ΠΡΟ - ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

IF

IF you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don't deal in lies,
Or being hated, don't give way to hating,
And yet don't look too good, nor talk too wise:

If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two impostors just the same;
If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,
And stoop and build 'em up with worn-out tools:

If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breathe a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: 'Hold on!'

If you can talk with crowds and keep your virtue,
' Or walk with Kings - nor lose the common touch,
if neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds' worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that's in it,
And - which is more - you'll be a Man, my son!

Rudyard Kipling (1865-1936)

Αξίζει να το διαβάσεις στα Αγγλικά. Αλλά πιο πολύ αξίζει να το διαβάσεις, για αυτό θα τολμήσω μια μετάφραση, όσο πιο απλά και πιστά μπορώ. Με μια αναζήτηση εξάλλου θα βρεις πάρα πολλές μεταφράσεις/αποδόσεις αυτού του ποιήματος. Εγώ πάντως δεν εγγυώμαι για την πιστότητα και την ποιότητα, ούτε της δικής μου ούτε και των άλλων.

Αν

Αν μπορείς να κρατάς την ψυχραιμία σου όταν όλοι γύρω σου

χάνουν την δική τους και ρίχνουν το φταίξιμο σε σένα

Αν μπορείς να πιστεύεις στον εαυτό σου όταν όλοι σε αμφισβητούν

Μα δείχνεις ανοχή και στην αμφιβολία τους ακόμα

Αν μπορείς να περιμένεις και να μην σε κουράζει η αναμονή

Και όταν σε εξαπατούν να μην άγεσαι από τα ψέματα

Και όταν σε μισούν, να μην σε αγγίζει το μίσος

Και ωστόσο να μην το παίζεις υπερβολικά καλός ούτε πως τα ξέρεις όλα

Αν μπορείς να ονειρεύεσαι και να μην γίνονται τα όνειρα αφέντες σου

Αν μπορείς να σκέφτεσαι και να μην γίνονται οι σκέψεις ο σκοπός σου

Αν μπορεις να έρχεσαι αντιμέτωπος με τον θρίαμβο κι την καταστροφή

Και να συμπεριφέρεσαι το ίδιο στους δύο αυτούς απατεώνες

Αν αντέχεις να ακούσεις τις αλήθειες σου

Να διστρεβλώνονται από άτιμους για να γίνουν παγίδα για ανόητους

Και να δεις όλα για όσα έδωσες και την ζωή σου ακόμα, κατεστραμμένα,

Και σκύψεις και τα ξαναφτιάξεις με εργαλεία παλαιωμένα

Αν μπορείς να συγκεντρώσεις όλα σου τα υπάρχοντα

Και να τα παίξεις σε μια ριξιά κορώνα γράμματα,

Και χάσεις, και ξεκινήσεις πάλι από την αρχή,

Και ποτέ δεν αρθρώσεις λέξη για όσα έχασες

Αν μπορείς να κάνεις την καρδιά, τα νεύρα, το θάρρος σου

Να σε υπηρετούν ακόμα και πολύ αφότου έχουν φύγει

Και να κρατάνε γερά ακόμα και όταν δεν υπάρχει τίποτα μέσα σου

Εκτός από την θέληση σου που τους λέει: ‘Κρατηθείτε!’

Αν μπορείς να μιλάς με τα πλήθη και να διατηρείς την αρετή σου

Να περπατάς με βασιλιάδες χωρίς να χάνεις την ταπεινότητά σου

Αν ούτε εχθροί ούτε φίλοι αγαπημένοι μπορούν να σε πληγώσουν

Αν υπολογίζεις όλους τους ανθρώπους αλλά κανέναν υπερβολικά

Αν μπορείς να γεμίζεις τον αμείλικτο χρόνο

Δίνοντας αξία σε κάθε στιγμή που περνά

Είναι δική σου η Γη και ό,τι αυτό σημαίνει

Και – το πιο σπουδαίο – θα λέγεσαι Άνθρωπος, παιδί μου!