Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

Αυτή η ανάρτηση πετάει ελεύθερη




Χθες έβαλα να δω μία ταινία. Λέγεται Τhe Kite Runner (Χαρταετοί πάνω από την πόλη). Είναι η ιστορία της φιλίας δύο παιδιών που ζουν στα περίχωρα της Καμπούλ, στο Αφγανιστάν της δεκαετίας του 70. Ο Αμίρ είναι ένα ήσυχο παιδί μιας εύπορης οικογένειας με κλίση στο να γράφει ιστορίες. Ο Χασάν είναι ο γιος του υπηρέτη, αφοσιωμένος στο φίλο του, τον προστατεύει, τον ενθαρύνει και απολαμβάνει να ακούει τις ιστορίες του.
Αγαπημένο παιχνίδι των παιδιών της περιοχής είναι το πέταγμα του χαρταετού. Ο Αμίρ είναι πολύ καλός σε αυτό, ο Χασάν είναι αυτός που πάντα βρίσκει τον χαρταετό όταν εκείνος πέφτει... απλά ξέρει. Ο Χασάν θα μείνει πιστός στην φιλία τους ως το τέλος, ο Αμίρ θα την προδώσει και θα περάσει την ζωή του μετανιώνοντας. Ώσπου η ζωή θα του χαρίσει την ευκαιρία για την εξιλέωση. Είναι μια ιστορία για την φιλία και την αφοσίωση, την προδοσία και την εξιλέωση, για την πίστη και την δικαιοσύνη.

Και αυτή είναι η τρίτη σκηνή της ταινίας.

Ο Χασάν δίνει στον Αμίρ ένα γράμμα:




- Τί είναι αυτό;
- Ο Ραχίμ Καν το άφησε για σένα.

- Του άρεσε!
- Τι του άρεσε;
- Η ιστορία μου!
- Φυσικά και του άρεσε! Λες πολύ ωραίες ιστορίες.
- Γράφει "Μπράβο". Μπράβο!
- Μπράβο;
- Ξέρεις τί θα πει Μπράβο;
Είναι ιταλικό και σημαίνει ιδιοφυία



- Τι λέει η ιστορία;
- Είναι για έναν άντρα που βρίσκει ένα μαγικό κύπελλο. Και μαθαίνει πως αν κλάψει μέσα στο κύπελλο, τα δάκρυα του θα μετατραπούν σε μαργαριτάρια. Είναι πολύ φτωχός, ξέρεις. Και, στο τέλος της ιστορίας, βρίσκεται πάνω σε ένα βουνό από μαργαριτάρια με ένα αιματοβαμμένο μαχαίρι στο χέρι και τη νεκρή γυναίκα του στην αγκαλιά του.
- Τη σκότωσε;
- Ναι, Χασάν.
- Για να κλάψει και να γίνει πλούσιος.
- Ναι, είσαι πολύ γρήγορος.


- Τι είναι;
- Τίποτα, Αμίρ αγά. Έχεις τελειώσει με το πρωινό σου;
- Τι είναι;
- Λοιπόν, μου επιτρέπεις να κάνω μια ερώτηση για την ιστορία;
- Φυσικά.
- Γιατί έπρεπε ο άντρας να σκοτώσει τη γυναίκα του;
- Επειδή κάθε δάκρυ του γίνεται μαργαριτάρι.
- Ναι, αλλά γιατί δεν μύριζε απλά ένα κρεμμύδι;




Οι ιδέες είναι σαν τους χαρταετούς.

Υπάρχουν εκείνοι που τις φτιάχνουν

(όπως ξέρουν και μπορούν)

εκείνοι που τις πετούν

(όπως ξέρουν και μπορούν)

εκείνοι που τις παρακολουθούν

(και ονειρεύονται)

και εκείνοι που τις ακολουθούν ως το τέλος

...Είναι εκείνοι που ξέρουν

εκείνοι που μπορούν

εκείνοι που ονειρεύονται

εκείνοι που πιστεύουν.


Πάντως για ένα είμαι σίγουρη... πως δεν ανήκουν σε αυτούς που τις φτιάχνουν.


12 σχόλια:

  1. Εκείνοι που τις κρατούν ως το τέλος
    Σ΄αυτούς θέλω ν ανήκω αλλά πολλές φορές η ζωή μας τα φέρνει αλλιώς από αυτά που θέλουμε και εμείς έχουμε μέρος της ευθηνής της επιλογής μας

    Πολύ όμορφη η ιστορία flash μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φανταστική πρέπει να είναι η ταινία.
    Οι διάλογοι καταπληκτικοί!
    Ο Νίτσε είπε για τον δολοφόνο: Σκότωσε για τη χαρά του μαχαιριού και καθώς σκότωνε έκλεψε και κάτι για να δικαιολογήσει το φόνο στη συνείδησή του.
    Αλλά και ο Ντοστογιέφσκι μέσα απ’ το ‘έγκλημα και τιμωρία’ το ίδιο ακριβός πράγμα είπε. Ο Ρασκόλνικωφ σκοτώνει τη γριά με τον φόνο ως αυτοσκοπό και παίρνει ελάχιστα χρυσαφικά. Αλλά και ο Παπαδιαμάντης στη ΄φόνισσα. ΄

    Κι αυτός θα μπορούσε να κλάψει καθαρίζοντας κρεμμύδια αλλά προτίμησε να σκοτώσει.

