Αυτή η ανάρτηση πετάει ελεύθερη

Χθες έβαλα να δω μία ταινία. Λέγεται Τhe Kite Runner (Χαρταετοί πάνω από την πόλη). Είναι η ιστορία της φιλίας δύο παιδιών που ζουν στα περίχωρα της Καμπούλ, στο Αφγανιστάν της δεκαετίας του 70. Ο Αμίρ είναι ένα ήσυχο παιδί μιας εύπορης οικογένειας με κλίση στο να γράφει ιστορίες. Ο Χασάν είναι ο γιος του υπηρέτη, αφοσιωμένος στο φίλο του, τον προστατεύει, τον ενθαρύνει και απολαμβάνει να ακούει τις ιστορίες του.
Αγαπημένο παιχνίδι των παιδιών της περιοχής είναι το πέταγμα του χαρταετού. Ο Αμίρ είναι πολύ καλός σε αυτό, ο Χασάν είναι αυτός που πάντα βρίσκει τον χαρταετό όταν εκείνος πέφτει... απλά ξέρει. Ο Χασάν θα μείνει πιστός στην φιλία τους ως το τέλος, ο Αμίρ θα την προδώσει και θα περάσει την ζωή του μετανιώνοντας. Ώσπου η ζωή θα του χαρίσει την ευκαιρία για την εξιλέωση. Είναι μια ιστορία για την φιλία και την αφοσίωση, την προδοσία και την εξιλέωση, για την πίστη και την δικαιοσύνη.

Και αυτή είναι η τρίτη σκηνή της ταινίας.

Ο Χασάν δίνει στον Αμίρ ένα γράμμα:




- Τί είναι αυτό;
- Ο Ραχίμ Καν το άφησε για σένα.

- Του άρεσε!
- Τι του άρεσε;
- Η ιστορία μου!
- Φυσικά και του άρεσε! Λες πολύ ωραίες ιστορίες.
- Γράφει "Μπράβο". Μπράβο!
- Μπράβο;
- Ξέρεις τί θα πει Μπράβο;
Είναι ιταλικό και σημαίνει ιδιοφυία

- Τι λέει η ιστορία;
- Είναι για έναν άντρα που βρίσκει ένα μαγικό κύπελλο. Και μαθαίνει πως αν κλάψει μέσα στο κύπελλο, τα δάκρυα του θα μετατραπούν σε μαργαριτάρια. Είναι πολύ φτωχός, ξέρεις. Και, στο τέλος της ιστορίας, βρίσκεται πάνω σε ένα βουνό από μαργαριτάρια με ένα αιματοβαμμένο μαχαίρι στο χέρι και τη νεκρή γυναίκα του στην αγκαλιά του.
- Τη σκότωσε;
- Ναι, Χασάν.
- Για να κλάψει και να γίνει πλούσιος.
- Ναι, είσαι πολύ γρήγορος.


- Τι είναι;
- Τίποτα, Αμίρ αγά. Έχεις τελειώσει με το πρωινό σου;
- Τι είναι;
- Λοιπόν, μου επιτρέπεις να κάνω μια ερώτηση για την ιστορία;
- Φυσικά.
- Γιατί έπρεπε ο άντρας να σκοτώσει τη γυναίκα του;
- Επειδή κάθε δάκρυ του γίνεται μαργαριτάρι.
- Ναι, αλλά γιατί δεν μύριζε απλά ένα κρεμμύδι;




Οι ιδέες είναι σαν τους χαρταετούς.

Υπάρχουν εκείνοι που τις φτιάχνουν

(όπως ξέρουν και μπορούν)

εκείνοι που τις πετούν

(όπως ξέρουν και μπορούν)

εκείνοι που τις παρακολουθούν

(και ονειρεύονται)

και εκείνοι που τις ακολουθούν ως το τέλος

...Είναι εκείνοι που ξέρουν

εκείνοι που μπορούν

εκείνοι που ονειρεύονται

εκείνοι που πιστεύουν.


Πάντως για ένα είμαι σίγουρη... πως δεν ανήκουν σε αυτούς που τις φτιάχνουν.