Δεν είμαι ήρωας, μ' ακούτε;
Μην κάνετε πως δεν το βλέπετε.
Είχα όνειρα ως χτές.
Δεν πρόλαβα να δω το μέλλον που μου φτιάξατε
Αν είχα προλάβει μπορεί να σας είχα μισήσει
Όμως είχα ακόμα όνειρα, κανέναν δεν μισώ.
Δεν είμαι ήρωας, μ' ακούτε;
Είμαι παιδί
Και εσείς πατάτε πάνω μου.
Δεν αντέχω το βάρος σας, πονώ.
Δεν είμαι ήρωας, μ' ακούτε;
Αν ψάχνετε ήρωες, να γίνετε
Εσείς οι μεγάλοι
Θέλετε ήρωες; Εμπρός!
Δεν είμαι ήρωας, μ' ακούτε;
Είμαι παιδί
Παιδί είμαι... ήμουν
Ήμουν παιδί.
Δεν με ρωτήσατε ποτέ τι αγαπώ
Δεν ακούσατε ποτέ τι είχα να πω
Τι ζητάτε τώρα εδώ;
Αφήστε με.
Οι ενοχές σας κάνουν θόρυβο φρικτό
Ταράζουν τον ύπνο μου.
Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς
Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος
Μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς
Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης
Έσβησες με ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής
Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις
Μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής
Συγκλονιστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Αγάπη μου στέλνω.
Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο της Αναστασίας. Υπέροχο το άσμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το ποίημα σου εκφράζει τόσο πόνο και οργή γι αυτό που συμβαίνει.
Καλημέρα.
@Anastasia
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα
Πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν' ανατραπεί
Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια
Τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή
...................................
Να είσαι καλά Αναστασία μου.
@seizetheday
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά Κωστή.
Αγάπη, επίσης.
@jacki
ΑπάντησηΔιαγραφήJacki μου σε ευχαριστώ.
Περισσεύει ο πόνος και η οργή δυστυχώς.
Δεν είσαι ήρωας αλλά βάλθηκαν να σε κάνουν με το ζόρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θέλουν ήρωες ας πιέσουν και άλλο τις καταστάσεις ,ας μας φτάσουν στην απόγνωση,στο σημείο που δεν θα έχουμε πια τίποτα να χάσουμε .
Τότε θα δουν τα σπουργίτια να γίνονται αετοί .
Καλημέρα
@Κωνσταντίνος
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πάει άλλο Κωνσταντίνε. Φτάνει! Ως εδώ.
Πρέπει να χωνέψουμε οτι έχουμε χάσει ήδη αρκετά.
Δεν μας αρέσουν αυτά που γίνονται, πονάνε πολύ, το ξέρω.
Όμως εμείς τα οδηγήσαμε τα πράγματα εδώ.
Μόνο και όλοι εμείς.
Και ένα παιδί γίνεται αφορμή/γίνεται ήρωας, ενώ εμείς έπρεπε να είμαστε οι ήρωές του.
Αλλά δεν ήμασταν, δεν υπήρξαμε ποτέ. Δεν μπορούμε να μένουμε απλοί θεατές και να ενοχοποιούμε τις νέες γενιές.
Μα κάποιοι τα σπάνε. Ναι, κάποιοι τα σπάνε.
Και κάποιοι άλλοι δεν τους σταματάνε.
Κάποιοι 'ανέθρεψαν' αυτούς που τα σπάνε.
Ποιοι είναι λοιπόν στην ουσία αυτοί που τα σπάνε;;; Ποιοι;
Ντροπή.