    Καλή βδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εκείνοι που τις ακολουθούν ως το τέλος..
    Μόνο να... που καμιά φορά το τέλος έρχεται νωρίτερα...
    :(

    Καληνύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος8/7/09, 6:15 μ.μ.

    Τό πρόβλημα δέν εἶναι αὐτές καθαυτές οἱ ἰδέες, ἀλλά τό τί κάνουμε ἐμεῖς μέ αὐτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Αναστασία

    Σίγουρα η ευθύνη των επιλογών μας είναι όλη δική μας. Τώρα βέβαια καμιά φορά η ζωή μας παίζει περίεργα παιχνίδια... Ξέρεις τι νομίζω οτι κάνουμε λάθος τελικά; Τα θέλω μας... δεν τα μετράμε σωστά και έτσι καταλήγουμε να απογοητευόμαστε επειδή δεν επαληθεύονται οι προσδοκίες μας. Όμως εφόσον δρούμε με ελεύθερη βούληση, εμείς καθορίζουμε πόσο ισχυρά είναι αυτά και που θα μας πάνε... γιατί όταν είναι ισχυρά, δεν μπορεί, θα μας πάνε... Αυτό πιστεύω εγώ... άσε με και εσύ να το πιστεύω... εντάξει; :)

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Κωνσταντίνος Κόλιος

    Καλή είναι η ταινια.
    Τώρα εσύ έκανες ό,τι ζητούσε η ανάρτηση... πήρες την καλούμπα και άλλαξες ρότα... καλά έκανες!
    .. Υποστήριξες και τον κλάδο σου μια χαρά :)... με αρκούντως πειστικά παραδείγματα! Σωστός είσαι... ο συγγραφέας!!! :)
    Και εγώ θα υποστηρίξω τον τίτλο μου και δεν θα βγάλω τσιλουδιά :)

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @jacki

    Το τέλος...
    Το τέλος έρχεται πάντα στην ώρα του, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα γεγονότα και την πραγματικότητα. Οι ιδέες δεν ύποκύπτουν σε αυτό το τέλος... απλά βρίσκουν ένα άλλο κανάλι να εκφραστούν, να υπάρξουν.

    Φιλιά πολλά, καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Μιχάλης

    Καλησπέρα Μιχάλη, καλως όρισες στα μέρη μου!
    Θα συμφωνήσουμε πως το ζήτημα είναι τί κάνουμε εμείς με αυτές. Πιο συγκεκριμένα, τί είμαστε ικανοί να κάνουμε εμείς με αυτές..

    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος10/7/09, 9:22 π.μ.

    Πράγματι. Βασικά εἴμαστε ἀνίκανοι νά κάνουμε ὁτιδήποτε καί ἁπλά χρησιμοποιοῦμε τίς ἰδέες σάν δικαιολογία διαστρεβλώνοντας τίς.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όχι, δεν λέμε το ίδιο.
    Δηλαδή εσύ απαντάς στην ερώτηση μου σα να δίνεις την απάντηση που ζητούσα... κάτι που δεν συμβαίνει όμως, ναί; :)
    Εγώ λέω οτι οι ιδέες είναι σαν τους χαρταετούς... αυτοί είναι φτιαγμένοι να πετούν και αυτό θα κάνουν... όμως πολλοί άνθρωποι είναι ικανοί να κάνουν πράγματα με αυτούς και αυτό κάνουν.
    Βρε με αυτό το παράδειγμα! Κόλλησα και εγώ! Αλλά αφού η απάντηση είναι εκεί, πώς δεν την είδες;
    Το τι και το πώς εξαρτάται από τις δυνάμεις και τον χαρακτή-ρα του καθένα.

    Φυσικά, μόλις ανακαλύψαμε οτι έχεις δίκιο σε αυτό που λες, οτι οι ιδέες δηλαδή, οτιδήποτε είναι προιόν σκέψης τέλοσπαντων, μπορεί εύκολα να διαστρεβλωθεί... αυτό ισχύει... μόλις η καλούμπα γίνει κουβάρι μπορούν να συμβούν τρία πράγματα: είτε ο χαρταετός μας θα πέσει στη γη, είτε ένας δυνατός άνεμος θα την αναγκάσει να κοπεί ή να απελευθερωθεί, είτε θα βρεθεί ο σώφρων χριστιανός που θα την κόψει ή θα την απελεθερώσει.

    Δεν σου αποδίδω ευθύνη για την μπερδεμένη καλούμπα... συμβαίνουν αυτά! :))

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η φιλία είναι σαν σχεδία που σε περνά απέναντι. Καμιά φορά βαριέσαι τη σχεδία και τα ίδια πράγματα και τη βουλιάζεις μοναχός σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Albus Genius

    Σα να μου λες: Ο χειρότερος εχθρός σου θα ναι πάντα ο εαυτός σου.
    Και εγώ θα μου πω: Τώρα σκάσε και κολύμπα!!!
    Γιατί πρέπει να πας απέναντι... για να μην πάει χαμένη για χαμένη η σχεδία... κολύμπα..

    Καλημέρα Albus.

    ΑπάντησηΔιαγραφή