Θε μου τί μπλε ξοδεύεις ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΚΑΛΛΟΥΣ
Φοβηθείτε
αν θέλετε να σας ξυπνηθεί το ένστικτο του Ωραίου
ή αν όχι τότε μια που ζούμε στον αιώνα της φωτογραφίας
ακινητήσετε το: αυτό που δίπλα μας
ολοένα μ’ απίθανες χειρονομίες δρα:
το Ασύλληπτο!
α) δύο χέρια ωραία γυναίκας (ή και αντρός) που να ‘χουν
εξοικειωθεί με τ’ αγριοπερίστερα
β) ένα σύρμα που οι αναμνήσεις του όλες να ‘ναι από ρεύμα
ηλεκτρικό και ανύποπτα πουλιά
γ) μία κραυγή που να μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει αιώνια
επικαιρότητα
δ) το παράλογο φαινόμενο της ανοιχτής θαλάσσης.
Θα ‘χετε καταλάβει βέβαια τί εννοώ.
Είμαστε το αρνητικό του ονείρου
γι’ αυτό φαινόμαστε μαύροι κι άσπροι
και ζούμε τη φθορά
πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα. Όμως
Das Reine Κυρίες και Κύριοι
kann sich nur darstellen im Unreinen
und versuchst dud as Edle zu geben
ohne Gemeines
so wird es als das Allerunnaturlichste
λέει Αυτός που εδέησε να διαβεί
τα Επάνω Μονοπάτια.
Και κάτι πρέπει να ήξερε.
Στο χωριό της γλώσσας μου
τη Λύπη τηνε λένε Λάμπουσα.
Και ο Αντιφωνητής:
Η ΝΕΡΟΣΤΑΓΟΝΑ
Καίνε τα χείλη μου και η λύπη λάμπει
σταγόνα καθαρού νερού πάνω απ’ τα βάραθρα
τα σκοτεινά γεμάτα χόρτα μόνο η ψυχή
αναμμένη σαν παλιά εκκλησία
δείχνει ότι θα πεθάνουμε άνοιξη…
Ντίγκ-ντίγκ το χαμομήλι: κουράστηκα να ελπίζω
ντίγκ-ντίγκ το μολοχάνθι: βαρέθηκα ν’ ανησυχώ
ντίγκ-ντίγκ: τέτοιος ανέκαθεν
ο άνθρωπος
και να μην το γνωρίζω!
Εκείνα τα πατήματα στα ξερά φύλλα
μουκανώντας το βόιδι του Καιρού
η πελασγική τοιχοποιία σ’ όλο το μάκρος της ζωής μου
πλάι-πλάι να την περπατώ
εωσότου η μαύρη θάλασσα φανεί
κι επάνω της ανάψουν σαν βεγγαλικά τα τρία μου άστρα!
Όλα μία σταγόνα
ομορφιάς τρεμάμενη στα τσίνορα
μία λύπη διάφανη σαν Άθως κρεμάμενος από τον ουρανό
με απέραντη ορατότητα
όπου τα πάντα γίνονται ξεγίνονται
γονατίζει ο Χάρος και ξανασηκώνεται πιο δυνατός
και πάλι πέφτει ανίσχυρος βυθίζεται στα βάραθρα.
Μόνη της η σταγόνα σθεναρή πάνω απ’ τα βάραθρα.
Από τη Μαρία Νεφέλη του Οδυσσέα Ελύτη
Επειδή ούτε εγώ γνωρίζω γερμανικά, έψαξα στο internet τη μετάφραση των στίχων από το Λόγος Περί Κάλλους και τη μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη...
ΑπάντησηΔιαγραφή«Η καθαρότητα είναι δυνατό να παρουσιαστεί μόνο μέσω της μη-καθαρότητας και αν επιχειρήσεις να παραστήσεις την ευγένεια χωρίς ποταπότητα, τότε προκύπτει κάτι πέρα ως πέρα αφύσικο».
Πρόκειται για απόσπασμα από την ποίηση του Γερμανού ποιητή Hölderlin.
