μην μπαίνεις μπρος στα μάτια σου, άσε τα μάτια σου να βλέπουν*

Ερωτικό προαίσθημα

Ούτε κι αν νιώθω τόσο δικό μου αυτό το φωτεινό, σα γιορτή, μέτωπό σου
ούτε κι αν συνηθίσω το κορμί σου, ακόμα μυστηριακό και σιωπηλό, ακόμα κοριτσίστικο,
ούτε την αδιάκοπη πορεια της ζωής σου, που μια γίνεται λόγια, μια σιωπές,
τίποτα πιο αινιγματικό δεν θα μπορέσεις να μου δώσεις
πέρ'απ'το να κοιτάζω τον ύπνο σου
τυλιγμένο μες στην αγρύπνια των χεριών μου.
Σαν από θαύμα ξαναγίνεσαι παρθένα, από την αθωωτική αγνότητα του ύπνου
αμέριμνη, λαμποκοπώντας σα μια χαρούμενη στιγμή που τη διαλέγει η ίδια η μνήμη,
να μου χαρίσεις τούτο τ'ακρογιάλι της ζωής σου, π'ούτε κι εσύ η ίδια
ακόμα δεν το ξέρεις.
Θα ξεχυθώ μες στη γαλήνη σου
να εξερευνήσω αυτήν εδώ την πιο απόμακρη ακτή του εαυτού σου
κι ίσως σε δω, πρώτη φορά,
έτσι όπως θα πρέπει να σε βλέπει ο Θεός,
με γκρεμισμένο το μύθο του Χρόνου,
δίχως τον έρωτα, χωρίς εμένα.

Jorge Luis Borges

*Antonio Porchia

-γίνεται;

υπάρχει αυτό που λέμε "εμείς"; ή είναι απλώς μια άθροιση από "εγώ" κάθε μας συναναστροφή;
αν ο Θεός, ο κόσμος, τα συναισθήματα είναι απλά Μαθηματικά, σε τί εξυπηρετούν -απλοί κώδικες, ψηφία και οι λέξεις;
κι όμως φαίνεται πως δεν έχουν σωστή σειρά!!
ίσως πάλι, να μην έχουν λάθος, μοναχά...
Στην Γραμματική μάθαμε οτι πολλά εγώ φτιάχνουν ένα εμείς.. μας είπαν ψέματα; ή μας απέκρυψαν την αλήθεια;
από το Εγώ του μπορεί να ξεφύγει κανείς;
και έξω από αυτό,
τί πρόκειται να βρει;