χρυσαλοτέτοια πειρατούλη!!! :)))
Πολλά χρυσαλιφουρφούρινα φιλλλλλιά στο μεταξύ.....
"Αγάπαγαν ο ένας τον άλλον
ΑπάντησηΔιαγραφήμα δίχως γι αυτό να μιλήσουν..."
Ανείπωτες αγάπες: έχουν το μαρτύριο αλλά και τη γλύκα τους.
Κάποιες φορές είναι οι μόνες που ευδοκιμούν και αντέχουν.
Καλημέρα ανώνυμε/ανώνυμη!
Διαγραφήέχεις ξανασχολιάσει εδώ και παλαιότερα;
αναρωτιόμουν που να ήσουν...
τελικά είναι τόσα τα αρνητικά της ανωνυμίας...
το σχόλιό σου έχει ρομαντισμό μα έχει και διαστρέβλωση
η δική μου θέση είναι οτι υπερτερεί η διαστρέβλωση
εξάλλου και ο ίδιος ο ρομαντισμός περιέχει κάτι από αυταπάτη
είναι λάθος όλων μας πιστεύω το πώς υμνήσαμε και γιγαντώσαμε
και διαιωνίσαμε και κάναμε να κυριαρχήσουν γενικώς τα χειρότερα μέρη
από τα πιο όμορφα πράγματα! για μένα ο ρομαντισμός δεν είναι αυταπάτη (ας μην τον κάνουμε να μοιάζει)
αυτό που υμνήθηκε λοιπόν και είναι ανείπωτο
και έχει και μαρτύριο και γλύκα είναι ο Πόνος (οδύνη-ηδονή)
δεν είναι η Αγάπη!
Η αληθινή αγάπη είναι φως,
τα ανείπωτα ευδοκιμούν στο σκοτάδι...
άρα δεν υπάρχει ανείπωτη αγάπη :)
δεν είναι οι αγάπες αυτές κατά τη δική μου γνώμη που αντέχουν,
αυτές που πέρασαν και από εκεί ναι!
αυτές που έμειναν όμως... απλά έκαναν το σκοτάδι τάφο τους
και πέρασαν στην αιωνιότητα...
δεν το λες 'ευδοκιμούν' αυτό όμως
το λες αλλιώτικα...
ευδοκιμούν λες για τα λουλούδια και τα δέντρα
που ριζώνουν, στο χρόνο όλο και δυναμώνουν
και δίνουν ζωή, ομορφιά, χρώματα, αρώματα και καρπούς!
αυτά για να καταλάβεις ισως τις σκέψεις μου περί διαστέβλωσης...
τα φιλιά και την αγάπη μου! :)
Flash,καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήμίλησα (έγραψα) για κατάσταση που μπορεί να υπάρχει, όχι για το τι θα έπρεπε να γίνεται.Μεσολαβεί πάντα μια απόσταση ανάμεσα στα δύο.
Όταν κάτι μου αρέσει γράφω,είσαι ξεχωριστός ανθρωπος και σε διαβάζω.
Σχολιάζεις και ωραία.Η έννοια της ευδοκίμησης ταιριάζει στην ανάπτυξη, στην εξέλιξη, στο ρίζωμα,στο καλύτερο. Άρα όχι στο σκοτάδι.Με αυτό το νόημα γράφτηκε.
Α,πολλα έγραψα(για ανώνυμη).
Καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήσ'ευχαριστώ που επανήλθες
και για τα καλά σου λόγια
δεν έγραψες πολλά, όριο λέξεων
εξάλλου δεν υπάρχει
εφόσον σε ευχαριστεί θα είναι
χαρά μου να τα λέμε
καλό σου βράδυ!