Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2008

ΠΡΩΤΑΚΙ




Πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς.

Ο μικρός μου ανιψιός εγκαινιάζει και τυπικά μια νέα περίοδο στη ζωή του, μια σπουδαία περίοδο που εύχομαι να είναι γεμάτη γνώσεις, επιτυχίες και χαρές, εποικοδομητικά διδάγματα και πνευματικές ικανοποιήσεις.


Αυτήν την ώρα θα έχει ήδη διαβεί την μεγάλη πόρτα του Δημοτικού σχολείου, κρατώντας το χέρι της μαμάς ή του μπαμπά του, με εκείνο το χαμόγελο στα μάτια και τα χείλη σουφρωμένα – να μην φανεί πόσο ενθουσιασμένος είναι που από σήμερα θα λογίζεται πια και αυτός Μαθητής!

Αυτήν την ώρα έχει ήδη διαβεί την μεγάλη πόρτα, έχει κάνει τις πρώτες γνωριμίες με τους καινούριους συμμαθητές, οι πρώτες συμπάθειες έχουν ήδη διαφανεί, σίγουρα έχει από ώρα μπει στη σειρά για τον καθιερωμένο αγιασμό, από το μυαλουδάκι του έχουν περάσει δεκάδες σκέψεις, ανησυχίες, ανασφάλειες, όνειρα και σχέδια για σκανταλιές, έχει αφαιρεθεί ακούγοντας την μονότονη φωνή του ιερέα, έχει ιδρώσει κάτω από τον ήλιο, μα και από αγωνία, έχει κρυφογελάσει με τις σταγόνες που τον έβαλαν σημάδι και έχει έρθει ήδη αντιμέτωπος με εκείνον τον άγιο άνθρωπο-δάσκαλο ή δασκάλα-που για μια τουλάχιστον χρονιά θα είναι για αυτόν όλα τα πρέπει και τα μη-το έχει ήδη αποφασίσει-όχι, δεν θα του πάρει εύκολα τον αέρα!


Πάει, την πέρασε την πόρτα… και εγώ ήμουν εδώ… αλλά δεν το έχασα, η καρδιά μου ήταν εκεί και τον είδε καθαρά, καμαρωτό καμαρωτό, με μια λάμψη στη ματιά και την σάκα του στην πλάτη…

Η καινούρια σάκα – μέρες τώρα την προετοίμαζε, και την άνοιγε, και την έψαχνε, την έκλεινε, την καμάρωνε και δεν πέρασε άνθρωπος από το σπίτι τις τελευταίες μέρες που να μην του τη δείξει, φουσκώνοντας από περηφάνεια… αυτήν και όλο της το περιεχόμενο… τετράδια αδειανά, καθαρά σαν τις παιδικές ψυχές, που προσμένουν να γεμίσουν στιγμές, γνώσεις, εμπειρίες, όνειρα, χαρές, μολύβια καλοξυσμένα, από αυτά που φτιάχτηκαν για να αποτυπώνουν τα όνειρα των μικρών παιδιών στα καθαρά τους τετράδια, και γόμες, γόμες που διορθώνουν τα πρώιμα όνειρα, τα σβήνουν για να ξαναγραφούν με καλύτερα γράμματα, να γίνουν ακόμα πιο μεγάλα, ακόμα πιο σπουδαία.

Με μια τέτοια σάκα γεμάτη όνειρα πέρασε σήμερα την πόρτα του Δημοτικού σχολείου το πιο γλυκό μουτράκι της καρδιάς μου, ένα μουτράκι – ήλιος φωτεινός! Καλή αρχή μικρέ μου! Καλή αρχή σε σένα!


Καλή αρχή και σε μένα, που ξεκινάω σήμερα εδώ να γράφω για πράγματα που είναι ‘εγώ’, για ό, τι με εκφράζει, για ό, τι αισθάνομαι και αγαπώ. Όλα αφιερωμένα σε έναν άλλο Ήλιο φωτεινό, από έναν γαλαξία μακρινό…

Ας διαβούμε μαζί την πόρτα για τον ουρανό….




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου