Έλα να παίξουμε.
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου .(Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη.
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη)
Θα σου χαρίσω τους πύργους μου (Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
Έχουν πεθάνει καιρό πριν από μένα)
Κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου.
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω ;
(Τραβάνε μπρος, τυφλοί, χωρίς καν όνειρα)
Όλα , και τα άλογά μου θα στα δώσω.
Μονάχα ετούτον τον τρελό μου θα κρατήσω.
Που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει
Δρασκελώντας τη μια άκρη ως την άλλη 
Γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου Μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
Αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις.
Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα.
Το Σκάκι - Μανόλης Αναγνωστάκης
Ο τρελός λοιπόν ε; αναστατώνει τα πάντα… επιθετικός στην συμπεριφορά του, προκαλεί ανατροπές στο στράτευμα…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς να το μεταφράσω; Ας πούμε είναι αυτός που ρισκάρει πιο πολύ, είναι αυτός που πρέπει να υπάρχει για να έχει ενδιαφέρον η το παιγνίδι πάνω στην σκακιέρα ( της ζωής ) έχει ενδιαφέρον ο τύπος του ανθρώπου με την αντίστοιχη συμπεριφορά!
Όμως έχει και μιαν αστάθεια αυτή η συμπεριφορά έτσι δεν είναι; Προκαλεί λίγο τον πανικό και δεν είναι πάντα προβλέψιμος…
ενδιαφέρον τύπος, πολύ…
Μια όμορφη νύχτα να έχεις!
Υ.Γ. σου είπα θα περάσω…
Υ.Γ.2. Αν δεν τα πούμε, καλό Σαββατοκύριακο!
Καλημέρα Νικόλα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί να σου πω για τον τρελό, δεν ξέρω! :)
Εγώ το ποίημα του Αναγνωστάκη ήθελα να αναρτήσω, έτσι απλά!
Απλά, φαινομενικά...
Σε εμένα η ανάρτηση αυτή ξυπνάει μνήμες και γι αυτό έγινε.
Τώρα αν πρέπει και να το μεταφράσουμε... δεν το βρίσκω πάρα πολύ εύκολο.
Έχω να πω οτι από όλα τα πιόνια στο σκάκι πάντα είχα αδυναμία σε αυτόν.. είναι ευθύς.. σαν τον πύργο.. αλλά πολύ λιγότερο μονότονος από αυτόν! :)))
Τούτο εδώ είναι ένα ποίημα.. κι έχω καταλήξει πως αν υπήρχε ένας λόγος που αγαπάω τα ποιήματα είναι γιατί είναι ελευθερία... γιατί είναι αγκαλιά μεν αλλά αγκαλιά όπως την θες...
Αν διαβάσεις οποιοδήποτε ποίημα έχοντας μια συγκεκριμένη διάθεση δεν θα σου την αλλάξει εκείνο βίαια, παρά μόνο διακριτικά... αν εσύ κλαις και διαβάσεις ένα χαρούμενο ποίημα θα σε βοηθήσει να κλάψεις... αν είσαι χαρούμενος και διαβάσεις ένα λυπημένο ποίημα θα σε βοηθήσει να εμβαθύνεις σε αυτή τη χαρά...
Κάπως έτσι... περίπου... η ουσία είναι οτι η ανάρτηση έγινε με αγάπη, ακόμα και με χαρά, νοσταλγική χαρά.
Καλό Σαββατοκύριακο Νικόλα.
Ελπίζω να ξεκλέψω στιγμούλες και να έρθω ξέρεις που :p
Και δε νομίζω οτι έχει χαθεί το τρίτο μέλος τη παρέας, κάπου εδώ τριγυρνά.. το ξέρω από μένα.. ελπίζω να τα πούμε σύντομα!
Φιλιά! :)
οκ πέρνα όποτε θες είπαμε εκεί υπάρχει το ελεύθερο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι ξέρω κάπου περιπλανώμενη είναι...
από διαίσθηση το ξέρω, το ξέρω και από εμένα!
Καλό βράδυ :-)
"Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό κρατάω εγώ.... ΚΙ αυτή ΔΕΝ έχει τέλος η παρτίδα....
Και ναι, δίκιο είχε η flash... Κάπου εδώ τριγυρνούσα και σας διάβαζα, απλώς χρειαζόμουν κι εγώ με τη σειρά μου μια μικρή απόσταση από διάφορα... Νίκο, ευχαριστώ :))
Κι αυτή ΔΕΝ έχει τέλος η παρτίδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, αυτό είναι! :)
Μεγάλο φιλί!!!
Υ.Γ. επιστρέφω μετά το μεσημεράκι για τα υπόλοιπα.. μην χανόμαστε ρε παιδιά.. για δες ποια μιλάει! Ε καλά :p ελπηνωράκι, μου έχεις λείψει.. φιλιά πολλά! (μεγάλα φιλιά! ;)