Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας
Είμαι επισκέπτης
Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά / κι έπειτα δεν μου ανήκει
Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι"
Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία
Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε / Ότι δεν έχω καν όνομα
Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο / Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω
Ξεχάστε με στη θάλασσα / Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία
Είμαι επισκέπτης
Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά / κι έπειτα δεν μου ανήκει
Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι"
Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία
Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε / Ότι δεν έχω καν όνομα
Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο / Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω
Ξεχάστε με στη θάλασσα / Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία
Θ. Αγγελόπουλος, 1982
"Γιατί μητέρα, γιατί δεν ήρθε τίποτα όπως τα περιμέναμε; Γιατί;
Γιατί πρέπει να σαπίζουμε αβοήθητοι ανάμεσα στον πόνο και στην επιθυμία;
Γιατί έζησα την ζωή μου σε εξορία;
Γιατί οι μόνες στιγμές που επέστρεφα ήταν όταν ακόμα μου δινόταν η χάρη να μιλήσω τη γλώσσα μου, τη δική μου γλώσσα, όταν ακόμα μπορούσα να ξαναβρίσκω χαμένες ή να ανασύρω ξεχασμένες λέξεις από τη σιωπή..
γιατί τότε μόνο ξανάκουγα την ηχώ των βημάτων μου στο σπίτι μου, γιατί;
Πες μου μητέρα, γιατί δεν ξέραμε πώς ν’ αγαπήσουμε;"
Αλέξανδρος, Μια Αιωνιότητα και Μια Μέρα,
του Θόδωρου Αγγελόπουλου
φιλενάδα καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι πρωί ακόμα για να βάλει κανείς τη λογική μπροστά και να σκεφτεί το γιατί και το πως,
το ξημέρωμα είναι η πιο ανυπεράσπιστη ώρα, η ιδανική για τη ψυχή
σε φιλώ ψυχή μου
Καλημέρα meggie
ΑπάντησηΔιαγραφήποιος λέει πως όλες οι ερωτήσεις χρειάζονται το μυαλό να προπορεύεται για να απαντηθούν;
εκείνο μάλιστα ίσως να μην προπορεύεται σε καμία περίπτωση..
η ψυχή έχει τον πρώτο λόγο πάντα.
θυμάσαι τον μικρό πρίγκηπα;
πώς ρωτούσε και ξαναρωτούσε ώσπου να πάρει απάντηση;
Γιατί εζησα τη ζωή μου σε εξορία;
ώσπου να πάρω απάντηση...
είχα αισθανθεί συγκλονισμένη σε εκείνο το σημείο.. την έχεις δει την ταινία;
Καλό ταξίδι στον άνθρωπο, στον ποιητή, στον δημιουργό, στον σκηνοθέτη..
Ποιητής είναι εκείνος που διαχειρίζεται έτσι την αλήθεια την ψυχής του ώστε να παίρνει πάντοτε την Ομορφιά ως απάντηση..
την άγρια ομορφιά, την σπάνια ομορφιά, την θαμένη ομορφιά που ανασταίνεται με όχημα την ψυχή του.. και κάπως έτσι η Αλήθεια ζει και θα μένει ζωντανή στην αιωνιότητα, μέσα από την Τέχνη και τους ανθρώπους που την υπηρέτησαν.. με όποιο μέσο, με όποιο υλικό, με όποιο κόστος...
γι αυτό νιώθουμε ευγνωμοσύνη στη ζωή τους και πένθος στο χαμό τους
γιατί η αλήθεια
έτσι όπως ξημερώνει
-ανυπεράσπιστη πάντα
δεν είναι περίπλοκη
και είναι κοινή για όλους..
όμως η ομορφιά της
αυτή είναι χαοτική,
απέραντη,
ακόμα ανεξερεύνητη
και αιώνια ανυπέρβλητη..
"Καλό ταξίδι στον άνθρωπο, στον ποιητή, στον δημιουργό, στον σκηνοθέτη.."
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πρόσθετα και του Έλληνα,όχι με τη σοβινιστική έννοια αλλά με την οικουμενική.
Και θα το έκανες άριστα Καπετάνιε!
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι ακριβώς έτσι
με την οικουμενική έννοια βέβαια
υπήρξε πρεσβευτής της πατρίδας του αποτελεσματικότερος των που εχουν το όνομα..
εκείνος είχε τη χάρη
και την χαρά είχε, δίχως συμπλέγματα, που συχνότατα συνοδεύουν τέτοια θέματα και τις ισορροπίες τους..
αν έχεις δει αυτήν την ταινία
θα θυμάσαι οτι ένα βασικό της στοιχείο ήταν η ζωή του Δ. Σολωμού και το ατέλειωτο έργο του Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
αν δεν την έχεις δει, να το κάνεις
πραγματικά αξίζει να το κάνεις!
Σε ευχαριστώ πολύ,
καλό απόγευμα και φιλιά Σας! ;)
Μαντολάτα θύματα του επώνυμου θανάτου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεται τι είναι να κάνεις χύμο σε οκτάκλινο για μέρες και το πρωί της επόμενης να μαζεύουν το άσημο καρκινοπαθή μπροστά σου για τα χώματα?
Ξεσκαλώσστε με τα επώνυμα αυτονόητα μη χέσω!
Ζήτω οι άσημοι θάνατοι ρε!!!!!!!!!!!!!
Παυλίτο μου καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήαφού ξέρεις οτι συμφωνούμε, τί μου λες; θελω να πω όταν διαφωνείς πρέπει όντως να διαγωνείς, να μην έχεις τον άλλο να στην σπάει συμφωνώντας, αλλιώς τί νόημα έχει;
Λοιπόν κοίταξε.. ξυπνάω για άγνωστους λόγους 4-5 το ξημέρωμα, ενημερώνομαι για τον θάνατο του καλλιτέχνη, αυτόματα που έρχονται μια αλυσίδα από αναμνήσεις.. καταλαβαίνεις; ίσως όχι αλλά προσπάθησε
πρόκειται για τέχνη, δεν αποφεύγεται ο συναισθηματικός δεσμός, οπότε και είναι αδύνατον να μην σε αγγίξει
έπειτα ενημερώνομαι για τον τρόπο
αφού έχω βάλει με το νου μου τα χειρότερα, διαβάζω για ένα δυστύχημα..
η πρώτη ενδόμυχη σκέψη που έκανα βεβαίως και δεν λέγεται!
ο κάθε θάνατος έτσι ή αλλώς άδοξος και άδικος είναι.
είδες πουθενά να έγραψα για κανέναν επώνυμο θάνατο; πως ήταν άδικος (το αυτονόητο) ή πως ήταν νωρίς όπως διάβασα! (προφανώς εννοωντας πως είχε και άλλα να δώσει.. οκ)
για μένα αν επρόκειτο για τον άστεγο ζωγράφο στην γωνία που με συγκινούν τα έργα του θα ήταν το ίδιο, στο άκουσμα της είδησης θα ανασύρονταν συναισθήματα
δεν είμαι Παύλο εγώ εκείνη που θα κάνω ανάρτηση για να μιλήσω για το σταρ σύστεμ και την εκμετάλευσή του ακόμη και στο θάνατο
αλλά δεν είμαι ούτε εκείνη που θα το εκμεταλευτώ (με όποιο τρόπο, σίγουρα καταλαβαίνεις τί λέω)
εγώ είμαι εκείνη που θα αναρτήσει δυο κουβέντες που την αγγίζουν.
με αυτό σαν αφορμή; ε με αυτό, τί να κάνουμε; όλα έχουν μια αφορμή
σε ευχαριστω πολύ για το σχόλιο
έφερε εδώ ένα κομμάτι και από τις δικές μου σκέψεις.. από την άλλη πλευρά, την αόρατη
Σχώρα με κορίτσι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες πως ήρθα να εκταμιεύσω την αγωνία του άσημου ετοιμοθάνατου πολίτη...
Λαβ γιου
τί να σε κάνω λέει; δεν με έβριζες παρά αυτό; καλύτερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πάρα πολύ κάθε φορά που σε βλέπω.. και αυτο δίχως όρους! οκ;
Λαβ γιου του! :)
καλο του ταξιδι!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλα απο τα γιατι του αναρωτιεμαι κι εγω αληθεια...
πολλα...
δεν ξερω αν αυτες οι απαντησεις ερθουν καποτε...
θελω τοσο πολυ...
σε φιλω κοριτσακι μου!!!
νεραϊδάκι! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήναι, αυτό είναι το νόημα
μακάρι να μάθουμε
κι εμένα δεν μου αρέσει να έχω αναπάντητα ερωτήματα
έχω μάθει, εχω προσπαθήσει
να βρίσκω απαντήσεις
τις δικές μου, δεν έχει σημασία
γι αυτό πρόκειται έτσι κι αλλιώς..
σε φιλώ!