Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

πλάι στη λίμνη



έλα πλάι στη λίμνη να αδειάσουμε από σκέψεις...

ησύχασε.. και αφουγκράσου..

τη νύχτα.. να αργοσαλεύει το ταφταδένιο της φόρεμα

τ' αστέρια.. που αναπολούνε, περασμένες ευχές ψιθυρίζοντας

τη λίμνη.. που κάτω από τα ολομέταξα σκεπάσματά της ξαποσταίνει

και τους μεγάλους τροβαδούρους που προσπαθούν να συντονιστούνε...

σε λίγο ξεκινάει η μεγάλη συναυλία... βάτραχοι, πάπιες και νερόφιδα

τριζόνια, σαύρες, νυχτοπούλια... ξεδιπλώνουν τις φωνές τους...

η χορωδία αυτή σε ολάκερη τη γη έχει ταξιδέψει.. κανείς δεν θυμάται

πότε ξεκίνησε την τουρνέ της και κανείς δεν φαντάζεται πως κάποτε

θα την ολοκληρώσει... πόσοι και πόσοι την απόλαυσαν.. χωρίς όλοι να έχουν εισιτήριο διαθέσει..

εμείς όμως.. έχουμε μαγεία να προσθέσουμε στη μαγεία αυτής της νύχτας.. έχε υπομονή.. άκου..

η φύση αναπνέει.. άκου το σώμα σου... τα δέντρα λαλούνε τον καημό τους..

άκουσέ το, σου απαντάει...

άκου πόσο βαθιά ανασαίνουνε τα φύλλα.. μα αυτά..

αυτά ήταν τα φύλλα της καρδιάς σου.. και οι πόροι της ψυχής σου...

ως και αυτοί άνοιξαν να εισπνεύσουν την ομορφιά της πλάσης...

άσε με να σωπαίνω τώρα... ν’ ακούω εκείνη… ν’ ακούω εσένα…

2 σχόλια:

  1. Πανέμορφη η λίμνη σου και θεϊκή η συναυλία... Όλοι αυτοί οι μουσικοί και οι τροβαδούροι μάλλον πρέπει να είναι μέλη τής συμφωνικής ορχήστρας τού θεού...

    Γαλήνεψα...

    Ελπίζω να μη την αποξηράνουν με το πέρασμα τού χρόνου οι παραχαράκτες τού μέλλοντός μας και να μπορέσω να την ξαναβρώ κάποιο ονειρεμένο φθινοπωρινό βράδυ με ξαστεριά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η λιμνούλα σε ευχαριστεί από τα βάθη της που της έστειλες το πετραδάκι σου να την συντροφεύει και ξύπνησες τα νερά της τόσο τρυφερά :)

    Λέει, πως δεν θ΄αφήσει κανέναν να την αποξηράνει και πως αν χρειαστεί μπορεί να φουρτουνιώσει σαν τη Μάνα όταν θυμώνει.. και πως πάντα, από τότε που ήταν βροχή ακόμα, ονειρευόταν πως κάποτε θα συναντούσε έναν πειρατή που θα μπορούσε και αυτή να τον κάνει να γαληνέψει...

    Η λιμνούλα προσπαθεί να κρύψει πως είναι συγκινημένη.. αλλά δεν μπορεί να κρύψει πως αυτό το φθινοπωρινό βράδυ με την ξαστεριά με αγωνία θα το προσμένει...

    Η λιμνούλα ησυχάζει για να γίνει συμμέτοχος και θεατής στο Θαύμα για άλλη μία βραδιά...

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή