Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Remains

Κάποτε θα αφηνόμουν σε όποια χέρια
Σαν εκείνους που κοιτάζουν το εκτελεστικό απόσπασμα
Με όλη την ψυχή στο βλέμμα
Και δάκρυα από ώρα εξαερωμένα σε σύννεφο ονείρου
Από τη θέρμη του χαμόγελου της ψυχής τους
Θα στεκόμουν μπροστά σε χέρια ουδέτερα
και δεν θα σήμαιναν τίποτα για μένα
Και θα περίμενα το νυστέρι της μοίρας να μου σκίσει το στήθος
Ζωντανή και ευτυχισμένη την προσμονή θα βίωνα
Έπειτα για μια στιγμή μόνο θα κοίταζα να ξεριζώνουν την καρδιά μου
Και θα έφευγα... σκόνη θα γινόμουν στο τίποτα του κόσμου,
στη στενή λογική του
Ενέργεια και ουσία δική σου, μία αγκαλιά, μία σάρκα μαζί σου
με ό,τι λάτρεψα, ό,τι υπήρξα ποτέ, με ό,τι πάντα ήμουν
έτσι θα σ’έβρισκα, έτσι δεν θα σ’έχανα, έτσι θα ολοκληρωνόμουν

Κάποτε αναρωτιόσουν αν στη φωτιά θα έπεφτα για σένα... τι να σου έλεγα τότε αλήθεια;
Περπατούσα στη φωτιά και δεν το έβλεπες
Και δεν το έβλεπες δίκαια γιατί εγώ τότε ΔΕΝ πονούσα

Τώρα πονάω... ξεχάστηκα στη φωτιά να καίγομαι και πια πονάω
Γιατί γυρεύω το θάνατο και εκείνος δεν έρχεται

Και - ακόμα - σκέφτομαι - για να περνά η ώρα - στην – αιώνια – εξορία – μου

Άραγε να σε αγάπησα πολύ ή λίγο; -τι λόγος!

Πόσο λίγη υπήρξα αλήθεια!

Εγώ, το Ένα σου...


ακούμε, αν θέλουμε...



11 σχόλια:

  1. Ανώνυμος1/2/12, 7:26 μ.μ.

    Το έβλεπα

    Είναι λάθος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος1/2/12, 7:34 μ.μ.

    Ποιος αγαπά και αφήνει τον άλλον να πέσει και να περπατήσει στη φωτιά;; Ποιος;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. λάθος ίσως ήταν που άφησα ανοιχτά τα σχόλια
    λάθος ίσως που έγραψα
    και ο τρόπος.. λάθος και λίγος
    όπως όλα

    λάθος.. τί είναι σωστό
    και τί λάθος;

    πάντως άνθρωποι είμαστε
    κι εσύ, κι εγώ
    και όλοι μας

    κι αν είμαι λάθος
    νομίζω το δήλωσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Storyman,

    να απαντήσω συγκεκριμένα;
    ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου

    να απαντήσω γενικά;
    για επιλογές και πράξεις
    είναι υπεύθυνος
    αποκλειστικά μόνος του
    ο καθένας μας

    να έχεις μια πολύ όμορφη μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος2/2/12, 5:46 μ.μ.

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έμορφα κορίτσι...
    Συνέχα την ποιητική απολογία σου μέχρι να ξεράσουν σπέρμα τα γοριλάκια.
    Όμορφο το κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Παυλίτο Καλημέρα :)

    δεν ξέρω τί να πω τώρα

    να πω κάτι άσχετο;;

    σήμερα το πρωί 8-10 είχα το πιο ενδιαφέρον δίωρο με καφέ και κουβέντα μετά από..
    δεν ξέρω πόσο καιρό!
    με έναν παπού (των ανιψιών μου) γύρω στα εβδομήντα, με κάτασπρα μαλλιά και δουλεμένα χέρια, αγρότη, με την πιο συνειδητοποιημένη ματιά στα πράγματα ακόμα ή κυρίως για άνθρωπο της ηλικίας του, στοχαστική ματιά με το υπόβαθρο όμως της υπευθυνότητας σε ολόκληρη τη ζωή του, και νεανική, καθαρή εξίσου, χωρίς κανενός είδους σκιά στη σκέψη του.. ναι αυτό αποκόμισα, καμία συσκότιση ούτε ηλικιακή, ούτε συμφέροντος, ούτε συνήθειας, ούτε τίποτα!

    και το χάρηκα..
    ααα και το βράδυ θα τον ξανασυναντήσω χαχαχα κάνουμε παράλληλο babysitting... :p

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. http://www.youtube.com/watch?v=YxjF1s2T7GI&feature=related

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πάντως από όλο αυτό βγαίνει κάτι θετικό, πχ δεν αφήνεσαι πλέον "σε όποια χέρια". :)
    Καλή και γεμάτη εβδομάδα ευχόμαστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. υπέροχο ναυτάκι μου
    σαν όλα τα αληθινά,
    τα αυθεντικά,
    τα που είναι έτσι...
    να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. από όλο αυτό βγαίνει αυτό που βγαίνει Καπετάνιο μου...
    πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή