αντιδραστική "ως παιδί"

Ο Χρόνος είναι σχετικός.

Όταν κυλάει ευτυχισμένα, δεν καταλαβαίνεις πως πέρασε…
καθώς μερικές στιγμές μοιάζει να ακινητοποιείται!
Όταν περνάς δύσκολα, νομίζεις πως δεν κυλάει καθόλου εύκολα
μα και πάλι είναι στιγμές που μοιάζει να.. ακινητοποιείται!

πότε θέλεις μήνες ολόκληρους να τους κάνεις μια στιγμή μονάχα
για να κυλήσει τόσο γρήγορα!
και πότε μια στιγμή να την μεγαλώσεις και να την κάνεις μήνες
για να κρατήσει όσο εσύ θέλεις!

Το καλό με τον χρόνο είναι πως όλα γίνονται!
Το κακό είναι πως γίνονται και χωρίς εσένα…

Άρα μήπως αυτό που πρέπει είναι
να πάρεις τον χρόνο στα χέρια σου
δηλαδή… τη ζωή σου! Τί άλλο δικό του σου ανήκει;
Τίποτα περισσότερο από το κομμάτι του που αποτελεί τη ζωή σου.
Και ίσως ούτε αυτό.. ίσως μόνο μια μικρή στιγμή του..
μια μοναδική - στην - κάθε - στιγμή στιγμή του..
αυτό το ιδιο το τώρα.. τώρα που διαβάζεις.. τώρα που γράφω..
τώρα που το ξαναφέρνεις στο νου.. τώρα που με τη σκέψη μου επιστρέφω..
τώρα που χτίζεις το αύριο.. αλλά τώρα!
τώρα που θα κρατήσει ως αύριο.. επειδή το θέλω!

γιατί ο χρόνος υπάρχει για να εξυμνεί καθε τι το ανθρώπινο χαρίζοντας του την μοναδικότητα του πεπερασμενου.. κάθε μας έργο, κάθε μας τώρα, επομένως και κάθε μας επιθυμία

υπάρχει πιο ανθρώπινο, πιο εύθραυστο και συνάμα πιο δυνατό
από την επιθυμία;
υπάρχει πιο ανθρώπινο, πιο γλυκό δώρο από λίγο καλοκαίρι
στην ίδια την ποδιά του χειμώνα;

αυτό ο χρόνος το ξέρει!

κι έτσι πορεύεται τύποις αλύγιστος μα σχετικός στην ουσία..
σαν πατέρας αυστηρός από τις συνθήκες..
που η καρδιά του μπορεί καμιά φορά ακόμα να αφήνεται
στο χάδι μας...