Όπως και νάχει η μετάφραση το βέβαιο είναι πως το γούστο μας ως αναγνώστες μας χαρακτηρίζει και εσύ μεταφέρεις όμορφα κομμάτια εδώ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ συσχετισμός ποταπότητας με ευγένειας με παραπέμπει στο Νίτσε που είπε πως αυτός που ισχυρίζεται πως δε λέει ψέμματα δεν έχει ιδέα περί αληθείας .
Καλό σ/κ
Ροές της θάλασσας κι εσείς
ΑπάντησηΔιαγραφήτων άστρων μακρινές επιρροές - παρασταθείτε μου!
απ' τα νερά της νύχτας τ' ουρανού κοιτάξετε
πως ανεβαίνω
αμφίκυρτη
σαν τη νέα Σελήνη
και σταλάζοντας αίματα.
Μη φοβάσαι
με το χέρι μπροστά καθώς φανός θυέλλης
θα σε οδηγήσω
και θα σου χιμήξω·
τα νύχια μου θα μπουν στις σάρκες σου
Θε μου τί μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι
Μόνη της η σταγόνα σθεναρή πάνω απ’ τα βάραθρα.
Κλείνουν μέσα τους τόση αλήθεια, ζωή, αγωνία και ελπίδα όσοι ολάκεροι ουρανοί και ωκεανοί
Καλημέρα και καλή εβδομάδα
@ Καλημέρα Κωνσταντίνε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως καλά τα λέει ο Νίτσε, αν μόνο αναλογιστεί κανείς πως όλα στη φύση δρουν σε ζευγάρια αντιθέτων. Μεγάλο θέμα όμως αυτό για να το συζητήσουμε εδώ...
Φιλιά, σε ευχαριστώ!
@ "Ροές της θάλασσας κι εσείς
των άστρων μακρινές επιρροές - παρασταθείτε μου!"
... Μη με τσιγγλάς Αναστασία μου και εσύ γιατί είμαι ικανή να αναρτήσω ολόκληρο τον Ελύτη..! :))
Φιλιά πολλά!
@ Καλημέρα οδοιπόρε!
Και... "Όλα μία σταγόνα ομορφιάς τρεμάμενη στα τσίνορα"...
είναι τόσο αληθινό που μπορεί να γίνει βαθίά παρηγορητικό... αν χρειαστεί... επειδή η ποίηση πάντα είναι εκεί, όπως και όποτε την χρειάζεται.
Φιλιά.
Αν και το είχα διαβάσει μέρες πριν…
ΑπάντησηΔιαγραφή… θέλω να σου πω πως είσαι Yπέροχη!
Την καλημέρα μου με ένα γλυκό φιλί!
Και μ’ ένα χαμόγελο σμαραγδένιο κι ανοιχτόκαρδο!
Καλημέρα Κωστή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το εγκάρδιο σχόλιο!
Έχω την αίσθηση οτι είσαι πραγματικά πολύ καλά και χαίρομαι!
Φωτεινά χαμόγελα, επίσης! :)
Είμαστε το αρνητικό του ονείρου
ΑπάντησηΔιαγραφήγι’ αυτό φαινόμαστε μαύροι κι άσπροι
και ζούμε τη φθορά
πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα.
Πολύ εύστοχο.. Πολύ σωστά τοποθετημένο.
Καλησπέρα.
Καλώς το κοριτσάκι μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αρνητικό του ονείρου... το φαντάζεσαι;
Και καλά εσύ το διαβάζεις και το φαντάζεσαι.. το ζήτημα είναι πώς το φαντάστηκε ο ποιητής, και αν αυτό δεν είναι θεία έμπνευση τότε τί είναι;
Εμένα πάντως μου έλειψε το άσπρο μαύρο του avatar σου από τούτη εδώ την ελάχιστη 'πραγματικότητα', και χαίρομαι πολύ που θα έχω το ζεστό σου στέκι να πίνω το καφεδάκι μου!
... Αρκεί σε λίγο που θα ανοίξει ο καιρός να βγάλουμε τραπεζάκια έξω... στα πεζοδρόμια, στις αυλές, στην ταράτσα... κάπου να μας χωράει τελοσπάντων, μόνο να είναι έξω, να λιαζόμαστε! :)
Φιλάκια πολλά!