Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

ΠΟΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ?




Το μέλλον

Το μέλλον είναι ο θεριστής σε μια πλαγιά με στάχυ
Είναι το βλέμμα που μετρά πόσο σιτάρι θα 'χει
Το μέλλον είναι αστραπή, τυφώνας που σαρώνει
κόπους ολόκληρης ζωής τους κάνει να 'ναι σκόνη
Το μέλλον είναι η παγωνιά που νιώθω το χειμώνα
Ένα κοστούμι που φοράς να βγάλεις τον αιώνα
Το μέλλον είναι το μετά, που τρέχω για να φτάσω
το καλοκαίρι που θα 'ρθει
κι εγώ που θα ξεχάσω...

Το μέλλον είναι μια βροχή που κάποτε τελειώνει
Μετά θα γίνει συννεφιά και θα ξανάρθει χιόνι
Το μέλλον είναι ουρανός την ώρα που βραδιάζει
Ο ήλιος που θα γεννηθεί, σαν έρθει να χαράζει
Το μέλλον είναι η παγωνιά που νιώθω το χειμώνα
Ένα κοστούμι που φοράς να βγάλεις τον αιώνα
Το μέλλον είναι το μετά, που τρέχω για να φτάσω
το καλοκαίρι που θα 'ρθει
κι εγώ που θα ξεχάσω...


Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Στίχοι: Γιάννης Πανουτσόπουλος
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας και Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου
(σολίστ: Ιφιγένεια Κακριδώνη & Αποστόλης Ψυχράμης)
Δίσκος: Λούνα πάρκ (1998)


Έ ε έρχονται! Τα Χριστούγεννα, λέω, έρχονται. Δεν το έχεις καταλάβει ε; Και εμένα, μη νομίζεις, μου το είπανε… και έμεινα να τους κοιτάζω… «Τι μου λες!»

Το παλεύω πάντως. Στόλισα και το σπίτι, μόλις χθες. Τίποτα από τα περσινά δεν χρησιμοποίησα. Πήρα λαμπάκια και κεριά, καθόλου στολίδια, ούτε δέντρο, ούτε μπάλες, ούτε γιρλάντες… δεν τη νιώθω τη γιορτή που έρχεται. Μόνο το φως της ήθελα, να με ζεστάνει. Και όλα να είναι καινούρια, διαφορετικά, αφού τίποτα δεν θυμίζει την περσινή χρονιά, η σύγκριση θα ήταν αναπόφευκτη και θα πονούσε. Είπα λοιπόν να κάνω αυτό που νιώθω.

Μπορεί να μην με καταλαβαίνεις, δεν ξέρω. Όμως εγώ το βλέπω στα βλέμματα των ανθρώπων που έρχομαι σε επαφή. Δεν περιμένουν καμία γιορτή. Όχι, στα βλέμματά τους δεν υπάρχει καμία προσμονή, ούτε ελπίδα. Μόνο αγώνας και αγωνία, για το σήμερα, το τώρα, και για την αμέσως επόμενη μέρα, το πολύ.

Θυμάμαι πως πέρυσι τέτοιες μέρες, άνθρωποι που ξέρω, είχαν στα μάτια τον πυρετό της προετοιμασίας, στα χείλη τους χαμόγελο, έτρεχαν από μαγαζί σε μαγαζί, διάλεγαν δώρα, κανόνιζαν εξόδους, ταξίδια… Κανείς δεν θα φύγει φέτος, όλοι εδώ, όλοι μαζί. Ή σχεδόν όλοι… Και όχι, δεν είναι η μελαγχολία των ημερών, δεν είναι το κάθε πέρσι και καλύτερα, όχι. Δεν ξέρω τι είναι. Απλά δεν βλέπω πουθενά γνήσια χαρά. Ούτε καν στα παιδιά!

Τι να πω; Θα το μετανιώσω αυτό το ποστ αν το συνεχίσω, θα βγει απαισιόδοξο (ακόμα πιο πολύ) και κανείς δεν το χρειάζεται αυτό το συναίσθημα, είναι ένα συναίσθημα που απλά δεν σε πάει πουθενά. Ας το θάψουμε λοιπόν και ας προσπαθήσουμε να βιώσουμε το νόημα της γιορτής.

Αφού μας προέκυψε αυτή η εσωστρέφεια, τι να κάνουμε; ας προσπαθήσουμε να την εκμεταλευτούμε τουλάχιστον για καλό, να πλησιάσουμε περισσότερο όσους έχουμε κοντά μας, δίπλα μας, την οικογένεια, τους φίλους, τους γνωστούς, όπως δεν το έχουμε ξανακάνει, και ας βάλουμε ακόμα ένα λιθαράκι στις σχέσεις μας. Και ακόμα, ας στραφούμε στον εαυτό μας και ας τον ακούσουμε, μπορεί να βρούμε σε αυτόν τη δύναμη που χρειαζόμαστε. Σαν δασκαλίστικη παραίνεση ακούγεται τώρα αυτό, συγνώμη... βασικά, στον εαυτό μου τα λέω, εγώ δηλαδή αυτό λέω να κάνω, δεν ξέρω για σένα, ο καθένας όπως μπορεί... αλλά αυτό δεν είναι σε γενικές γραμμές το νόημα; Να πάρουμε και να δώσουμε αγάπη. Και να κρατηθούμε δυνατοί.
Αυτό θα ευχηθώ για όλους μας... και θα έρθουν και τα χαμόγελα... τρεις μέρες ως την Παραμονή! Ή μήπως είναι δύο;

Συγνώμη που σου γκρίνιαξα...
Είναι και αυτό το τραγούδι...
Ξέρεις γιατί το ανέβασα, να το ακούσεις;
Δεν είναι που μου φάνηκε ταιριαστό...
Είναι που δεν θέλω να ξεχάσω.
Αυτό είναι που με τρώει μέρες τώρα, γενικά μιλώντας,
και όχι μόσο σε ότι έχει να κάνει με τα πρόσφατα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα.

... και εγώ που θα ξεχάσω...
Είναι αυτός ο στίχος.

Δεν θέλω να ξεχάσω.
Δεν θέλω να θυμάμαι.

Μα είναι τόσο κοντά αυτά τα δυο...
Γιατί είναι τόσο κοντά αυτά τα δυο;
Και όσο εμείς απομακρυνόμαστε, τόσο αυτά έρχονται πιο κοντά...

Δεν μπορούν να γίνουν ένα.
Δεν γίνεται. Δεν μπορεί.
Πες μου πως αποκλείεται να γίνουν ένα.
Δεν θέλω να ξεχάσω.

Θέλω να θυμάμαι.
Δεν θέλω να ξεχάσω.

18 σχόλια:

  1. Ξέρεις τι θα σου πω εγώ;
    Ότι σε πονά τις μέρες αυτές μην το κοιτάζεις, χαμογέλα πλατιά ακόμη κι αν δεν το νιώθεις.
    Μια μέρα χωρίς χαμόγελο είναι μια χαμένη μέρα.
    Ξέρω δεν είμαι το κατάλληλο άτομο να σου μιλήσω για αισιοδοξία μα είναι τόσο μικρή η ζωή και οι στιγμές φευγαλέες που το μόνο που έχει αξία είναι το τώρα.
    Άνοιξε δυνατά την μουσική κλείσε τα μάτια και χόρεψε !!!
    Ευτυχισμένα Χριστούγεννα γλυκιά μου,
    από την καρδιά μου σου εύχομαι να κρατήσεις σφιχτά ότι αγαπάς και να χαμογελάς δυνατά !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιατί τα Χριστούγεννα "πρέπει" να είναι γιορτή χαράς?
    Γιατί "πρέπει" να είμαστε χαρούμενοι?
    Μου θυμίζει την ημέρα των ερωτευμένων.
    Περιμένουμε μία μέρα τον χρόνο για να δείξουμε τα συναισθήματα μας?
    Αν αυτές τις μέρες (τις γιορτινές) εγώ έχω τα χάλια μου, είναι κακό? Γίνομαι δακτυλοδεικτούμενος?
    Φροντίζω να περνάω και να είμαι καλά με αυτά που έχω. (όσα κι αν είναι).
    Υ.Γ.
    Για του χρόνου, βλέπουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ξέρεις κάτι γλυκιά μου θα ήθελα να είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη. Να αφεθώ να με παρασύρει το πνεύμα των Χριστουγέννων.. Να ανέβω στο έλκηθρο του Αη Βασίλη και να μοιράσω μαζί του δώρα. Να βγω και να κανω χιονάνθρωπο μαζί με τα παιδάκια της γειτονιάς μου.. Αλλά όλα είναι αλλιώς. Ούτε μέσα μου νιώθω κάτι όμορφο.. Ένας χείμαρος που με πνίγει.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάτι διαφορετικό σ' αυτά τα Χριστούγεννα είναι η παγκόσμια οικονομική κρίση.
    Έχουμε συνδέσει τις γιορτές με ξόδεμα χρήματος και σ' αυτές δεν υπάρχει άφθονο.

    Η παραίνεση δεν είναι απαραίτητα κακή,εξαρτάτε την κατεύθυνση:)

    Όσο για το θυμάμαι-ξεχάσω ,ψηφίζω ξεχάσω γιατί πιστεύω σημαίνει πρόοδος.
    Καλό είναι τα γεγονότα να γίνονται μνήμες γιατί έτσι ανοίγει ο δρόμος για τα καινούργια.
    Διαφωνώ με το θάψιμο,θα τα βρούμε πάλι μπροστά μας,λίγη ανάλυση και τακτοποίηση μετά στη μνήμη μας.

    Καλό μεσημέρι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μπορεί να φαίνεται ψεύτικο ή υποκριτικό… (επειδή ίσως στο έχω ξαναπεί)… αλλά εγώ θα το γράψω, γιατί δεν είναι έτσι. Κι εγώ τα ίδια νιώθω, τα ίδια αισθάνομαι.

    Για το λογοπαίχνιδο του… «Θέλω να θυμάμαι. Δεν θέλω να ξεχάσω.» … και του… «Δεν θέλω να θυμάμαι. Θέλω να ξεχάσω.» αυτό έχω να πω:
    Όλες οι αποσκευές μας και τα μπαγάζια που κουβαλάμε εμπεριέχονται μέσα σε μικρές -τοσοδούλες- στιγμούλες ευτυχίας, μέσα σε αποστάγματα από το φως και το σκότος της Ζωής. Από τα φίλτρα που κατακρατούν το άχρηστο και το περιττό και δίνουν ένα καλό μούστο, μια μαγιά τόσο προσωπική και απαραίτητη στον κάθε ένα από εμάς, αλλά κι αν το δεις από μια άλλη πλευρά τόσο κοινή συνισταμένη σε ψυχές με τον ίδιο προσανατολισμό, μέχρι το ίδιο το ποτήρι που θα απολαύσεις ένα καλό κόκκινο κρασί, η διαδικασία απόσταξης αυτή είναι η ίδια η πορεία μας στο χρόνο (το ταξίδι) και η γεύση στα χείλη και τον ουρανίσκο είναι η σοφία του Χρόνου που αποκτήσαμε στο πέρασμα μας (οι αναμνήσεις και τα σημάδια μας). Απαραίτητα συστατικά για να προχωράμε (δίνουν άλλη γεύση!).

    Έτσι κι αλλιώς λέγετε πως η Ιστορία (Χρόνος) είναι η Κληρονομιά ενός Λαού και πως δεν πρέπει ποτέ να την ξεχνάμε αλλά πάντα να την τιμάμε όπως της αξίζει. Γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και στις προσωπικές ζωές των ανθρώπων;

    Συντάσσομαι με το: «Θέλω να θυμάμαι. Δεν θέλω να ξεχάσω.»

    Καλά Χριστούγεννα, Καλές Γιορτές, σου εύχομαι κι από εδώ!
    Φιλιά πολλά, να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Anastasia

    Καλησπέρα Αναστασία μου!
    Είσαι μια χαρά κατάλληλη να μου μιλάς για οτιδήποτε, γιατί μιλάς με την καρδιά σου, γι αυτό.

    Ξέρεις κανονικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος... το παραμικρό θετικό ερέθισμα μου αρκεί... αλλά αυτές τις μέρες δεν υπάρχουν θετικά ερεθίσματα γύρω μου, ή τουλάχιστον είναι πιο πολλά τα άλλα, και πιο σημαντικά.

    Πάντως συμφωνώ μαζί σου, ακόμα και στην κατάστασή μου :p , οτι το μόνο που έχει αξία είναι το τώρα.
    Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου, και για τις ευχές σου γλυκιά μου, τοοοσο πιο πολύ!!

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @bloggeridis

    Εντάξει, δεν "πρέπει"... δεν πρέπει να "πρέπει"!

    Είναι ωραία γιορτή τα Χριστούγεννα. Καταρχήν χαίρονται τα παιδιά, με όλα αυτά τα φώτα, τα χρώματα και χαίρονται και όσοι νιώθουν παιδιά, και η χαρά και ο ενθουσιασμός είναι μεταδοτικά. Μετά είναι όλες αυτές οι μυρωδιές, τα φαγητά, τα τραπέζια τα γιορτινά, που σε φέρνουν κοντά με όσους αγαπάς. Όλο αυτό το κλίμα, η ζεστασιά, αιωρείται στην ατμόσφαιρα και στο τέλος γλυκαίνει της καρδιές και πρέπει να νιώθουμε και τυχεροί που τα έχουμε όλα αυτά. Γιατί, και τώρα είναι φανερό περισσότερο από ποτέ, όλα αυτά δεν είναι δεδομένα τελικά.

    Αλλά έχεις δίκιο οτι οι μέρες αυτές, το στάδιο της προετοιμασίας, να ψωνίσουμε, να ξοδέψουμε, να στολίσουμε, να στολιστούμε, να καταναλώσουμε, λειτουργεί, για πολλούς από μας, που δεν περνάμε και την καλύτερη φάση μας, καταπιεστικά.

    Ας κάνουμε λοιπόν ότι νιώθουμε.

    Και ειδικά φέτος δεν θα είμαστε οι μόνοι, δεν θα είμαστε δακτυλοδεικτούμενοι...φέτος ειδικά.

    Για του χρόνου, βλέπουμε... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @jacki

    Καλησπέρα κοριτσάκι μου! Ξέρω, καταλαβαίνω τι μου λες. Και εγώ θα ήθελα να είμαι χαρούμενη, μα έπρεπε να είμαι χαρούμενη, μα γιατί δεν με αφήνουν να είμαι χαρούμενη.... αμάν πια..!

    Με ενοχλεί που δεν βλέπω στα πρόσωπα των ανθρώπων όσα έβλεπα μόλις πέρυσι τις ίδιες μέρες... πέρυσι, δεν σου λέω πιο παλιά. Στα πρόσωπα των παιδιών, που δεν έχουν ιδέα από οικονομία και πολιτική, αλλά το εισπράττουν το βάρος από όλους εμάς. Τι φταίνε αυτά;;

    Δεν φταίνε. Γι αυτό πρέπει να χαμογελάμε... για αυτά, που δεν φταίνε... Έλα να βλέπω χαμόγελα...
    :)... Θα έρθει το πνεύμα των Χριστουγέννων κοριτσάκι μου, ίσως πιο σοφό και λιγότερο τραλαλό!... αλλά θα έρθει... θέλω να πιστεύω! :)
    Μην πέφτεις, ναι;
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Κωνσταντίνος

    Καλησπέρα Κωνσταντίνε.
    Οικονομική κρίση. Σωστά. Να μια διαφορά. Έχουμε συνδέσει τις γιορτές με το χρήμα και αυτό, όχι απλά δεν είναι άφθονο, αλλά σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι καν αρκετό. Και μπορεί να μην είναι αυτό το ουσιαστικό νόημα των γιορτών, αλλά όλη αυτή η ανέχεια στις διάφορες διαβαθμίσεις και επίπεδα, επηρεάζει.

    Διαφωνώ και εγώ με το θάψιμο, το εννοούσα για τις ημέρες των γιορτών, γιατί μας είπαν πως είναι ξένοιαστες...

    Μου άρεσε το σχόλιο σου, μου έδωσε ερέθισμα να σκεφτώ και για αυτό είμαι εδώ.
    Τα γεγονότα τα κάνει μνήμες ο χρόνος, έτσι και αλλιώς.
    Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να εκλείψουν κάποια πράγματα. Στην προκειμένη, η ανάγκη, το νοιάξιμο, τα συαισθήματα που είναι ακόμα ζωντανά και δυνατά.

    Αυτό που ήθελα να πω είναι οτι δεν θέλω να με κάνει ο πόνος να πω οτι δεν θέλω να θυμάμαι. Γιατί είναι μεγάλος πειρασμός να θελήσεις να απαλύνεις τον πόνο. Εκεί να δεις κουκούλωμα! Πρέπει να τα βιώνεις τα συναισθήματά σου - όποια και να ναι - και ο χρόνος θα την κάνει τη δουλειά του... πάντα ξέρει που να σε πάει αυτός.

    Παραταύτα :) καταλαβαίνω τι θες να πεις και μπορεί σε ανάλογη περίπτωση και εγώ τα ίδια να έλεγα...
    Σε ευχαριστώ πολύ!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @seizetheday

    Καλησπέρα Κωστή μου!
    Δεν μου φαίνεται καθόλου υποκριτικό. Εξάλλου έχουμε πει δυο πράγματα παραπάνω και ξέρω οτι συμφωνείς όπως και εγώ συμφωνώ πολλές φορές μαζί σου.

    Είναι πολύ όμορφο το παράδειγμα που σκαρφίστηκες :)... πολύ πολύ όμορφο, και είναι ακριβώς έτσι!
    Και εγώ θέλω να το ανοίγω μπουκάλι μπουκάλι, να το πίνω και να το γεύομαι το κρασί, δεν θέλω να το κλείσω και να το ξεχάσω στο κελάρι.

    "Γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και στις προσωπικές ζωές των ανθρώπων;"

    Στέκομαι σε αυτό. Έτσι είναι. Τη ζωή μας, τα κομμάτια μας, ειδικά αυτά που μας άφησαν τα πιο βαθιά σημάδια, όλα αυτά που μας έκαναν αυτό που είμαστε, πρέπει να τα τιμάμε όπως τους αξίζει, και μόνο γιατί μας πήγαν παρακάτω... Χωρίς αυτά θα είμασταν άλλοι. Ποιοι; Ποιος ξέρει και τι σημασία έχει;

    Θέλω να θυμάμαι. Δεν θέλω να ξεχάσω.

    Καλές γιορτές και σε σένα, από καρδιάς!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος23/12/08, 9:53 π.μ.

    "Θέλω να θυμάμαι.
    Δεν θέλω να ξεχάσω."

    Καλημέρα Καλημέρα Καλημέρα εις τρεις

    Ακριβώς τα ίδια θα μπορούσα να γράψω και εγώ, με πληγώνει η μνήμη, με πονά η λήθη... και δεν αναφέρομαι μόνο στα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα. Ειλικρινά δεν γνωρίζω τι είναι το σωστό... μία ακόμη ακροβασία μέσα μας.

    Μου άρεσε η χορωδία και η παιδική είναι πολύ καλύτερη επειδή έχει μέσα της, την ζεστασιά και την ελπίδα.

    Σπίτι ούτε που το σκέφτηκα να στολίσω φέτος, στόλισα όμως στη δουλειά και βοήθησα φίλους. Σίγουρα βοηθά το περιβάλλον σε βάζει στο κλίμα και αλλάζει τη διάθεση ... όλα χρειάζονται.

    Εύχομαι φωτεινές γιορτές, τα καλύτερα έπονται και θα ρθουν να παλέψουμε σε προσωπικό ή ατομικό επίπεδο. Κάθε αλλαγή εξαρτάται από μας.

    Καλές γιορτές με ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καμιά φορά χρειάζεται να διαγράψουμε πολλά για να προχωρήσουμε. Δεν σημαίνει πως αρνούμαστε το παρελθόν, απλά ανοίγουμε μια πόρτα προς το μέλλον.
    Η ζωή, καλώς ή κακώς, είναι γεμάτη αντιθέσεις. Μερικές στιγμές πονάς αλλά πρέπει να μάθεις να ζεις μαζί μ' αυτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @jk in your life

    Επίσης, καλές γιορτές! Υγεία και αισιοδοξία! Όμορφες οι ευχές σου!
    Και σε σένα υγεία, αγάπη, αισιοδοξία και ό,τι επιθυμείς περισσότερο!

    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Οdiporos

    Καλησπέρα οδοιπόρε μου!

    Μία ακόμα ακροβασία... ακριβώς!
    Την βλέπεις την κούνια;;
    Την βλέπεις..!
    Άστα, μην τα ρωτάς!! :))

    Διάθεση να στολίσω; Καμία.
    Πηγαίνω όμως στην αδελφή μου, το σπίτι είναι στολισμένο απ'άκρη σ'άκρη και τα πιτσιρίκια τραγουδάνε όλη μέρα τον Ρούντολφ το ελαφάκι... όμορφες, ζεστές στιγμές...
    μετά γυρίζω σπίτι...
    ... περί ακροβασιών ο λόγος... εύχομαι να μας αντέξει το σκοινί!

    Τα καλύτερα σίγουρα έπονται... πάντα!!!

    Καλές γιορτές και σε σένα! Υγεία, αγάπη και ψυχική.. ισορροπία! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @aggelika

    Καλησπέρα Αγγελική, με το ωραίο όνομα!
    Έχεις δίκιο οτι χρειάζεται να αφήνουμε πίσω μας το παρελθόν και να προχωράμε... το έχω κάνει και εγώ πολλές φορές αυτό... και με αξιοζήλευτη επιτυχία, μπορώ να πω!

    Μα η ζωή, όπως λες, είναι γεμάτη αντιθέσεις και τίποτα δεν είναι απόλυτο... και δεν είναι το ίδιο εύκολο να αφήσεις πίσω μια κατάσταση που έχει τελειώσει, έχεις δώσει, έχεις πάρει... με μια κατάσταση που εξακολουθεί να σου δίνει ζωή και εξακολουθεί να σου παίρνει... επίσης ζωή...
    Τότε μαθαίνεις να ζεις με τον πόνο γιατί ίσως δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά.

    Φιλιά πολλά.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εγω πάντως θα σου ευχηθώ Ευτυχισμένα Χριστούγεννα για να γίνουν και ας μην έχεις την καλύτερη των διαθέσεων αυτήν την εποχή. Δεν ξέρω αν αυτό θα σε παρηγορήσει αλλά προσωπικά δεν στόλισα καθόλου, δεν εχω καμιά απολύτως όρεξη για στολισμούς, ούτε φωτάκια ούτε τίποτα. Φέτος διάλειμμα, ούτε θα πάω τελικά κάπου, ίσως όλα του χρόνου.

    Πολλά φιλιά και χρόνια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @nina

    Σε ευχαριστώ nina μου! Η αλήθεια είναι πως πες πες, κάτι μένει... κάτι κάνουν και οι ευχές! Να είσαι καλά!
    Θα κρατήσω το "ίσως του χρόνου", αυτό ναι, θα μπορούσε να είναι μια παρηγοριά...
    Φιλιά πολλά, χρόνια πολλά και καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή