ΞΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΣ!

-Έι, ξύπνα σου λέω.
-Έλα, τι είναι, τι θες;
-Σήκω, σε χρειάζομαι...
-Πας καλά; Τώρα; Ξέρεις τι ώρα είναι;
-Τι σημασία έχει; Τώρα σε χρειάζομαι, τώρα θα σηκωθείς.
-Δεν είσαι με τα καλά σου.
-Ε τι λέμε τόση ώρα; Άντε σήκω...
-Καλααααά...
-Και ρίξε και λίγο νερό στο πρόσωπό σου.
...........
-Άντε λέγε, τι θες;
-Αχ μην με αποπαίρνεις φλασάκι μου και μόνο εσένα έχω να μου συμπαρασταθείς. Συγνώμη που σε ξύπνησα. Και εγώ δεν έχω κλείσει μάτι...
-Σε βλέπω.
-Χάλια;
-Μην το συζητάς!... Θα μου πεις ή να μαντέψω;
-Θέλω να του γράψω.
-Α μάλιστα! Υπέροχα!
-Δεν είναι;;
-Πάντως ενθουσιασμένη σε βρίσκω.
-Όλο το βράδυ βαλάντωσα αλλά τώρα έχω μεγάλα κέφια! Επειδή το πήρα απόφαση μάλλον.
-Αμ δεν είναι από αυτό. Είναι γιατί τον τελευταίο καιρό είσαι μια ήλιος μια βροχή. Μας έχεις τρελάνει με την κυκλοθυμία σου.
-Έλα βρε φλασάκι μου, το ξέρω, μην με μαλώνεις. Πες μου εσύ, τι να κάνω;
-Τίποτα να μην κάνεις. Να κοιτάξεις να συνέλθεις μόνο.
-Όχι δεν γίνεται, το προσπάθησα. Σου λέω θέλω να του γράψω, αυτό αποφάσισα και τέρμα.
-Κάνε ότι θες στην τελική... πάω να συνεχίσω...
-Εσύ τι λες;
-Α μάλιστα! Ότι κοιμηθήκαμε, κοιμηθήκαμε για απόψε. Τέλεια!
- :-)
-Αν θες την γνώμη μου αυτά τα πράγματα δεν χρειάζονται σκέψη, ούτε συζήτηση χρειάζονται. Πάρε ένα μολύβι, πάρε και χαρτί και άσε την καρδιά σου να κάνει τα υπόλοιπα.
-Δηλαδή συμφωνείς!
-Ναι.
-Το ήξερα εγώ οτι είσαι ψυχάρα!
-Ωραία λοιπόν, το λύσαμε, τα λέμε το πρωί.
-Ε, που πας; Κάτσε κάτω λέμε. Θέλω να με βοηθήσεις. Τι θα του γράψω; Έχει σταματήσει το μυαλό μου.
-Ε όχι! Δικό σου θέμα αυτό.
-Έλα τώρα, τι εγώ τι εσύ. Το ίδιο δεν είναι;
-Μάλιστα. Ας μην συγχιστώ, όχι πριν πιώ καφέ τουλάχιστον... Φτιάξε έναν.
-Εντάξει, θα μας φτιάξω έναν. Γλυκό ε;
-Ε μα ναι!