Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008
ΘΕΛΕΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ Η ΖΩΗ
ΤΟ ΠΑΥΣΙΠΟΝΟ - ΜΩΡΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ (1987)
Κορμί παγωμένο βρίσκεται εδώ
μυαλό μεθυσμένο από τον πόνο αυτό
είμαι άρρωστος και είναι πια αργά
δεν ξερώ αν μπορώ να τραγουδήσω το τραγούδι
έπινα όλη νύχτα γιατρέ μην μου φωνάζεις
δείξε λίγη συμπάθεια στον ασθενή σου
Δώσε μου το παυσίπονο μου τώρα
γιατρέ μου το μωρό μου έχει φύγει, έχει φύγει
δεν ξερώ τι να κάνω πές μου τι πρέπει πές μου
και πώς να διώξω αυτό τον πόνο μακριά
Σιγά , σιγά , σιγά , σιγά , ααά...
Πές μου ποιος είμαι τι κάνω εδώ
άνθρωποι γύρω κοιτάν τον τρελό
φτιάξε μου το φάρμακο μου τώρα
πρέπει οπωσδήποτε να σταματήσει ο πόνος
θέλω το μωρό μου , δεν πρέπει να τη χάσω
ακούω τη φωνή της να αντηχεί
Τίποτα δεν κάνω που να αξίζει
τίποτα δεν βρίσκεται να μ’ αρέσει
θα τα τινάξω όλα μετά θα δώσω τέρμα
θεέ μου είναι η τελευταία της φορά , ποτέ πια
Σιγά , σιγά , σιγά , σιγά , ααά...
Αυτό το... flash μου ήρθε στην προσπάθειά μου να απαντήσω σε σχόλιο αγαπημένου blogger :)
Αν κάνω ένα... flashback θα με δω στο παιδικό μου δωμάτιο να χοροπηδάω μέχρι το ταβάνι και να εκτοξεύομαι από την μια άκρη ως την άλλη... τότε που ανακάλυπτα το ελληνικό rock... μετά καθόμουνα ωραία ωραία και έκανα τα μαθήματά μου :)
Τώρα πια δεν αρκεί να βάλω τέρμα την μουσική για να λυθούν όλα μου τα προβλήματα... τότε αρκούσε...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εγώ παντως βάζω ακόμη τη μουσική στο τέρμα και φτιάχνω κόσμους που θα ήθελα να ζω. Και όσο παιδικό και αν ακούγεται, κρατάει το πνεύμα μου για λίγο μακριά από αυτό το μπάχαλο που ζούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήναι,δεν αρκεί πλέων η δυνατή μουσική :)
αρκεί μόνο να ξεχαστούν...
άλλωστε τι νομίζεις κάνουν στα μπαρ με τη δυνατή μουσική...
κουκούλωμα των προβλημάτων είναι σε μεγάλο βαθμό...
τέρμα η μουσική,δυο τρία ποτά...και όλα καλά!
Είναι όμως έτσι...αν κάτι δεν λυθεί και δεν ξεριζωθεί...
θα ξανάρθει να μας χτυπήσει την πόρτα.
Θα πει: Τζα :) είναι κανείς μέσα ? Εγώ είμαι το πρόβλημα! χαχα
Αγαπητή μου "flash", και τότε, όταν χοροπηδούσαμε στο κρεβάτι ακούγοντας μουσική, είχαμε προβλήματα. Απλά, όσο μεγαλώνουμε, αλλάζουν και οι προβληματισμοί μας και τα εμπόδια που συναντάμε. Εάν δεν νιώθεις άνετα πια να ακούς δυνατά την μουσική και να χοροπηδάς στο κρεβάτι, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να απολαύσεις την μουσική με ένα ποτό στο χέρι και χαμηλωμένα τα φώτα. Τρόπος να φτιάξουμε τον "Δικό μας" κόσμο, πάντα θα υπάρχει. Να τον βρούμε όμως, ίσως μας δυσκολέψει λίγο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@sourouklemes
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάνεις πάρα πολύ καλά! Να φτιάχνεις ακόμα κόσμους όπως τους θες, με την δύναμη της φαντασίας σου, και να το ζεις για πολύ, για λίγο, για μια στιγμή, δεν έχει σημασία, και αυτό να είναι διαφυγή.
Εξαιρετικό το βρίσκω!
Να σου πω πως το σκέφτομαι: Όταν ήμουν παιδί, δεν χρειαζόταν να φτιάξω έναν άλλο κόσμο για να είμαι οk, μπορούσα να δω αυτόν τον κόσμο με άλλα μάτια... αυτό είναι που έχω χάσει.
Τα ταξίδια στην σφαίρα της φαντασίας δεν μου λείπουνε και εμένα... πάλι καλά!!!
Καλημέρα!
@Κωνσταντίνε, καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο, ίσως γι αυτό δεν μου αρέσει πια η δυνατή μουσική. Δεν με εξυπηρετούν πια τα κουκουλώματα. Μεγάλη η προυπηρεσία και έμαθα πια μόνη μου να λύνω και να ξεριζώνω.
Αλλά η ζωή τρέχει και ενίοτε σε πιάνει στον ύπνο και εκεί που λες 'ξεμπέρδεψα', έχεις ήδη αρχίσει από την αρχή, χωρίς ούτε να το καταλάβεις. Και εντάξει, c'est la vie, αλλά τουλάχιστον να μην σου λείπει και ό,τι σου δίνει έμπνευση... γιατί, είπαμε, θέλει έμπνευση η ζωή... αλλιώς δεν βγαίνει!
@bloggeridis
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα αγαπητέ μου,
με ένα ποτό στο χέρι και χαμηλωμένα τα φώτα απολαμβάνεις μεν την μουσική, αλλά δεν πας πουθενά αλλού, βυθίζεσαι μέσα στον εαυτό σου ακόμα περισσότερο.
Αν φυσικά πίνεις το ποτάκι χωρίς συντροφιά.
Στην αντίθετη περίπτωση βυθίζεσαι στα μάτια του/της και αυτό μοιάζει λίγο με την εφηβική εμπειρία των λιγότερο προσγειωμένων ντεσιμπέλ και της έλλειψης βαρύτητας... οπότε σε αυτήν την περίπτωση, όλα καλά!!!
"Τώρα πια δεν αρκεί να βάλω τέρμα την μουσική για να λυθούν όλα μου τα προβλήματα... τότε αρκούσε..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, αχ και πάλι αχ… και βαχ, και βαχ, βαχ…
Με αυτό τα είπες όλα. Βλέπεις; Αυτό είναι ποίηση. Λέξεις στη σειρά που αγγίζουν, το νου, τη ψυχή, τη καρδιά, τα αισθήματα, τις αισθήσεις… ή με μια λέξη: το φως.
Εύχομαι να έχεις μια υπέροχη βδομάδα!
Πολλά φιλιά, να είσαι καλά!
:)))
Όχι ας προσπαθήσουμε, μπορεί να αρκεί. Έλα βάλε τέρμα τη μουσική και χοροπήδα πάνω στο κρεβάτι. Κι εγώ μαζί σου. Θα ακουμπήσουμε το ταβάνι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάααααμε.
@seizetheday,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ η ποίηση! Όλα είναι ποίηση, η ζωή είναι ποίηση.
Να είσαι καλά, μια υπέροχη εβδομάδα και σε σένα!
@jacki μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήμια προσπάθεια θα μας πείσει, ε;
Μέσα είμαι, πάααααμε λοιπόν!!!