Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

πρώτη μέρα του χάους






-Σήμερα γυρίσαμε τα ρολόγια μας
μία ώρα, έναν αιώνα και ένα
ταξίδι της φάλαινας πίσω...

-Μέτρησε ποτέ κανείς πόσο είναι
από το κάτι στο τίποτα
και πάλι πίσω μέχρι το όλο;

-Δεν διάβασα ποτέ για κάτι τέτοιο..
μα νομίζω είναι συντομότερα από το
κάτι για οπουδήποτε..

-Είναι συντομότερα από το κάτι ή από το τίποτα;

-Από το τίποτα

-Είναι παράλογο

-Όχι, είναι θέμα μετατόπισης
το τίποτα και το όλο στην πραγματικότητα είναι πολύ κοντά.
γεννήθηκαν την ίδια ώρα στην ίδια γειτονιά, από τότε πηγαίνουν χέρι χέρι,
έπαιξαν στην ίδια αλάνα σαν ήταν παιδιά, πόνεσαν τον ίδιο πόνο
και γέλασαν την ίδια χαρά
το μάτι του θεού δεν τα ξεχωρίζει πια...
όλα τα κάτι είναι περαστικές νύχτες έρωτα
για να ταξιδέψει το σύμπαν τον εγωκεντρισμό του
μα τα κάτι δεν γεννούν αστέρια...

-Λες;

-Κλαίω



Κοίτα το Δάσος, Χωρίς να χάνεις το Δέντρο...


2 σχόλια:

  1. αγαπω.....
    λατρεψα την ποιηση σου και δακρυσα ....
    καληνυχτα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άχρονα ταξίδια είναι αυτά... Δεν μπορεί να μετρηθεί κανένας χρόνος... Η διάρκεια κάθε τέτοιου ταξιδιού δεν γίνεται να υπολογιστεί...
    Άλλωστε και τις φάλαινες στα δικά τους ταξίδια τις αφήνει παγερά αδιάφορες ο χρόνος που θα ξοδέψουν... Μόνο να ταξιδεύουν τις νοιάζει... Να τριγυρνάνε χωρίς σκοπό... Να βουτάνε βαθιά... Να ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια... Να ξεφυσάνε το νερό και να παίζουν μαζί του...

    Από το τίποτα στο κάτι πάντως μπορεί να πει κανείς ότι απαιτούνται ένα καράβι αντοχές. Κι αφού καράβι υπάρχει, το φορτώνουμε και πάμε :-)
    Αντίθετα, από το κάτι στο τίποτα δεν υπάρχει επιστροφή... Γιατί και το τίποτα δεν υπάρχει. Οπότε πώς να επιστρέψει κανείς σε κάτι που δεν υπάρχει; Τώρα θα μου πεις, πώς ξεκίνησε από εκεί αφού δεν υπάρχει; Είναι απλό... Την αφετηρία μας εμείς οι άνθρωποι έχουμε συνηθίσει να την ονομάζουμε τίποτα... Μάλλον από... σεμνότητα :-)

    Για το όλο δεν ξέρω να σου πω... Πολύ μακρύ ταξίδι... Δύσκολο... Απαιτητικό... Και το χειρότερο; Δεν έχει πάει κανείς ως εκεί για να μας καταθέσει την εμπειρία του... Φήμες μόνο υπάρχουν... Μύθοι μιλάνε για την ύπαρξή του... Εκεί, αν το αποφασίσεις, ξεκινάς κι όπου σε βγάλει... Και δεν είναι αλήθεια ότι το τίποτα και το όλο εφάπτονται... Ούτε αν είναι κοντά το ξέρει κανείς... Δεν γνωρίζουμε καν την ύπαρξή τους... Ο καθένας μας ονομάζει τίποτα εκείνο που ο ίδιος νομίζει ότι είναι... Και όλο εκείνο που φαντάζεται...

    Είπα πολλά ε; Ίσως και ακαταλαβίστικα... Ε, από το τίποτα όταν ξεκινάς τι περιμένεις να σου προκύψει; Διάλεξη επιστημονικού περιεχομένου; :-)

    Φιλί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή