Αυτο ειναι στο βαθος η ποιηση,
η τεχνη να οδηγεισαι και να φτανεις προς αυτο που σε υπερβαινει.
να γινεσαι ανεμος για τον χαρταετο και χαρταετος
για τον ανεμο, ακομα κι οταν ουρανος δεν υπαρχει.
Δεν παιζω με τα λογια.
Μιλω για την κινηση που ανακαλυπτει κανεις να σημειωνεται μεσα στη 'στιγμη'
οταν καταφερνει να την ανοιξει και να της δωσει διαρκεια. Οδ.Ελυτης
Μιλάς για πίστη. Κι εγώ συμφωνώ με μια παραλλαγή. Έχω πίστη στις αξίες μου.
Πέρασες από το blog μου και άφησες ένα σχόλιο που πολύ με συγκίνησε:
"ήταν εκείνη η διαφωνία σου για την ανάρτηση κονσέρβα που κυκλοφορούσε για εκείνη την διευθύντρια.. το είχα δει στη miou και είχα ανασάνει λέμε ... γιατί υπήρχαν ακόμα τέτοιοι τύποι!!!"
Φίλη μου, τι μου θύμισες!!!! Το πρώτο επεισόδιο που είχα σαν blogger!!!
Την αντίδρασή μου για εκείνο το απαράδεκτο κείμενο που κυκλοφορούσε πέρυσι τέτοια εποχή, σε όλα σχεδόν τα blogs, και ζητούσε να ξεσηκωθεί πανστρατιά των bloggers για μία απίστευτα παράλογη απαίτηση.
Για να μπορέσει μια καθηγήτρια μουσικός στην Χαλκηδόνα της Αθήνας, η Nelly, να κρατήσει με έτσι θέλω, στο σχολείο της, την διευθύντρια που αγαπούσε ο γιός της και η παρέα του.
Όπως ξέρουμε όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι (και οι καθηγητές) μπαίνουν, κατά εποχές, σε διαδικασία απόσπασης/μετάθεσης με βάση τα μόρια.
Η διαδιακασία αυτή είναι εντελώς διάτρητη και μπάζει από παντού και οι συνδικαλιστές και οι καρεκλοκένταυροι των υπουργείων αλωνίζουν ασύστολα.
Ωραία. Άσχημο αυτό.
Αλλά, να θέλει μια μαμά μαθητή, και μάλιστα καθηγήτρια, (που σημαίνει ότι ξέρει την διαδικασία) να κρατήσει στο σχολείο του γιού της μια διευθύντρια με το επιχείρημα ότι είναι "καλή" (που σημαίνει, προφανώς, ότι είναι ανεκτική στην παραβατικότητα ή κάνει πολλά πολιτιστικά και χάνονται μαθήματα) μου φάνηκε η μεγαλύτερη ρουσφετολογική, αναξιοκρατική και απαράδεκτη νοητικά πράξη σε ένα κράτος ακόμη κι αν αυτό είναι τόσο αναξιόπιστο όσο η Ελλάδα
Όλοι οι τότε bloggers συμπαρατάχθηκαν!!!!!! Και πολλοί με έβρισαν χυδαιότατα για την αντίδρασή μου.
Αλλά, ναι, αυτός είμαι!!!!!!!!!
Αδιαφόρησα για την γενική κατακραυγή!!!!!!!!!!
Δεν με ένοιαξε που κανείς, κανείς, κανείς, δεν με υποστήριξε. Που με έβαλαν σε καραντίνα και δεν με επισκέπτονταν.
Φώναξα το άδικο με τρείς συνεχόμενες αναρτήσεις.
Υπερβολικά, χαίρομαι που τώρα, μετά από ένα χρόνο, ήρθες εσύ και μου λες:
" .... όσο γιατί υπήρχαν ακόμα τέτοιοι τύποι!!! Mετά σε βρήκα και άλλες φορές αλλού στο νετ και σε ξαναθαύμασα..!
Δεν μπορείς να φανταστείς πόση χαρά μου έδωσες!!!!!!!!!!!!
χαίρομαι κι εγώ που χαίρεσαι, γιατί απλούστατα ήταν χαρά που έπρεπε να έχει αποδοθεί εδώ και καιρό...
ε κάλλιο αργά, δεν λένε; :)
καταλαβαίνω τον χειμαρρώδη σχολιασμό και σε ευχαριστώ πολύ που μου έκανες την τιμή να περάσεις και από εδώ..
Πίστη στις αξίες! όπως ακριβώς το λες.. πίστη στο πλαίσιο που φτιάξαμε για να οριοθετήσουμε την ζωή μας κι εκείνη να είναι δική μας, ολόδική μας... αλλά πίστη και στην υπέρβαση.. ακόμα και αυτών των αξιών... πίστη στο καθετί που είναι της καρδιάς μας! ο άνθρωπος χωρίς την πίστη δεν προχωράει, δεν ζει.. δεν μπορεί.. μερικές φορές σκέφτομαι πως αν δεν είχαμε πίστη δεν θα υπήρχε τρόπος να πεθάνουμε.. αν και βέβαια δεν θα υπήρχε και περίπτωση να ζούμε :) είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη φύση η έννοια αυτή, με την ίδια την πνοή, με την ψυχή... υπολογίζω κάπου.. τα είκοσι από τα εικοσιένα της γραμμάρια!.. :)))
Φίλη Flash
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλάς για πίστη. Κι εγώ συμφωνώ με μια παραλλαγή.
Έχω πίστη στις αξίες μου.
Πέρασες από το blog μου και άφησες ένα σχόλιο που πολύ με συγκίνησε:
"ήταν εκείνη η διαφωνία σου για την ανάρτηση κονσέρβα που κυκλοφορούσε για εκείνη την διευθύντρια..
το είχα δει στη miou και είχα ανασάνει λέμε ... γιατί υπήρχαν ακόμα τέτοιοι τύποι!!!"
Φίλη μου, τι μου θύμισες!!!!
Το πρώτο επεισόδιο που είχα σαν blogger!!!
Την αντίδρασή μου για εκείνο το απαράδεκτο κείμενο που κυκλοφορούσε πέρυσι τέτοια εποχή, σε όλα σχεδόν τα blogs, και ζητούσε να ξεσηκωθεί πανστρατιά των bloggers για μία απίστευτα παράλογη απαίτηση.
Για να μπορέσει μια καθηγήτρια μουσικός στην Χαλκηδόνα της Αθήνας, η Nelly, να κρατήσει με έτσι θέλω, στο σχολείο της, την διευθύντρια που αγαπούσε ο γιός της και η παρέα του.
Όπως ξέρουμε όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι (και οι καθηγητές) μπαίνουν, κατά εποχές, σε διαδικασία απόσπασης/μετάθεσης με βάση τα μόρια.
Η διαδιακασία αυτή είναι εντελώς διάτρητη και μπάζει από παντού και οι συνδικαλιστές και οι καρεκλοκένταυροι των υπουργείων αλωνίζουν ασύστολα.
Ωραία. Άσχημο αυτό.
Αλλά, να θέλει μια μαμά μαθητή, και μάλιστα καθηγήτρια, (που σημαίνει ότι ξέρει την διαδικασία) να κρατήσει στο σχολείο του γιού της μια διευθύντρια με το επιχείρημα ότι είναι "καλή" (που σημαίνει, προφανώς, ότι είναι ανεκτική στην παραβατικότητα ή κάνει πολλά πολιτιστικά και χάνονται μαθήματα) μου φάνηκε η μεγαλύτερη ρουσφετολογική, αναξιοκρατική και απαράδεκτη νοητικά πράξη σε ένα κράτος ακόμη κι αν αυτό είναι τόσο αναξιόπιστο όσο η Ελλάδα
Όλοι οι τότε bloggers συμπαρατάχθηκαν!!!!!!
Και πολλοί με έβρισαν χυδαιότατα για την αντίδρασή μου.
Αλλά, ναι, αυτός είμαι!!!!!!!!!
Αδιαφόρησα για την γενική κατακραυγή!!!!!!!!!!
Δεν με ένοιαξε που κανείς, κανείς, κανείς, δεν με υποστήριξε. Που με έβαλαν σε καραντίνα και δεν με επισκέπτονταν.
Φώναξα το άδικο με τρείς συνεχόμενες αναρτήσεις.
Υπερβολικά, χαίρομαι που τώρα, μετά από ένα χρόνο, ήρθες εσύ και μου λες:
" .... όσο γιατί υπήρχαν ακόμα τέτοιοι τύποι!!!
Mετά σε βρήκα και άλλες φορές αλλού στο νετ και σε ξαναθαύμασα..!
Δεν μπορείς να φανταστείς πόση χαρά μου έδωσες!!!!!!!!!!!!
Καλησπέρα IonnKorr
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι από εδώ!
χαίρομαι κι εγώ που χαίρεσαι,
γιατί απλούστατα ήταν χαρά που έπρεπε να έχει αποδοθεί εδώ και καιρό...
ε κάλλιο αργά, δεν λένε; :)
καταλαβαίνω τον χειμαρρώδη σχολιασμό
και σε ευχαριστώ πολύ που μου έκανες την τιμή να περάσεις και από εδώ..
Πίστη στις αξίες!
όπως ακριβώς το λες..
πίστη στο πλαίσιο που φτιάξαμε για να οριοθετήσουμε την ζωή μας κι εκείνη να είναι δική μας, ολόδική μας...
αλλά πίστη και στην υπέρβαση..
ακόμα και αυτών των αξιών...
πίστη στο καθετί που είναι της καρδιάς μας!
ο άνθρωπος χωρίς την πίστη δεν προχωράει, δεν ζει..
δεν μπορεί..
μερικές φορές σκέφτομαι πως αν δεν είχαμε πίστη δεν θα υπήρχε τρόπος να πεθάνουμε..
αν και βέβαια δεν θα υπήρχε και περίπτωση να ζούμε :)
είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη φύση η έννοια αυτή, με την ίδια την πνοή, με την ψυχή...
υπολογίζω κάπου.. τα είκοσι από τα εικοσιένα της γραμμάρια!.. :)))
Καλό Σαββατοκύριακο!