Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Όλοι Μαζί!

Η δημοκρατία πεθαίνει στο λίκνο που τη γέννησε
Χθες διάβασα την φράση αυτή ενός Βρετανού αναλυτή
που δεν θυμάμαι το όνομά του
ή τελοσπαντων έτσι μου έμεινε
και έτσι με έχει στοιχειώσει
Εδώ δημοκρατία εκεί δημοκρατία
παίζουμε τον παπά με τα νοήματά της τόσα χρόνια
Όλοι μας
Πλέον νιώθω πως μπήκε η ταφόπλακα, της κάναμε την κηδεία
Ας την αφήσουμε να αναπαυθεί εν ειρήνη

Κάτι νέο γεννιέται
Όλες οι εξετάσεις κάνουν λόγο για τερατογέννεση
Όμως όσο κυοφορείται υπάρχουν ελπίδες ακόμα
Είτε θα ναι η εξαιρετική φρονήματος φροντίδα
Είτε πολύ δουλειά όταν θα ανοίξει τα μάτια και
θα το πρωτοαντικρίσουμε και θα μας πρωταντικρίσει
είτε αποβολή εκ των πραγμάτων και από την αρχή όλα
με τον πόνο της απώλειας που συνεπάγεται αλλά
και την συνειδητοποίηση της ανάγκης

δεν ξέρω τι θα γίνει
εκείνο που ξέρω είναι πως η μόνη πανάκεια είναι η αγάπη
και πάντα σκεφτόμουν την αγάπη δομής υλικό, συνδετικό υλικό,
διατρέχον υλικό του όλου της κοινωνίας των ιδεών…
υπάρχει ένας κόσμος ιδεατός όπου εκεί ζουν αλώβητα η δικαιοσύνη, η αλήθεια, η δημοκρατία… δεν κατάφερα ποτέ να σκεφτώ ‘δημοκρατία’ και να μην σκέφτομαι παράλληλα και ισόποσα ‘δικαιοσύνη’, να σκεφτώ ‘αλήθεια’ και να μην είναι εκεί η ‘αγάπη’ στην πρωταρχική της μορφή, την πρωτόγονη και αένια

από εκεί θα αντλήσουμε
αλλά για να μας επιτραπεί
και να μην είναι υβριστική παραβίαση η όποια προσπάθεια
που θα τιμωρηθεί, όπως τιμωρείται τόσα και τόσα χρόνια που ζούμε
με ήλιο μισό, ζωή σκοτισμένη
θα πρέπει μέσα του βαθιά να αναζητήσει το δικό του κλειδί ο καθένας μας
γιατί τον κόσμο αυτό φέρουμε στην ψυχή και στο νου πάνω από όλα, όλοι μας
εν τη γενέσει του είδους μας 'καθ ομοίωσι'

ας μην μείνουμε με την πλάτη γυρισμένη
στο «εκτελούνται έργα» των ημερών μας
ας λάβουμε γνώση και θέση στις διεργασίες, σκάβοντας ως τα θεμέλια
και κάθε που θα βρίσκουμε καθείς το κλειδί του ατομικού που ξεκλειδώνει το συλλογικό,
να περνάμε από το εργαστήριο της συνείδησης, να το γυαλίζουμε….

Να καθαρίσουμε τις καρδιές και το μυαλό……

Ανελέητα μοναχικά και αναπόφευκτα μαζί.

(αν και άλλο τραγούδι ακούω αυτά τα τελευταία λεπτά
θα ανεβάσω αυτό που «ακούω» μέσα στα εισαγωγικά μου αυτιά…)


4 σχόλια:

  1. άενια;;; :)
    αέναη

    Αφού δήλωσα το ελάττωμα μου, θα σου πω ένα πραγματικό περιστατικό που συνέβη μπροστά στα μάτια μου πριν περίπου δυο χρόνια και από εκεί και μόνο θα μπορούσε ένας άνθρωπος με λίγο μυαλό να συμπεράνει ότι λογικά οδηγηθήκαμε ως εδώ ως κοινωνία.
    Περίμενα να εξυπηρετηθώ σε μια μεγάλη δημόσια υπηρεσία, πχ υπουργείο, νομαρχία,πολεοδομία, εφορία, δεν θα γίνω συγκεκριμένη. Στον χώρο που περίμενα, για αρκετή ώρα τόση ώστε κατάφερα να γράψω και δυο εκτενή ποιήματα! ω! ήρθαν τρεις υπάλληλοι της υπηρεσίας αφήνοντας τις όποιες άλλες δουλειές είχαν ή δεν είχαν για να κάνουν λεει απογραφή παγίων όπως είχε ζητήσει κάποιος από Πάνω, μέχρι εδώ καλά; Τρεις! μάλιστα! Ο ένας έσπρωχνε τα έπιπλα για να εντοπίσει το αυτοκόλλητο με τον κωδικό του επίπλου, ο άλλος έβλεπε τον κωδικό και τον έλεγε στον τρίτο ο οποίος ήξερε γράμματα και τον έγραφε!!! Τρεις υπάλληλοι η μια μάλιστα παραπονιόταν ότι είχε φαει τα χρόνια της σε πανεπιστημιακές σπουδές για να καταντήσει να κάνει απογραφή!

    Αυτό το περιστατικό μου ήρθε στο μυαλό σήμερα όταν σε διάβασα.
    Τα χάλια μας μαύρα αλλά ας ελπίσουμε ότι κάποτε θα μάθουμε να μην χρειαζόμαστε 3 ανθρώπους πανεπιστημιακού επιπέδου για να κάνουν μια εργασία που μπορεί να κάνει ένας και του δημοτικού.

    Να είσαι καλά, να είμαστε καλά και καλό μας κουράγιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νινάκι μου :)))
    με πέθανες στα γέλια!!!!

    εμμμ.. ναι.. και μένα δεν μου κόλλαγε η Enya :p αλλά δεν την έβαλα έννοια..
    χουχου! από δω και πέρα να δεις
    που ούτε δεύτερη ματιά δεν θα ρίχνω και θα αναμένω την γλυκιά μου τη διορθώτρια! :)

    σκέτη απόλαυση ήταν η περιγραφή σου, παρά το τραγελαφικό της υπόθεσης
    έτσι μου ρχεται να τα γυρίσω τούμπα να μπει αυτή για ποστ :)

    και βεβαίως είναι έτσι..
    εξαιρετικά βαθιές οι ρίζες και κάτι παραπάνω από πολυκαρισμένες.
    γι αυτό θέλουν σκάψιμο, βαθύ, στοχευμένο, επίμονο και επίπονο.

    Σε ευχαριστώ θερμά, ένα χαμόγελο αληθινό αρκεί να σου ανυψώσει το ηθικό :)

    το Όλοι μαζί!
    αρκεί και περισσεύει για ακόμα πιο πολλά...

    αν νοείς τί εννοώ ;)

    πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανελέητα μοναχικά και αναπόφευκτα μαζί.
    !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    κάτι μου λέει πως το δεύτερο θα το καταφέρουμε, έστω εξ'ανάγκης, το πρώτο όμως;;;
    το πρώτο είναι ζόρικο πολύ, όσο και σωτήριο

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλώς όρισες μουτράκι όμορφο :)

    να σου πω τί σκέφτομαι πολύ έντονα τώρα; πότε ήταν δεδομένο το μαζί σε αυτή τη χώρα; ποτέ, έτσι;
    ..και τώρα όλα δείχνουν πως το χουμε..
    πώς τα φέρνει ρε συ έτσι!
    και καταλήγω
    στην ούτως ή άλλως πολύ σωστή παρατήρησή σου
    αν καταφέραμε αυτό στη Δημοκρατία της Διχόνοιας.. αν όντως μπορέσουμε να το διατηρήσουμε και να το ενδυναμώνουμε ολοένα..
    ε τότε και ο ατομικός αγώνας του καθένα θα ακολουθήσει σαν φυσικό επακόλουθο.. και τότε θα ρθει οπωσδήποτε και η σωτηρία!

    σαν είσαι ζορισμένος είναι που φέρνεις βόλτα τα ζόρικα ;)

    είναι και αυτό μια αλήθεια..

    φιλιά πολλά Χλόη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή