ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΙ ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ...!

Νωρίτερα, ψάχνωντας στο διαδίκτυο κάποια παλιά τραγούδια που είχα διάθεση να ακούσω, ανακάλυψα, με μεγάλη μου χαρά ορισμένα διαμαντάκια, τα οποία και ευχαριστήθηκα με την ψυχή μου! Κάποια στιγμή τα video με οδήγησαν σε κάποιο κομμάτι του Νat King Cole, έπειτα σε ένα δεύτερο, ένα τρίτο... και κάποια στιγμή είδα έναν τίτλο που δεν ήξερα και απλά μου άρεσε... it's only a paper moon...

Published in 1933, "It's Only a Paper Moon" is a popular song written by Harold Arlen with lyrics by E. Y. Harburg and Billy Rose. It was written originally for an unsuccessful broadway play called The Great Magoo, set in Coney Island. It was subsequently used in the movie Take a Chance, later in 1933. But its lasting fame stems from a series of recordings of the song by popular artists such as the Paul Whiteman Orchestra, the Nat King Cole Trio, and Ella Fitzgerald, and from its use as a vehicle for improvisation by many jazz musicians.

The song was included in the Tennessee Williams play A Streetcar Named Desire, which opened in 1947.

The song lent its title to the 1973 Peter Bogdanovich film Paper Moon and the subsequent television series of the same name.

The song, with a newly composed counter-melody by Kander and Ebb, is a musical segment in the film Funny Lady, starring Barbra Streisand and James Caan.

The song was used in the Star Trek series Deep Space Nine in an episode with the same title as the song.

It's only a paper moon

Say It is only a paper moon
sailing over a cardboard sea,
But it wouldn't be make believe
If you believed in me.

Yes It is only a canvas sky
Hanging over a muslin tree,
But it wouldn't be make believe
If you believed in me.

Without your love,
It's a honky-tonk parade.
Without your love,
It's a melody played in a penny arcade.

It's a Barnum and Bailey world,
Just as phony as it can be,
But it wouldn't be make believe
If you believed in me.

Παρατηρώντας τους στίχους, και ήδη υποψιασμένη από τον τίτλο, οι συνειρμοί και τα κλικ μου με οδήγησαν σε ένα άλλο video. Φυσικά ενθουσιάστηκα...

Χάρτινο το φεγγαράκι

Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
κι άστρα χρυσά τ' αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά
να σου φιλούν το χέρι.

Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα 'σαν όλα αληθινά.

Δίχως τη δική σου αγάπη
δύσκολα περνά ο καιρός.
Δίχως τη δική σου αγάπη
είναι ο κόσμος πιο μικρός.

Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα 'σαν όλα αληθινά. (δις)

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Ερμηνεία: Νάνα Μούσχουρη

Αναφέρω ως ερμηνεύτρια την Νάνα Μούσχουρη γιατί με αυτήν την ερμηνεία γνώρισα το τραγούδι, καθώς αυτή ήταν άλλωστε και η πρώτη εκτέλεση σε δίσκο, το σωτήριον έτος 1958!

Το τραγούδι όμως είχε γραφτεί ήδη από το 1948 για την παράσταση 'Λεωφορείον ο πόθος' που ανέβηκε την ίδια χρονιά στο Θέατριο Τέχνης σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν και την Μελίνα Μερκούρη στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Μπλανς, όπως αναφέρεται και στο video.

Ένα χρόνο πριν, είχε ανέβει στην Αμερική παράσταση του ίδιου έργου του Tennessee Williams, στην οποία συμπεριλαμβανόταν το It's only a paper moon.....

εντάξει, το είχα πλέον εμπεδώσει πως τα δύο κομμάτια συνδέονται...

... και τώρα εσύ νομίζεις οτι αυτό είναι που πανηγυρίζω με αυτό το ποστ, λες και ανακάλυψα την Αμερική!

Ή νομίζεις οτι θέλω να σχολιάσω την, αναμφίβολα, βελτιωμένη απόδοση των στίχων από τον Νίκο Γκάτσο, την ονειρεμένη μουσική του Χατζιδάκι, τις διαφορές και, ενδεχομένως, τις ομοιότητες στις κουλτούρες των δύο λαών, όπως αυτές διαφαίνονται μέσα από τα συγκεκριμένα παραδείγματα...

Μπα, όχι, είναι κάτι τόσο πιο απλό! Μετά από αρκετό καιρό, έχω επιτέλους έναν κάποιο ειρμό για πράγματα πέρα από τα απαραίτητα και υποχρεωτικά... μια λογική διαδοχή ερεθισμάτων, σκέψεων, ενεργειών, συμπερασμάτων που να μην προκαλούνται, σχετίζονται, εξαρτώνται, να μην οδηγούν σε σένα μοναχά...

Ω θεέ μου... τόσο ψεύτρα τελικά!